Η "στράτα
του Ψηλορείτη" είναι το συντομότερο μονοπάτι για να φθάσει κάποιος στην
ψηλότερη κορυφή του Ψηλορείτη (όρος Ίδη), τον Τίμιο Σταυρό.
Αφετηρία της ο Λάκκος του Μιγερού στα 1580
μέτρα.
Η διαδρομή ξεκινάει από το μικρό οροπέδιο, όπου είναι κτισμένο ορειβατικό καταφύγιο, και
κινείται μέσω ευδιάκριτου μονοπατιού, που από ένα σημείο κι έπειτα έχει
πλακοστρωθεί κι είναι αρκετά άνετο, παρά την ανηφορική του κλίση.
Η πεζοπορία προς
την κορυφή των 2.456 μέτρων είναι πανέμορφη, παρότι το βουνό είναι γυμνό από
δέντρα και υπάρχει μόνο χαμηλή βλάστηση.
Ειδικά τους καλοκαιρινούς
μήνες προσφέρει δροσιά, λόγω υψομέτρου, αλλά και την ευκαιρία να δει κανείς από
κοντά στις πολλές «χιονούρες» που έχουν δημιουργηθεί σε σημεία της βουνοπλαγιάς,
όπου οι χιονοπτώσεις του χειμώνα δημιούργησαν ένα παχύ στρώμα χιονιού που ο
ήλιος δεν έχει καταφέρει να λιώσει.
Η παρατήρηση
του εδάφους επιβάλλεται καθώς δίνει την ευκαιρία να δει κανείς μικρά και όμορφα
λουλουδάκια και φυτά, κάποια εκ των οποίων ενδημικά, που αναπληρώνουν, σε επίπεδο χλωρίδας, με την
παρουσία τους την απουσία δέντρων.
Τη γαλήνη της
ανάβασης διακόπτουν κάποιες στιγμές τα κουδούνια των προβάτων που βόσκουν
αμέριμνα στον Ψηλορείτη και παρατηρούν με πολύ ενδιαφέρον τους «εισβολείς»
στην επικράτεια τους.
Φθάνοντας
στο διάσελο του βουνού η ανηφορική πορεία σταματά και γίνεται όπως λένε οι
ορειβάτες στη γλώσσα τους τραβέρσα, δηλαδή πορεία πλάγια και σχεδόν διαγώνια που
θεωρείται πιο ξεκούραστη και καλύπτει τμήμα του μονοπατιού Ε4.
Όσο
πλησιάζει κανείς στην κορυφή και αχνοφαίνεται το εκκλησάκι του Τιμίου Σταυρού
ανοίγεται μπροστά ο ορίζοντας και το μάτι φθάνει ως τη θάλασσα.
Κτισμένο με
πέτρες από το βουνό, κατά τα πρότυπα των μιτάτων που συναντώνται στις παρυφές
του Ψηλορείτη το εκκλησάκι του Τιμίου Σταυρού φαίνεται να έχει πάρει τη θέση
αρχαίου ιερού.
Χιλιάδες
χρόνια τα μονοπάτια του Ψηλορείτη γνωρίζουν την ανθρώπινη παρουσία για λόγους λατρευτικούς.
Σήμερα η κορυφή του Τιμίου Σταυρού είναι από τις πλέον δημοφιλείς και για τους πεζοπόρους μια και ειδικά από το Λάκκο του Μιγερού μπορούν να καλύψουν με άνεση την απόσταση
σε περίπου τρείς ώρες.
Κι αν η θέα
στο τελευταίο στάδιο ανάβασης στην κορυφή προσφέρει εικόνες μαγικές η κορυφή, σε
ημέρες χωρίς θολούρα, δίνει το απόλυτο, προς κάθε κατεύθυνση. Αν μάλιστα ο αέρας δεν
λυσσομανά η παραμονή στην κορυφή είναι «ψυχοθεραπεία».
Η κατάβαση γίνεται από το ίδιο μονοπάτι ωστόσο χρειάζεται λίγο μεγαλύτερη προσοχή γιατί τα πετραδάκια που έχουν πέσει πάνω στις πλάκες το καθιστούν σε σημεία ολισθηρό.
Ελένη Βασιλάκη
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ αυστηρά η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική του περιεχομένου του παρόντος σε οποιοδήποτε site, χωρίς προηγούμενη άδεια της κατόχου του Ελένης Βασιλάκη, Νόμος 4481/2017 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα
Η αφετηρία στο Λάκκο του Μιγερού |
Το κοπάδι ξεκουράζεται |
Οι χιονούρες καλύπτουν αρκετά σημεία του Ψηλορείτη |