Ο μύθος της ερωτικής συνεύρεσης του Απόλλωνα με την Ακακαλλίδα στη Σαμαριά μια ατελείωτη νύχτα

Το μύθο της ερωτικής συνεύρεσης του Απόλλωνα με τη νύμφη Ακακαλλίδα στο φαράγγι της Σαμαριάς διηγούνταν οι παλιοί κάτοικοι της Σαμαριάς και της Αγίας Ρουμέλης. Και πώς να τον ξεχάσουν αφού το ερωτικό κεραυνοβόλημα τους ήταν τόσο δυνατό που αφέθηκε ο Απόλλωνας στην αγκαλιά της όμορφης κοπέλας και δεν ανέτειλε ο ήλιος για μέρες, με αποτέλεσμα να παγώσουν τα πάντα και να υπάρξει ανησυχία μέχρι και στον Όλυμπο.

Βέβαια ο μύθος αυτός έχει διάφορες παραλλαγές και τροποποιήσεις ως προς το περιεχόμενο του.

Στο βιβλίο του Νίκου Ψιλάκη "Κρητική Μυθολογία" διαβάζουμε πως ένα δειλινό, καθώς ο Απόλλωνας έκανε το γύρο της γης οδηγώντας το άρμα του ήλιου είδε μια νεαρή κοπέλα πλησίον της παραλίας, όπου καταλήγει το φαράγγι της Σαμαριάς. 

Κόντευε να φτάσει στη δύση του ο ήλιος όμως εκείνος σταμάτησε γιατί η ομορφιά της τον καθήλωσε. Η Ακακαλλίδα κατάλαβε πως ο άντρας που την πλησίασε ήταν θεός. Μαζί άρχισαν να περπατούν στο φαράγγι κι έτσι έπεσε η νύχτα, η πιο μεγάλη που γνώρισε ποτέ η γη.

Θέλοντας να χαρούν τον έρωτα, που ξαφνικά τους πλημμύρισε, ο Απόλλωνας ζήτησε καταφύγιο στο σπίτι του Καρμάνορα, ο οποίος τους φιλοξένησε. Εκεί στο σπίτι του τους συνεπήρε το ερωτικό πάθος και όταν πια κουράστηκαν τους πήρε ο ύπνος. 

Όμως ο Απόλλωνας είχε αναλάβει να φέρνει καθημερινά το φως στους ανθρώπους πράγμα που παραδομένος στον έρωτα του παρέλειψε να κάνει. 

Άγνωστο πόσο κράτησε εκείνη η νύχτα, όμως, λέει ο μύθος, πως χωρίς φως τα ποτάμια και οι λίμνες πάγωσαν, η γη άρχισε να τρέμει. Οι άνθρωποι πανικοβλήθηκαν και οι θεοί του Ολύμπου εκνευρίστηκαν για την ασυνέπεια του Απόλλωνα.

Ξαφνικά ο ήλιος έκανε πάλι την εμφάνιση του και τότε η Ακακαλλίδα ξύπνησε και είδε πως δίπλα της δεν ήταν ο Απόλλωνας. Η θλίψη την κατέβαλε όμως ήδη είχε στα σπλάχνα της το σπόρο του όμορφου Θεού, το γιο τους Νάξο. 

Φαίνεται όμως πως αυτό δεν ήταν το μοναδικό βράδυ που πέρασαν στη Σαμαριά καθώς, όπως λέει ο μύθος, παιδιά τους ήταν επίσης ο Μίλητος κι ο Αμφίθεμις, ίσως κι ο Όαζος, όμως αυτά τα παιδιά γεννήθηκαν χωρίς ο Απόλλωνας να ξεχαστεί και να χαθεί ο ήλιος από προσώπου γης.

Η εκδοχή που καταγράφει ο Αντ. Πλυμάκης

Στο βιβλίο του Αντώνη Πλυμάκη "Μνήμες Σαμαριάς" διαβάζουμε μια διαφορετική ιστορία που, ίσως είναι μετεξέλιξη του μύθου του Απόλλωνα και την Ακακαλλίδος την οποία διέσωσε ο Νίκος Αγγελής.

Λέει λοιπόν πως μια γριά από τη Σαμαριά έλεγε μια ιστορία για ένα ασπροφόρο πρίγκιπα που έφθασε με το κατάλευκο άλογο του από μακριά.

Έλεγαν οι παλιές πως εκείνος ο άρχοντας ήταν μαγεμένος και είχε κατέβει από τον ουρανό. Άλλες έλεγαν πως βγήκε από το γιαλό και ήταν δεμένος με μαϊκά. Τότε ζούσε στις Πόρτες του φαραγγιού ένας μάγος που γιάτρευε τα δαιμονικά και γλίτωνε τον κόσμο από τα δεσίματα. 

Όμως ο μάγος είχε μια όμορφη κόρη, ξανθιά και λυγερή που όταν είδε τον ξένο τον αγάπησε πολύ. Μόλις όμως εκείνος λυτρώθηκε από τα μαγικά πήρε το άλογο του και χάθηκε. Η κόρη έκλαιγε στο γυροπόταμο και κάθε δάκρυ της που έπεφτε κάτω γινόταν και μια σφάκα. 

Αργότερα γέννησε το γιο τους όμως ο ξένος έστειλε από το παλάτι του δικούς του ανθρώπους και τον πήραν μαζί τους. Ο θρήνος της κοπέλας ακουγόταν τα βράδια στα πλευρά και λέγαν πως ήταν τόση η πίκρα της που έπεφτε πάνω στις σφάκες και τις έκανε σφάκα πικρή…

Μεταγενέστεροι αφηγητές έλεγαν πως το έντυμα μιας γυναίκας εμφανιζόταν τακτικά τις φεγγαροβραδιές γύρω από τις πικροδάφνες του ποταμού και το σιγανό και απελπισμένο κλάμα της ξυπνούσε την ηχώ του φαραγγιού.

(ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ αυστηρά η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική του περιεχομένου του παρόντος σε οποιοδήποτε SITE, χωρίς προηγούμενη άδεια της κατόχου του Ελένης Βασιλάκη, Νόμος 4481/2017 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα)