Το δασικό-παραθαλάσσιο μονοπάτι της Σελούδας που κόβει την ανάσα με τις μαγικές εικόνες του

Μια από τις ωραιότερες ίσως διαδρομές του ευρωπαϊκού μονοπατιού Ε4 στην Κρήτη είναι αυτή που ξεκινά από την Αγία Ρουμέλη και καταλήγει στα Σφακιά ή το αντίστροφο.

Της Ελένης Βασιλάκη

Είναι όμως σε αυτή την πεζοπορική διαδρομή ειδικά ένα τμήμα που μόνο αν το περπατήσει κανείς μπορεί να χωρέσει στο μυαλό του όλη την ομορφιά που περικλείει.

Πρόκειται για το μονοπάτι που, μετά το εκκλησάκι του Αγίου Παύλου, περνά μέσα από το δάσος της Σελούδας και καταλήγει, περίπου ένα με ενάμιση χιλιόμετρο πριν τα Μάρμαρα και την έξοδο του φαραγγιού της Αράδαινας.

Οι λέξεις είναι φτωχές για να περιγράψουν τα χρώματα και τα αρώματα που συναντά κανείς σε αυτή τη γωνιά της Κρήτης.

Τα τεράστια πεύκα σκύβουν προς τη θάλασσα λες κι εκείνα θέλουν να θαυμάσουν το γαλαζοπράσινο του νερού της ενώ δημιουργούν σε όλη τη διαδρομή σκιά και πλημμυρίζουν με τη μυρωδιά τους τα πνευμόνια.

Στα κενά που δημιουργεί η πυκνή βλάστηση του δάσους ξεπροβάλει η θάλασσα, τόσο θελκτική και τόσο ανέγγιχτη.

Αλλού γαλάζια, αλλού τουρκουάζ, αλλού γαλαζοπράσινη, αλλάζει συνεχώς χρώματα και παίζει με τον ήλιο, τον ουρανό και τις επιθυμίες εκείνου που μπορεί από ψηλά να τη βλέπει αλλά δεν μπορεί να την αγγίξει.

Μόνο κάποιοι τυχεροί με μικρά σκάφη, που κινούνται δια θαλάσσης, φαίνεται να έχουν το προνόμιο να εντοπίζουν αραιά και που μικρά κολπάκια για να γεύονται την ομορφιά και την απομόνωση που προσφέρουν.

Και σε όλο αυτό το σκηνικό η απόλυτη ηρεμία που κανείς και τίποτα δεν μπορεί να τη διαταράξει, ούτε καν τα τζιτζίκια που το καλοκαίρι πλημμυρίζουν με τις φωνές τους τα δάση της Κρήτης. Αυτή η γαλήνη ενισχύει τη διαπίστωση του πόσο τυχεροί είμαστε όλοι εμείς στην Κρήτη που μπορούμε να βλέπουμε και να νιώθουμε τέτοιες εικόνες.

 Γιατί στ' αλήθεια αυτές οι γωνιές στο νησί μας ενεργοποιούν όλες τις αισθήσεις στο μέγιστο βαθμό και μάλιστα εκτός από τις αισθήσεις του σώματος κι εκείνες της ψυχής. Οι εικόνες αυτές δεν περνούν απλά και χάνονται αλλά μένουν πάντα χαραγμένες μέσα μας και αρκεί να κλείσουμε τα μάτια για να τις ανακαλέσουμε με όλα τα χρώματα και τα αρώματα τους