Ο ναός του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στο Κάτω Χωριό
Ιεράπετρας δεν διαθέτει περίτεχνη αρχιτεκτονική και εσωτερικό διάκοσμο. Είναι όμως
για τους ανθρώπους του χωριού και ειδικά για εκείνους που τα σπίτια τους βρίσκονται
σε κοντινή απόσταση προστάτης και αποκούμπι στα δύσκολα.
Ο ναός, που είναι μονόχωρος και καμαροσκέπαστος,
κτίστηκε το 1898 και μέχρι το 1952 λειτουργούσε ως ο κοιμητηριακός ναός του Κάτω Χωριού.
Βρίσκεται ανάμεσα σε πεύκα και αρκετό πράσινο που δημιουργούν ένα όμορφο
σκηνικό ενώ η θέση του είναι λίγο ψηλότερα από τα σπίτια κι έτσι προσφέρει
πανοραμική θέα σ' ένα μεγάλο τμήμα του Κάτω Χωριού.
Στο μακρόστενο εσωτερικό του δεν υπάρχουν περιττά
στολίδια παρά μόνο ένα λιτό, ξύλινο τέμπλο σε πλήρη αρμονία με τον υπόλοιπο
χώρο.
Εντύπωση προκαλεί ο ξυλόγλυπτος σταυρός στη θέση των λυπηρών που μοιάζει
να αποτελεί κομμάτι άλλου τέμπλου που μεταφέρθηκε εκεί.
Οι λιγοστές αλλά όμορφες εικόνες του έχουν φιλοτεχνηθεί από τον
Ηπειρώτη στην καταγωγή αγιογράφο Γ.Ν Χρήστου, το 1908.
Ο Χρήστου ζούσε και εργαζόταν στη Νεάπολη ενώ υπήρξε
μαθητής του σπουδαίου Νικηφόρου Λύτρα και του Γεωργίου Ιακωβίδη στη Σχολή Καλών
Τεχνών όπου φοίτησε, ακολουθώντας τις τεχνοτροπικές τάσεις της Σχολής του
Μονάχου. Οι εικόνες του που βλέπουμε στο ναό του Αγίου Ιωάννου είναι καλής τέχνης και σίγουρα όχι λαϊκότροπες
Για την ιστορία να πούμε πως ο Νικηφόρος Λύτρας ήταν ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες ζωγράφους
και δασκάλους της ζωγραφικής κατά τον 19ο αιώνα.
Θεωρείται από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της Σχολής του Μονάχου και πρωτοπόρος στην διαμόρφωση της διδασκαλίας των Καλών Τεχνών στην Ελλάδα.Ασχολήθηκε αρχικά με την λεγόμενη «ιστορική ζωγραφική», με θέματα παρμένα από την ελληνική μυθολογία και την ελληνική ιστορία. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα, τον κέρδισαν οι προσωπογραφίες
Θεωρείται από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της Σχολής του Μονάχου και πρωτοπόρος στην διαμόρφωση της διδασκαλίας των Καλών Τεχνών στην Ελλάδα.Ασχολήθηκε αρχικά με την λεγόμενη «ιστορική ζωγραφική», με θέματα παρμένα από την ελληνική μυθολογία και την ελληνική ιστορία. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα, τον κέρδισαν οι προσωπογραφίες
Ο Γιώργος Ιακωβίδης υπήρξε ένας σπουδαίος Έλληνας Ζωγράφος ο οποίος το 1878 λειτούργησε στο Μάναχο της Γερμανίας το δικό του εργαστήριο και σχολή ζωγραφικής θηλέων. Υπηρέτησε πιστά τον γερμανικό ακαδημαϊκό
νατουραλισμό της λεγόμενης «Σχολής του Μονάχου».
Τα θέματά του, παρότι ζωντανά
και γεμάτα ελληνικό φως, διακατέχονται από την θεατρικότητα και την αυστηρότητα
που επέβαλε ο ακαδημαϊσμός. Υπήρξε πρώτος έφορος της Εθνικής Πινακοθήκης και στενός φίλος της βασιλικής οικογένειας. Ήταν ένας από τους ελάχιστους εύπορους ζωγράφους της εποχής του και μαθητής του Νικηφόρου Λύτρα.
(ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ αυστηρά η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική του περιεχομένου του παρόντος σε οποιοδήποτε site, χωρίς προηγούμενη άδεια της κατόχου του Ελένης Βασιλάκη, Νόμος 4481/2017 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα)