Με πολύ ενδιαφέρον άκουσα την αποστροφή στην σημερινή παρέμβαση του εντεταλμένου συμβούλου τουρισμού της Περιφερειακής Ενότητας Ηρακλείου, Κυριάκου Κώτσογλου, σε σύσκεψη για τον τουρισμό στο Δήμο Μαλεβιζίου, αναφορικά με την ανάγκη αύξησης της τουριστικής εμπειρίας σε τοπικό επίπεδο, πράγμα που σημαίνει γνωριμία των τουριστών και με την όμορφη ενδοχώρα μας.
Είπε λοιπόν, μεταξύ άλλων, ο κ Κώτσογλου, αφού ανέλυσε τη σημασία που έχει το να έλθει ο επισκέπτης της Κρήτης και να μην μείνει κλεισμένος μέσα στους τέσσερις τοίχους του ξενοδοχείου, πως είναι βλάκας όποιος έλθει εδώ και δεν πάει από τη Ροδιά ως τον Ψηλορείτη, μια διαδρομή που θα του πάρει 50 λεπτά και που δυστυχώς δεν πουλάνε και δεν προτείνουν οι ταξιδιωτικοί πράκτορες και εμείς δεν αναδεικνύουμε.
Έφερε ως παράδειγμα αυτή τη διαδρομή λόγω του ότι η σύσκεψη έγινε στο Δήμο Μαλεβιζίου και υποθέτω πως δεν εννούσε να φτάσει ο τουρίστας ως τη ρίζα του βουνού και να μην περπατήσει σε αυτό. Έτσι μου έδωσε ένα καλό βήμα για να παρατηρήσω από τη μεριά μου τα εξής:
Πρώτον για να μπορέσει στο μέλλον ο τουρίστας να γνωρίσει τα υπέροχα βουνά μας και τις ωραίες διαδρομές στην ύπαιθρο μας αυτά πρέπει να μείνουν καθαρά από ανεμογεννήτριες κι όλα αυτά που σχεδιάζονται για το αύριο της Κρήτης, τα οποία και φαντάζουν εφιαλτικά.
Δεύτερον για να πάει από τη Ροδιά στον Ψηλορείτη, ειδικά αν κάνει τη διαδρομή με μια ομάδα και χρειαστεί λεωφορείο, θα πρέπει να υπολογίζει τουλάχιστον ένα τρίωρο κι όχι 50 λεπτά.
Ο Ορειβατικός Σύλλογος Ηρακλείου πήγε για πεζοπορία την Κυριακή 21 Ιουνίου στον Ψηλορείτη, και χρειάστηκε περισσότερες από τρείς ώρες για να καλύψει την απόσταση από το Ηράκλειο ως το Λάκκο του Μιγερού.
Αιτία δεν ήταν άλλη από τα σταθμευμένα, καλογυαλισμένα, 4Χ4 φορτηγάκια πάνω στους στενούς δρόμους στα Ζωνιανά και τα Λιβάδια, απ' όπου αναγκαστικά περνάει κανείς για να πάει προς τον Ψηλορείτη, καλύπτοντας την πιο σύντομη διαδρομή του για Τίμιο Σταυρό.
Και μην φανταστείτε πως έτυχε η λάθος στάθμευση εκείνη την ημέρα, αυτό συμβαίνει πάντα και δεν μπορεί να σταματήσει ούτε με κλήσεις ούτε με απειλές, παρά μόνο με σωστή παιδεία.
Τρίτον ο τουρίστας που θα πάει για να περπατήσει στα βουνά, που του προτείνουμε, θέλει να υπάρχει και μια στοιχειώδης υποδομή για να πάρει ένα νερό από το σημείο που θα ξεκινήσει. Και γιατί όχι ( για να μην πω κυρίως) για να καλύψει τη γνωστή «ανάγκη» του, μια και άλλοι λαοί δεν έχουν μάθει να την κάνουν στην ύπαιθρο. Οι φωτογραφίες που σας παρουσιάζουμε είναι από τις τουαλέτες του καταφυγίου που υπάρχει στο χώρο στάθμευσης στο Λάκκο του Μιγερού.
Νομίζω δεν χρειάζονται σχόλια…η εικόνα μιλάει από μόνη της και μας δείχνει πως μόνο η ομορφιά της φύσης δεν μας σώζει.
Στο σημείο εκείνο στήθηκε μια δομή, απόλυτα προσαρμοσμένη ως προς το υλικό κατασκευής της στο τοπίο, που θα μπορούσε έστω τα Σαββατοκύριακα να λειτουργεί, υποτυπωδώς, προσφέροντας, με το αζημίωτο, ένα παγωμένο νερό και καθαρές τουαλέτες.
Όμως ο χώρος είναι κλειστός, σε άθλιο χάλι…και επαναλαμβάνω βρίσκεται στην αφετηρία της πιο πολυπερπατημένης και δημοφιλούς διαδρομής για την κορυφή του Ψηλορείτη.
Αν θέλουμε λοιπόν να μιλήσουμε για τουριστική εμπειρία που περιλαμβάνει ύπαιθρο και ενδοχώρα ας ξεκινήσουμε από τα απλά και ανέξοδα. Κι επιτέλους ας γίνουμε υπεύθυνοι πολίτες κι ας αγαπήσουμε τον τόπο μας, δεν γίνεται πίσω από εμάς να υπάρχει πάντα ένας αστυνομικός και ένα υπάλληλος καθαριότητας.
Ε.Β
Η Ελένη Βασιλάκη είναι δημοσιογράφος. Έχει εργαστεί από το 1995 μέχρι σήμερα σε εφημερίδες και ραδιοφωνικούς σταθμούς του Ηρακλείου συνεργαζόμενη παράλληλα με ΜΜΕ στην Αθήνα. Είναι πτυχιούχος Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης με master στη Διοίκηση Πολιτισμικών Μονάδων ενώ μιλά Αγγλικά και Ιταλικά. Λατρεύει τα ταξίδια και τις εκδρομές, τις πεζοπορίες στη φύση και τη γνωριμία με τον τόπο της και τους ανθρώπους του.