Έχετε αναρωτηθεί πως είναι το φυτό που μας δίνει τα λουμπούνια ή λούπινα, τα οποία συνήθως καταναλώνουμε τη Σαρακοστή;
Υπάρχουν
πάνω από 300 γνωστά είδη, άγρια και καλλιεργούμενα, τα οποία ανήκουν στο γένος
Lupinus.
Στο γένος
αυτό περιλαμβάνονται είτε είδη ποώδη ετήσια είτε ποώδη-θαμνώδη πολυετή.
Τα περισσότερα κατάγονται από την Αμερική και μόνο 12 αναγνωρισμένα είδη είναι από χώρες
της Μεσόγειου και της Α. Αφρική.
Τα λούπινα
είναι γνωστά από αρχαιοτάτων χρόνων. Τα καλλιεργούμενα είδη είναι τα L.
angustifolius L. (μπλε λούπινο), L. albus L. (λευκό λούπινο), L. luteus L.
(κίτρινο λούπινο) και L. mutabilis Sweet (λούπινο των Άνδεων).
Τα πιο
διαδεδομένα είναι τα τρία πρώτα, το κοινό όνομα των οποίων σχετίζεται με το
χρώμα του άνθους τους. Στην Κρήτη βρίσκουμε συνήθως σε άγρια μορφή λούπινα σε περιοχές του νομού Ηρακλείου ενώ καλλιέργειες τους υπάρχουν στη δυτική Κρήτη.
Το χρώμα του
άνθους τους είναι λευκό, μπλε, κίτρινο και μαργαριτώδες. Το μπλε λούπινο είναι
κυρίως αυτογονιμοποιούμενο, ενώ το λευκό και το κίτρινο μπορούν να
διασταυρωθούν ελεύθερα σε ποσοστό 9-40%.
Τα άνθη
προσελκύουν τις μέλισσες οπότε η τοποθέτηση στην καλλιέργεια τους κυψελών αυξάνει την
καρπόδεση.
Οι λοβοί τους
είναι τριχωτοί, δερματώδεις και φέρουν 2-6 σπόρους, ανάλογα με το είδος και την
ποικιλία.
Στο μπλε
λούπινο οι σπόροι είναι μικρότεροι, έχουν σχήμα στρογγυλό, ελαφρώς νεφροειδές
και χρώμα κυανωπό-γκρίζο, ή γκριζοπράσινο με κιτρινοκαστανές κηλίδες.
Τα λούπινα
είναι καλλιέργειες των εύκρατων κλιμάτων και δεν είναι ανθεκτικά στον παγετό.
Για τις περισσότερες ποικιλίες χρειάζεται όμως μία περίοδος χαμηλών θερμοκρασιών
(όχι κάτω από τους 0 βαθμούς C) για να υποστούν τα φυτά εαρινοποίηση.Μπορούν να
καλλιεργηθούν σε πτωχά και ξηρά εδάφη όπου άλλα ψυχανθή αποτυγχάνουν.
(Οι πληροφορίες αντλήθηκαν από το gaiapedia)