Σε υψόμετρο 1.800 μέτρων στα Λευκά Όρη βρίσκεται η Μηλέ, μια
περιοχή όπου κυριαρχεί ένα εντυπωσιακό σπηλαιοβάραθρο το οποίο εδώ και αιώνες
είναι καλυμμένο από χιόνι και πλέον έχει αποκτήσει χαρακτηριστικά παγετώνα.
Της Ελένης Βασιλάκη
Κάθε χειμώνα ενισχύεται ο όγκος του ενώ το καλοκαίρι
μειώνεται ελάχιστα, καθώς σ’ εκείνο το σημείο δεν εισχωρούν εύκολα οι ακτίνες
του ήλιου.
Αυτή την περίοδο λόγω του ότι δεν έχει πέσει νέο χιόνι κι
έχει προηγηθεί μια πολύμηνη ξηρή περίοδος η εικόνα του πάγου που καλύπτει το
βάραθρο μόνο στο λευκό του χιονιού που δεν παραπέμπει. Είναι καλυμμένος με ένα παχύ
στρώμα σκόνης που του έχει δώσει μια σκούρα καφέ απόχρωση. Μόνο στα χαμηλότερα
σημεία του, όπου βέβαια μπορεί να φθάσει κάποιος γιατί δεν είναι παντού εύκολο,
το χρώμα του είναι λευκό ή υπόλευκο.
Φυσικά η Μηλέ δεν είναι ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο
βάραθρο της Κρήτης όπου το χιόνι δε λιώνει ποτέ. Υπάρχουν αρκετά τέτοια στις ψηλότερες
κορυφές των βουνών του τόπου μας.
Ωστόσο στο συγκεκριμένο όπως και σε κάποια ακόμα η ειδοποιός
διαφορά είναι πως πρόκειται για προσβάσιμα βάραθρα και μάλιστα με χρήση που
πάει πίσω πάρα πολλά χρόνια.
Οι Κρητικοί του παρελθόντος γνώριζαν αυτά τα σημεία και
κάποιοι, (οι περίφημοι χιονάδες, μπορείτε εδώ να διαβάσετε γι αυτούς ) έβγαζαν από εκεί τον επιούσιο αντλώντας
κομμάτια πάγου, τα οποία διέθεταν στην αγορά σε εποχές που δεν είχε ανακαλυφθεί
το ηλεκτρικό.
Η Μηλέ ήταν από εκείνα τα σημεία. Αδιάψευστος μάρτυρας το
μονοπάτι που οδηγεί στο σπηλαιοβάραθρο με τον παγετώνα, φτιαγμένο από τους ανθρώπους
που τα καλοκαίρια με πολύ κόπο και δουλειά, με τη βοήθεια μουλαριών, αποσπούσαν
κομμάτια πάγου και τα μετέφεραν στις πόλεις αλλά και στα χωριά για τις δικές τους
ανάγκες.
Το όνομα της η
περιοχή το πήρε από τις περίφημες μηλίτσες που βλέπει κανείς σκαρφαλωμένες σε
ψηλά σημεία των βράχων. Είναι τα φυτά Sorbus umbellata var. Cretica, των οποίων
ο καρπός είναι μικρά κόκκινα σφαιρίδια σαν μηλάκια, τα οποία μάλιστα τρώγονται.
Για να φθάσει κανείς στη Μηλέ αρκεί να οδηγήσει ως το χωριό
Μαδαρό στα Κεραμιά Χανίων. Στη συνέχεια και εφόσον διαθέτει όχημα με
τετρακίνηση φθάνει ως τις παρυφές του καταφυγίου του Ορειβατικού Συλλόγου Χανίων Βόλικα, στα 1.400 μέτρα. Από εκεί ακολουθεί σηματοδοτημένο μονοπάτι, με
ένα μικρό βαθμό δυσκολίας, λόγω του ανηφορικού χαρακτήρα του και σε περίπου 1,5
με 2 ώρες φθάνει στη Μηλέ.
(ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ αυστηρά η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική του περιεχομένου του παρόντος σε οποιοδήποτε site, χωρίς προηγούμενη άδεια της κατόχου του Ελένης Βασιλάκη, Νόμος 4481/2017 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα)
Δικακρίνεται στο βάθος η αυτοσχέδια πέτρινη σκάλα με την οποία κατέβαιναν οι χιονάδες στο βάραθρο |
Κάτω από την επιφάνεια του πάγου το χρώμα του παραμένει λευκό , Φωτογραφίες Στέλλα Κοκολάκη |
Οι μηλίτσες |
Το μονοπάτι που οδηγεί στη Μηλέ |