Το μικρό και όμορφο χωριό Νίππος στον Αποκόρωνα Χανίων είναι
ορεινό και δεν διαθέτει ούτε θάλασσα ούτε ποτάμι, όμως φημίζεται για τα χέλια
του.
Της Ελένης Βασιλάκη
Και μη φανταστείτε πως κάποιος από την περιοχή έχει
αναπτύξει εκεί ιχθυοκαλλιέργεια.
Στη θέση Βορθός, λίγο έξω από το χωριό, σε περιόδους έντονων
βροχοπτώσεων, κυρίως προς τα τέλη του χειμώνα με αρχές της άνοιξης, υπάρχει ένα
σημείο που γεμίζει με νερό.
Το νερό αυτό ξεπηδά από πηγή, που βρίσκεται στην κυριολεξία στη μέση του πουθενά, και σχηματίζει κάτι σαν λιμνούλα, παρότι το ύψος του νερού και το μέγεθος του χωραφιού που πλημμυρίζει δεν δημιουργούν την αίσθηση λίμνης.
Το νερό αυτό ξεπηδά από πηγή, που βρίσκεται στην κυριολεξία στη μέση του πουθενά, και σχηματίζει κάτι σαν λιμνούλα, παρότι το ύψος του νερού και το μέγεθος του χωραφιού που πλημμυρίζει δεν δημιουργούν την αίσθηση λίμνης.
Εκεί λοιπόν εμφανίζονται χέλια, ή τουλάχιστον εμφανίζονταν
κατά το παρελθόν γιατί σήμερα δεν υπάρχει κανείς για να τα αναζητήσει κι έτσι
είναι άγνωστο αν υπάρχουν ή όχι.
Κάτοικος του Νίππος μας πήγε στο σημείο αυτό και μας είπε
πως τη δεκαετία του 1950 ήταν η χαρά των συγχωριανών της να πηγαίνουν εκεί και
να ψαρεύουν χέλια.
Το ψάρεμα τους δεν γινόταν με καλάμια και δίκτυα, εξάλλου ορεινό είναι το χωριό κι οι άνθρωποι δεν ξέρουν από τέτοια, αλλά γινόταν με φλόμο.
Το ψάρεμα τους δεν γινόταν με καλάμια και δίκτυα, εξάλλου ορεινό είναι το χωριό κι οι άνθρωποι δεν ξέρουν από τέτοια, αλλά γινόταν με φλόμο.
Το γνωστό για τις τοξικές ιδιότητες του φυτό, το
χρησιμοποιούσαν σε πολλά χωριά, με λίμνες και ποτάμια, για να ψαρεύουν. Το
έριχναν στο νερό και λόγω της τοξικότητας του τα ψάρια ψοφούσαν και ανέβαιναν
στην επιφάνεια κι έτσι τα μάζευαν και τα μαγείρευαν.
Αυτό έκαναν και στο Νίππος.
Με τα χρόνια βέβαια το χωριό σταδιακά έχασε τη ζωή που είχε
παλιά. Οι άνθρωποι που ζουν εκεί σήμερα μετά βίας ανέρχονται σε 130 ενώ
ασχολούνται με την κτηνοτροφία και τη γεωργία και αδιαφορούν για τα χέλια.
Ωστόσο οι ιστορίες για το ψάρεμα τους σώζονται κι έχουν ενδιαφέρον
κυρίως λόγω του σημείου όπου γινόταν. Όπως μαρτυρούν και οι φωτογραφίες,
δεν υπάρχει έστω μια ικανοποιητικού μεγέθους
λιμνούλα ή ρυάκι για να δικαιολογεί τα ψάρια, αντίθετα βλέπουμε ελαιώνες και δέντρα γύρω από το χωράφι με τα λιμνάζοντα νερά.
(ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική του περιεχομένου του παρόντος σε οποιονδήποτε site, χωρίς προηγούμενη άδεια της κατόχου του Ελένης Βασιλάκη, Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα)
(ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική του περιεχομένου του παρόντος σε οποιονδήποτε site, χωρίς προηγούμενη άδεια της κατόχου του Ελένης Βασιλάκη, Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα)