Μέλη του Πεζοπορικού Ομίλου Ηρακλείου έσωσαν εξαντλημένο ερωδιό στα νότια του Ρεθύμνου

Από εξάντληση υπέφερε ο όμορφος γκρι ερωδιός που βρήκαν, ενώ πεζοπορούσαν σε απομονωμένες παραλίες νότια του Ρεθύμνου, τα μέλη του Πεζοπορικού Ομίλου Ηρακλείου.

Της Ελένης Βασιλάκη

Το εντυπωσιακό πουλί χάρη στην προσπάθεια τους αλλά και με την πολύτιμη βοήθεια της δασικής υπηρεσίας Ρεθύμνου, και ειδικότερα του υπαλλήλου Γρηγόρη Γιαννακάκη, αλλά και του εθελοντή Γιώργου Κτιστάκη, από τους Αρμένους, οδηγήθηκε στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Ηράκλειο και θα ταξιδέψει για την Αθήνα, στις εγκαταστάσεις του Συλλόγου Προστασίας Άγριας Ζωής Anima, όπου θα παραμείνει για να δυναμώσει και να μπορέσει να επιστρέψει στους ουρανούς του.

Όπως μας είπε ο κ Κτιστάκης ο ερωδιός είχε κουραστεί από το μακρινό του ταξίδι και ήταν αφυδατωμένος. Εκείνος, με την ιδιότητα του εθελοντή του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας και του Anima του παρείχε μια πρώτη βασική φροντίδα και τώρα πλέον βρίσκεται στα χέρια των ειδικών που θα μεριμνήσουν για να γίνει εντελώς καλά πριν απελευθερωθεί.

Η "οδύσσεια" του ταλαιπωρημένου ερωδιού

Η γράφουσα παρατηρούσε το μεγάλο γκρι πουλί σε χαμηλή πτήση, προσπαθώντας να το φωτογραφίσει ενώ βρισκόταν πάνω σε μικρό ύψωμα, μετά την παραλία Λίγκρες, περιμένοντας την υπόλοιπη ομάδα να έλθει. Ξαφνικά το πουλί κάθισε στην άμμο και μάζεψε τα φτερά του με τέτοιο τρόπο λες κι είχαν σπάσει.

Κοντά της ήταν ο συνοδοιπόρος Νίκος Ταμιωλάκης στον οποίο έδειξε το σημείο και του είπε πως κάτι δεν πάει καλά. Εκείνος πλησίασε και είδε το πουλί να σηκώνεται και να προσπαθεί με δυσκολία να περπατήσει, χωρίς να κάνει καθόλου προσπάθεια να πετάξει.

Το έπιασε και το πήρε στην αγκαλιά του φέρνοντας το κοντά σε δύο τρία μέλη της ομάδας. Δεν ήξερε κανείς τι να κάνει και η πρώτη σκέψη ήταν μήπως διψούσε. Έγινε προσπάθεια, ανεπιτυχώς, να του ανοίξουν το ράμφος και να του δώσουν λίγο νερό, έδειξε όμως να μην το καταπίνει.

Πρόσεξαν πως εξωτερικά δεν έφερε τραύμα ενώ τα πρώτα λεπτά που βρέθηκε σε ανθρώπινα χέρια υπέφερε από άγχος. Η αναπνοή του ήταν πολύ έντονη ενώ μισάνοιγε το ράμφος του. Η επιλογή τους ήταν ωστόσο μία: Να το πάρουν μαζί τους και να επικοινωνήσουν με κάποια φιλοζωική ή υπηρεσία στο Ρέθυμνο
για να το παραλάβουν. Αν ήταν απαραίτητο θα το έφερναν ακόμα και στο Ηράκλειο.

Έχοντας το στην αγκαλιά του ο κ Νίκος προχώρησε η ομάδα προσπαθώντας όλοι να σκεφτούν ποιος μπορούσε να ειδοποιηθεί, ενώ διανύαμε Κυριακή και εορταστικό τριήμερο. Ελπίδα όλων πως θα έβρισκαν την ταβέρνα στην Αγία Φωτεινή ανοικτά ώστε να το αφήσουν εκεί για να το πάρει όποιος εντέλει ήταν διαθέσιμος.

Σκέφτηκα τότε να τηλεφωνήσω στην Πυροσβεστική μήπως μπορούσε να βοηθήσει την κατάσταση. Πράγματι στο 199 μου ζήτησαν στοιχεία για το που βρισκόμαστε και μου υποσχέθηκαν να καλέσουν εκείνοι τη Δασική Υπηρεσία για να πάρει το πουλί από την Αγία Φωτεινή. Προς μεγάλη μας έκπληξη λίγα λεπτά αργότερα δέχθηκα τηλεφώνημα από τη Δασική που ήθελε περισσότερες διευκρινήσεις. Συμφωνήσαμε να έλθουν στην Αγία Φωτεινή. Φθάνοντας εκεί απογοητευθήκαμε καθώς βρήκαμε τα πάντα κλειστά. Επικοινωνήσαμε πάλι μαζί τους και με τη βοήθεια της συνοδοιπόρου Ρενάτας Κουράκη, που ήξερε καλύτερα την περιοχή, συνενοηθήκαμε να φύγουμε από εκεί και στη διαδρομή προς Πρέβελη να βρεθούμε με τη Δασική Ρεθύμνου για να παραδώσουμε το πουλί.

Δε φαντάζεστε πόσο μεγάλη ήταν η χαρά όλων όταν μετά από μια ώρα είχαν νέο τηλεφώνημα από τον κ Γιαννακάκη που είχε, κατά λάθος, πάει στην Αγία Φωτεινή και έψαχνε να βρει τον ερωδιό. Η κ. Κουράκη του εξήγησε πως περπατούσαμε ήδη στον κεντρικό δρόμο που οδηγεί στο Αμμούδι κι αν χρειαζόταν θα τον περιμέναμε εκεί. Δε χρειάστηκε ωστόσο κάτι τέτοιο γιατί μας βρήκε πάνω στην άσφαλτο και επιτέλους παρέλαβε τον ερωδιό, που ήδη έδειχνε να είναι καλύτερα.

Θα πρέπει να σημειώσουμε πως ο ερωδιός έμεινε στα χέρια του κ Νίκου και άλλων ανδρών του Πεζοπορικού για κάμποσα χιλιόμετρα και μάλιστα στο δυσκολότερο κομμάτι της διαδρομής, πάνω από βράχους που απαιτούσαν καλή ισορροπία.

Όλη η ομάδα αρχής γενομένης από τον αρχηγό Γιώργο Σαλούστρο ήθελε το όμορφο αποδημητικό πουλί να βοηθηθεί και να φθάσει σε καλά χέρια, όπως κι έγινε, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά πως ο Πεζοπορικός Όμιλος Ηρακλείου και τα μέλη του αγαπούν τη φύση αλλά και τα πλάσματα της και θέλουν να τα βλέπουν σε ισορροπία.

Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε και την άμεση παρέμβαση της Δασικής Υπηρεσίας που σε χρόνο ρεκόρ, παρότι διανύαμε το τριήμερο της 28ης Οκτωβρίου, έφθασε στα νότια παράλια και πήρε πάνω της το έργο της διάσωσης του ερωδιού.