Η εμφάνιση της μίνι φούστας (mini-skirt) θεωρήθηκε μία ακόμη ανατρεπτική πράξη, από τις πολλές που έφερε η δεκαετία του '60.
Το μίνι εκδημοκρατικοποίησε τη μόδα, απελευθέρωσε τη γυναίκα και προκάλεσε τα πρώτα «εγκεφαλικά» στους άνδρες.
Τα συντηρητικά πνεύματα αντέδρασαν έντονα στην αρχή, αλλά στο τέλος υποκλήθηκαν στη νέα μόδα. Μέχρι και η δική μας χούντα προσπάθησε δια του Στυλιανού Παττακού να απαγορεύσει το μίνι, αλλά πολύ γρήγορα αναγνώρισε το μάταιο της προσπάθειάς της.
Η μίνι φούστα είχε γίνει καθεστώς.Το μίνι δεν είναι ανακάλυψη της δεκαετίας του '60. Μινιφορούσες υπήρχαν στην Αρχαία Σπάρτη («φαινομηρίδες»), σε φυλές της Κίνας και της Αφρικής από τα μεσαιωνικά χρόνια. Ο Ξενοφώντας αναφέρει πως οι υπόλοιποι Έλληνες και δη οι Αθηναίοι ονόμαζαν τις Σπαρτιάτισσες "φαινομηρίδες", επειδή όταν έκαναν γυμναστική και συναγωνίζονταν τους άντρες, φορούσαν έξωμο χιτώνα κοντό μέχρι το γόνατο, άρραφο στα πλάγια, που τον συγκρατούσαν με περόνες. Όταν έτρεχαν με αυτό το χιτώνα φαινόταν οι μηροί τους γι αυτό και ονομάστηκαν "φαινομηρίδες".
Τη δεκαετία του '50 μπορούσε να δει κάποιος μινιφορούσες σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας, στα γήπεδα του τένις και στα παγοδρόμια. Μίνι φορούσαν οι χορεύτριες και οι τσιρλίντερς.
Η επιβολή και η διάδοση της μίνι φούστας είναι συνδεδεμένη με την αγγλίδα σχεδιάστρια και επιχειρηματία Μαίρη Κουάντ .
Η Κουάντ διατηρούσε την μπουτίκ Bazaar στο Τσέλσι του Λονδίνου και από τα τέλη της δεκαετίας του '50 άρχισε να πειραματίζεται με το μήκος της φούστας.
Η ληξιαρχική πράξη γέννησης του μίνι θεωρείται η 10η Ιουλίου 1964, όταν η 30χρονη Κουάντ παρουσίασε την πρώτη της ολοκληρωμένη της κολεξιόν με μίνι φούστες και προκάλεσε μεγάλο θόρυβο στον κόσμο της μόδας. Η ονομασία «μίνι» προέρχεται από το αγαπημένο της αυτοκίνητο, μάρκας Μίνι Κούπερ.
Επιδίωξη της Κουάντ ήταν να φτιάξει ένα πρακτικό και συνάμα απελευθερωτικό ρούχο για τη γυναίκα, που «να τις επιτρέπει να τρέξει για να προλάβει το λεωφορείο».
Η ίδια αναγνωρίζει ότι το μίνι το ανακάλυψαν οι πελάτισσές της. «Έρχονταν στο μαγαζί για να προβάρουν μια φούστα και μου έλεγαν να την κάνω όλο και πιο κοντή». Την πατρότητα του μίνι διεκδίκησαν και διεκδικούν ακόμη δύο σχεδιαστές, ο Γάλλος Αντρέ Κουρέζ και ο Άγγλος Τζον Μπέιτς.
Τη δεκαετία του '70 η βιομηχανία της μόδας ξαναγύρισε στα πιο μακριά φορέματα, το μίντι και το μάξι, αλλά από τα μέσα της δεκαετίας του '80 το μίνι επέστρεψε δυναμικά.
Το μόνο που αμφισβητεί την κυριαρχία του στις μέρες μας είναι το «καυτό σορτς» (hot pants), δημιουργία κι αυτό της Μαίρης Κουάντ από τη δεκαετία του '60.
Πηγή: Σαν Σήμερα
Η Ελένη Βασιλάκη είναι δημοσιογράφος. Έχει εργαστεί από το 1995 μέχρι σήμερα σε εφημερίδες και ραδιοφωνικούς σταθμούς του Ηρακλείου συνεργαζόμενη παράλληλα με ΜΜΕ στην Αθήνα. Είναι πτυχιούχος Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης με master στη Διοίκηση Πολιτισμικών Μονάδων ενώ μιλά Αγγλικά και Ιταλικά. Λατρεύει τα ταξίδια και τις εκδρομές, τις πεζοπορίες στη φύση και τη γνωριμία με τον τόπο της και τους ανθρώπους του.