Ζαχαρωτές μαντινάδες...πίσω στα χρόνια της αθωότητας

Ζαχαρωτές μαντινάδες…ότι πιο γλυκό μπορεί να ανασύρει κανείς από τη μνήμη του από τα πανηγύρια και τις γιορτές στην Κρήτη.

Παράδοση 100 και πλέον χρόνων που, σε πείσμα των σύγχρονων γλυκισμάτων, κάποιοι δεν αφήνουν να σβήσει, γιατί δεν ήταν μόνο η γεύση  αλλά και οι στίχοι της μαντινάδας που τη συνόδευε εκείνα που την έκαναν να ξεχωρίζει .

Το Φεστιβάλ Κρητικής Κουζίνας με τον Πολιτιστικό Σύλλογο Απόστολων Πεδιάδος  πριν από χρόνια, αποφάσισε να αναβιώσει αυτή τη γλυκιά συνήθεια και να την επαναφέρει στο προσκήνιο, για να θυμηθούν οι παλιοί και να μάθουν οι νέοι.

Βέβαια οι εποχές άλλαξαν, οι ερωτευμένοι δεν επικοινωνούν πια με τις ζαχαρωτές μαντινάδες, ούτε τα παιδιά ζητούν στα πανηγύρια από τους γονείς τους να γευθούν το ζαχαρωτό τους περίβλημα, που με μαεστρία έχει τυλιχθεί γύρω από το χαρτάκι με τη μαντινάδα. 

Όμως αυτό δε σημαίνει πως πρέπει να ξεχάσουμε πως φτιάχνονται και τι γεύση έχουν, πως δεν πρέπει να μάθουμε ποιος ήταν ρόλος και η σημασία τους. Την αθωότητα που κουβαλούν μέσα τους την έχουμε ανάγκη όλοι.

Όπως λοιπόν μαθαίνουμε από το Φεστιβάλ Κρητικής Κουζίνας,  παλιότερα οι πανηγυράδες, με τα πόδια ή τα γαϊδούρια, πήγαιναν στα κοντινά τους  χωριά για να πουλήσουν  την πραμάτεια τους στα πανηγύρια: «Δέκα ζαχαρωτές μαντινάδες ένα φράγκο», έλεγαν και διαλαλούσαν το γλυκό εμπόρευμα τους.

Τις μαντινάδες τις έφτιαχναν οι ίδιοι με τη βοήθεια της οικογένειας και των φίλων τους. Ζύμωναν πολλά κιλά ζάχαρη, γι' αυτό χρειάζονταν δυνατά χέρια.

Την ζάχαρη, τότε που δεν υπήρχε άχνη, την άλεθαν στο  χειρόμυλο. Στη λεκανίδα ετοίμαζαν τη ζύμη και τη σκέπαζαν με βρεγμένο πανί για να μην ξεραθεί. Τύλιγαν τα χαρτάκια με τις μαντινάδες, συνήθως συναισθηματικού περιεχομένου σε σχήμα κωνικό.

Έπλαθαν τη ζύμη και έκαναν ένα κορδόνι σε μέγεθος μικρού δακτύλου, το έκοβαν σε μικρά κομμάτια, περίπου 3 εκ., και το τύλιγαν απαλά στο χαρτάκι. 

Πάνω σε ένα τραπέζι έστρωναν ένα πανί. Εκεί άπλωναν τις μαντινάδες και τις σκέπαζαν με ένα τούλι (για να μην πάνε έντομα). Σε κάθε πόδι του τραπεζιού έβαζαν ένα ποτήρι νερό για να μην πάνε μελίτακες και τις άφηναν εκεί για να ξεραθούν τουλάχιστον 10 μέρες.

Ο οδηγός μαγειρικής

Να σημειώσουμε πως το Φεστιβάλ Κρητικής Κουζίνας από το 2011 καταγράφει  παλιές συνταγές, συνταγές  που τις συνοδεύουν ήθη και έθιμα καθώς και ιστορικά, πολιτισμικά και λαογραφικά στοιχεία.

Σκοπός της προσπάθειας αυτής είναι να αναδείξει τις γευστικές μνήμες και τον διατροφικό πολιτισμό του τόπου μας και να τα παραδώσει στις επόμενες γενιές, κυρίως στα παιδιά, τα οποία μέσα από τα ήθη και τα έθιμα ευαισθητοποιούνται και γνωρίζουν τον πολιτισμό μας και τις ρίζες του.

Έτσι, δημιουργήθηκε η ανάγκη να εκδώσει τον "Οδηγό Μαγειρικής" και η επιθυμία τα έσοδα από τη διάθεση του βιβλίου να καταλήξουν εξ’ ολοκλήρου για την αγορά εξοπλισμού στην κλινική Αιματολογίας-Ογκολογίας Παίδων και την Ογκολογική Κλινική του ΠΑΓΝΗ.

Ο Οδηγός Μαγειρικής είναι ένα βιβλίο γραμμένο από πολλά και άξια χέρια, από νοικοκυρές της κρητικής υπαίθρου. Οι  συνταγές του συνοδεύονται από ήθη και έθιμα καθώς και ιστορικά, πολιτισμικά και λαογραφικά στοιχεία. Περιλαμβάνει συνταγές που οι γιαγιάδες μετέδιδαν στις κόρες και εν συνεχεία οι κόρες στις εγγονές τους, συνταγές που δεν πρέπει να ξεχαστούν αλλά να συνεχίσουν να αποτελούν κομμάτι της ζωής μας.