Ελαφονήσι: Μια παραλία μαγική γαλήνια και πολύχρωμη

Είναι από τις πιο διάσημες παραλίες στην Ευρώπη και παγκοσμίως ενώ οι επισκέπτες της την ψηφίζουν ξανά και ξανά ως την πιο όμορφη και ξεχωριστή απ όσες έχουν δει.

Δικαίως η παραλία στο Ελαφονήσι, με τα κολπάκια της, είναι τόσο μαγική που δεν μπορεί εύκολα να μπει σε σύγκριση. Να φταίνε τα μοναδικά χρώματα της θάλασσας, που κινούνται ανάμεσα στο τυρκουάζ, το γαλάζιο και το μπλέ, αλλά και της άμμου που είναι ρόζ, λευκή και καφέ; να φταίνει οι κέδροι, οι αμμόλοφοι και τα κρινάκια της θάλασσας που φύονται επάνω τους; το σημείο όπου βρίσκεται απομονωμένο από μεγάλα αστικά κέντρα; Όλα αυτά κι ακόμα περισσότερα συναισθήματα που δημιουργεί η εικόνα της είναι ικανά να θέσουν αυτή την παραλία στην κατηγορία των εξωτικών και σίγουρα διαφορετικών σε σχέση με τις υπόλοιπες στην Κρήτη.

Το Ελαφονήσι, νοτιοδυτικά της Κρήτης, είναι μια χερσόνησος σε απόσταση 76 χιλιομέτρων από την πόλη των Χανίων δίνοντας ωστόσο την αίσθηση ενός ξεχωριστού νησιού. Η πανίδα και χλωρίδα της την κατατάσσουν στις περιοχές Natura κι άρα σε ειδικό καθεστώς προστασίας.

Ωστόσο αυτό δεν έχει εμποδίσει  τα τελευταία χρόνια την πλήρη αξιοποίηση της τουριστικά, πράγμα που θα λέγαμε πως είναι πλέον το βασικό αρνητικό της. Κάθε καλοκαίρι υποδέχεται χιλιάδες τουρίστες που συνωστίζονται στη στενόμακρη Χερσόνησο του Ελαφονησίου και μαζί με αυτούς ο τόπος γεμίζει ομπρέλες και ξαπλώστρες, αυτοκίνητα κι όλα αυτά που καταστρέφουν τη μαγεία του τόπου.

Βέβαια ο μεγάλος όγκος τουριστών συγκεντρώνεται στην μεγάλη κεντρική παραλία του Ελαφονησίου κι έτσι περιθώριο για λιγότερη πολυκοσμία υπάρχει όσο απομακρύνεται κανείς από το σημείο αναζητώντας προς τα δυτικά ησυχία και κάπως βαθύτερα νερά στα κολπάκια που σχηματίζονται. Μάλιστα εκεί μπορεί να εντοπίσει ευκολότερα και την ροζ άμμο της, που δημιουργείται από τα σπάσιμο μικροσκοπικών μαλακόστρακων που λέγονται Foraminifera.

Η ιστορία του τόπου

Το Ελαφονήσι έχει ταυτιστεί με τις Μουσαγόρες Νήσους της αρχαιότητας και μάλιστα υπήρχε στην περιοχή ναός αφιερωμένος στον Απόλλωνα.

Κατά την Τουρκοκρατία σημειώθηκε στο Ελαφονήσι, το Πάσχα του 1824 και συγκεκριμένα στις 17 Απριλίου, μια μεγάλη σφαγή, την οποία μας θυμίζει το μνημείο που θα δείτε πάνω στην παραλία.

Οι Τούρκοι βρήκαν εκεί εκατοντάδες γυναικόπαιδα και άμαχους από τα γύρω χωριά, άλλοι μιλούν για 640 κι άλλοι για 850, και τους κατάσφαξαν μαζί με 40 πολεμιστές. Οι άνθρωποι αυτοί περίμεναν στο Ελαφονήσι, και ειδικότερα στη νησίδα του, ένα πλοίο ώστε να μεταφερθούν εκτός Κρήτης σε αγγλοκρατούμενα νησιά του Ιονίου.

Όμως οι Τούρκοι τους εντόπισαν από την ξηρά και με τα άλογα τους πέρασαν απέναντι τα ρηχά νερά και τους σκότωσαν. Υπάρχει η εκδοχή πως δε γνώριζαν ότι τα νερά στο σημείο εκείνο ήταν αβαθή κι ένα γαϊδουράκι που μπήκε στο νερό ψάχνοντας απέναντι το αφεντικό του, τους έδειξε πως μπορούσαν να προχωρήσουν σαν να επρόκειτο για ξηρά. 

Μια τρίτη εκδοχή κάνει λόγο για ένα προδότη τουρκοκρητικό βοσκό, τον Καμπέρη, ο οποίος τους έδειξε πως θα φτάσουν ως τον άμαχο πληθυσμό τον οποίο στη μεγάλη του πλειοψηφία έσφαξαν ενώ άλλοι πουλήθηκαν σκλάβοι και 5-6 άτομα μόνο διασώθηκαν.

Το νησάκι του Ελαφονησίου έγινε επίκεντρο και μιας ακόμα τραγωδίας. Εκεί λέγεται πως έχουν ταφεί μέλη του πληρώματος καθώς και επιβάτες του αυστριακού πλοίου Imperatrix που ναυάγησε το Φεβρουάριο του 1907, πηγαίνοντας προς την Ινδία.

Το πλοίο αυτό εκτελούσε το δρομολόγιο Τεργέστη-Καλκούτα με 144 άτομα πλήρωμα και 38 επιβάτες, μεταξύ αυτών κι ένας Έλληνας. Οι καιρικές συνθήκες φέρεται να οδήγησαν στο ναυάγιο από το οποίο σώθηκαν μόνο 12 άτομα, με τη βοήθεια των κατοίκων της περιοχής και των μοναχών της κοντινής Μονής της Χρυσοσκαλίτισσας αλλά και ρωσικών πλοίων . Όσοι βρέθηκαν νεκροί θάφτηκαν πάνω στο νησάκι.