Μολόχα: Το φυτό που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι γιατροί για να μειώσουν τις οδύνες του τοκετού

Η μολόχα ή Malva sylvestris, όπως είναι η επιστημονική της ονομασία, είναι πολυετές, αυτοφυές φυτό που συναντάμε παντού στην Ελλάδα.  

Κάθε χρόνο την άνοιξη ανθίζει και τα ρόδινα άνθη της γεμίζουν αγρούς, τις άκρες των δρόμων και γενικά ηλιόλουστα σημεία στα οποία προτιμά να φύεται.

Πέρα από την ομορφιά των λουλουδιών της ωστόσο η μολόχα είναι κι ένα πολύ χρήσιμο φαρμακευτικό φυτό.

Στην αρχαιότητα είχε ευρεία χρήση σε διάφορες περιπτώσεις.Την πρώτη αναφορά στη μολόχα τη συναντάμε τον 7^ο αιώνα π. Χ. από τον Ησίοδο.

Στην αρχαία Ελλάδα γενικότερα καλλιεργούσαν την μολόχα μαζί με άλλα λαχανικά και βότανα γιατί σταματούσε την πείνα και τη δίψα. Μάλιστα αργότερα ο Καρλομάγνος διέταξε να την καλλιεργούν σε κάθε αυτοκρατορικό κήπο.

Ο Ιπποκράτης παρασκεύαζε με το φυτό της ένα κατάπλασμα με κρασί για να αντιμετωπίσει τα οιδήματα και τις φλεγμονές. Επίσης τη συνιστούσε σαν αφέψημα για διάφορα γυναικολογικά προβλήματα ενώ έφτιαχνε κολπικά υπόθετα, τα οποία χρησιμοποιούσε για μειώσει τους πόνους στους τοκετούς. 

Ο Κικέρωνας έλεγε πως αποτοξινώθηκε τρώγοντας ένα πιάτο που περιείχε μολόχα και σέσκουλα. Από την άλλη ο Διοσκουρίδης και ο Πυθαγόρας τόνιζαν τις ιδιότητες της κατά της δυσκοιλιότητας.

Ο Επιμενίδης, που ο μύθος θέλει να κοιμήθηκε επί 57 χρόνια συνεχόμενα σε ένα σπήλαιο της Κρήτης, (διαβάστε εδώ)όταν ξύπνησε για να σταματήσει την πείνα του έτρωγε μολόχες και βολβούς.

Στο φυτό της μολόχας έχουν αποδωθεί και άλλες ιδιότητες καθιστώντας το βασικό υλικό σε μυστικιστικές τελετές του παρελθόντος και μυήσεις. 

Οι Πυθαγόριοι είχαν παρατηρήσει πως τα λουλούδια της είναι πάντα στραμμένα προς τον ουρανό και γι αυτό τη θεωρούσαν ιερό βότανο. 

Η μολόχα περιέχει  βιταμίνες A, B1, B2 και C, βλέννες, ρητίνες, ίχνη τανίνης, γλυκόζη, αιθέριο έλαιο ενώ η ρίζα είναι πλούσια σε σάκχαρα.

Στην Κρήτη χρησιμοποιείται ο τρυφερός βλαστός της, πριν ανθίσει, στη μαγειρική ενώ τα λουλούδια της σε σαλάτες. 

Επίσης  είναι το φυτό που μειώνει τον κνησμό μετά από τσίμπημα τσουκνίδας. Αν κόψουμε μια μολόχα και τρίψουμε ώστε το υγρό της να απλωθεί στο σημείο όπου μας έχει ακουμπήσει τσουκνίδα αυτόματα μειώνεται η φαγούρα.