Ο Άγιος Γεώργιος στο Καμάρι Χουμεριάκου-Ναός της ενετοκρατίας σε χώρο όπου λειτούργησε Μονή

Σε μικρή απόσταση από τον οικισμό του Χουμεριάκου του Δήμου Αγίου Νικολάου και στη θέση που οι ντόπιοι αποκαλούν Καμάρι βρίσκεται ο ναός του Αγίου Γεωργίου.

Της Ελένης Βασιλάκη

Πρόκειται για ένα βενετσιάνικο κτίσμα, τμήμα παλιού μοναστηριού με περίβολο λιγοστά ερείπια του οποίου σώζονται ως τις μέρες μας ανάμεσα σε ελαιώνες, κυπαρίσσια και χαρουπιές.

Όπως αναφέρεται σε ενημερωτικό έντυπο της Ενοριακής Επιτροπής Χουμεριάκου, το οποίο χρονολογείται από το 1937, ο ναός του Αγίου Γεωργίου ήταν κάποτε πολύ μεγαλύτερος σε μέγεθος και γεμάτος τοιχογραφίες που δυστυχώς ασβεστώθηκαν και καλύφθηκαν.

Πράγματι αν δει κάποιος την είσοδο του ναού με το αναγεννησιακό θύρωμα θα καταλάβει πως πρόκειται για νεώτερη προσθήκη ενώ ο ανατολικός, βόρειος και νότιος τοίχος διατηρούνται από το αρχικό κτίσμα.

Στο εσωτερικό του ναού, σε σημεία που έχουν ξυστεί και δυστυχώς καταστραφεί, φαίνονται σπαράγματα τοιχογραφιών ενώ σε άλλα, που το στρώμα του ασβέστη είναι ελαφρύ και ανέπαφο διακρίνονται αμυδρά τοιχογραφημένες μορφές.

Το κύριο πρόβλημα του ναού ωστόσο είναι οι τεράστιες ρωγμές που υπάρχουν, κυρίως στο ιερό και τον δυτικό τοίχο του, από τις οποίες «εισβάλει» υγρασία και προκαλεί ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα στις τοιχογραφίες αλλά και κινδύνους για κατάρρευση μέρους του ίδιου του κτίσματος.

Δυστυχώς η αρχαιολογική υπηρεσία παρότι έχει ενημερωθεί, όπως και στην περίπτωση δεκάδων άλλων ναών σε όλη την Κρήτη, δεν σπεύδει λόγω έλλειψης οικονομικών πόρων και προσωπικού προς αποκατάσταση, γεγονός που θλίβει ιδιαίτερα τόσο τον εφημέριο του Χουμεριάκου π. Γεώργιο Αικατερινάκη όσο και τους ευσεβείς κατοίκους του οικισμού.

Στο νεώτερης κατασκευής ξύλινο και λιτό τέμπλο του ναού βλέπουμε τις εικόνες της Παναγίας, του Χριστού και του Αγίου Γεωργίου η οποία μάλιστα φέρει χρονολογία 1842.

Κύριο χαρακτηριστικό του κτίσματος του Αγίου Γεωργίου είναι οι τεράστιες αντηρίδες υποστήριξης του αλλά και το πώς πατάει πάνω σε πλατφόρμα από την πλευρά της Αγίας Τράπεζας, έχοντας έτσι ανασηκωθεί για να στηριχθεί σε πιο γερή βάση. 

Από την πλευρά του ιερού εξάλλου, σε ένα από σημεία όπου έχει «ανοίξει» το κτίσμα, βρήκε πρόσφορο έδαφος και αναπτύχθηκε ένα φυτό κάππαρης, ο σπόρος της οποίας άγνωστο πως, βρέθηκε εκεί, κι ανάμεσα στις πέτρες γιγαντώθηκε.

 (ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ αυστηρά η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική του περιεχομένου του παρόντος σε οποιοδήποτε SITE, χωρίς προηγούμενη άδεια της κατόχου του Ελένης Βασιλάκη, Νόμος 4481/2017 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα)