Φαράγγι του Ρίχτη: Ένας παράδεισος δροσιάς και πρασίνου στη Σητεία (φώτο και βίντεο)

Καταπράσινο και πανέμορφο το φαράγγι του Ρίχτη αποτελεί ένα από τα ομορφότερα φαράγγια στην Ανατολική Κρήτη.

 Προορισμός για πεζοπορία, μαγεύει τον επισκέπτη με τον περίπου 20 μέτρων καταρράκτη του, το πέτρινο γεφύρι του Λαχανά, αλλά και τα απομεινάρια νερόμυλων, που κατά το παρελθόν λειτουργούσαν στο εσωτερικό του.

Ο καταρράκτης του φαραγγιού του Ρίχτη ίσως είναι ένα από τα πιο πολυφωτογραφημένα καλοκαιρινά θέματα, λόγω της εξωτικής ομορφιάς του. Το φως του ήλιου λαμπιρίζει στα νερά της μικρής λίμνης που δημιουργείται στη βάση του ενώ δύσκολα μπορεί κάποιος να αντισταθεί σε ένα μπάνιο στα παγωμένα νερά του, μετά από την πεζοπορία που οδηγεί στην… αγκαλιά του.

Το μήκος του φαραγγιού ξεπερνά τα 3 χιλιόμετρα, ξεκινώντας από τα Έξω Μουλιανά και καταλήγοντας στο Κρητικό Πέλαγος, όπου μπορεί κανείς να κάνει το μπάνιο του και να ξεκουραστεί στο χώρο που έχει διαμορφωθεί, με πέτρινα παγκάκια και τραπέζια αλλά και φωτισμό με φωτοβολταϊκά σώματα.

 Βέβαια έχετε υπόψην πως η παραλία στην απόληξη του φαραγγιού είναι βραχώδης και δεν αποτελεί την καλύτερη επιλογή για μπάνιο ενώ πρέπει να υπάρχει μέριμνα για όχημα επιστροφής, εφόσον φθάσετε ως το τέρμα.

Πλατάνια, κισσοί, σφάκες διαφόρων χρωμάτων, χαμηλή βλάστηση αλλά και μερικοί φοίνικες πλαισιώνουν τη διαδρομή εντός του φαραγγιού, προσφέροντας σκιά στους επισκέπτες του.

Το γεφύρι του Λαχανά

 Μοναδικό και το μονότοξο γεφύρι του Λαχανά, που διατηρείται σε άριστη κατάσταση στην είσοδο του φαραγγιού.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει το exomouliana.weebly.com κοντά στο συγκεκριμένο γεφύρι βρίσκονταν τα περισσότερα περιβόλια του χωριού. Ακόμα θα δείτε κάποια εξ αυτών στο σημείο.

Έχει  κτιστεί με πελεκητές πέτρες, που έχουν μεταφερθεί από άλλη περιοχή, με θαυμάσια συναρμογή ώστε να αντέξει σε μια ιστορική πλημμύρα, που έγινε στις αρχές του 20ου αιώνα.

Σύμφωνα με μαρτυρίες των παλαιοτέρων κατοίκων, τότε ξεριζώθηκαν πλατάνια και οι κορμοί τους έφραξαν το γεφύρι ενώ τα νερά το υπερκάλυψαν χωρίς να το παρασύρουν.

Θεωρείται πως η κατασκευή του εξυπηρετούσε την παλαιότερη οδική πρόσβαση των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής με την πόλη της Σητείας.

Κτίσθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα για να διευκολύνει τη διάβαση σε περιόδους πλημμυρών, λόγω του μεγάλου όγκου νερού που συγκεντρώνεται από την απορροή των βροχοπτώσεων από τα γύρω βουνά και ιδιαίτερα από την Κεφάλα.

Ο μάστορας που έκτισε το γεφύρι καταγόταν από τα Μέσα Μουλιανά και η χρηματοδότησή του έγινε επί Κρητικής Πολιτείας (ξεκάθαρα σε μια από τις πέτρες του αναγράφεται η ημερομηνία 1907).

Λέγεται πως με την ανταλλαγή των πληθυσμών, το 1922-24,οι Τούρκοι, κάτοικοι των Έξω Μουλιανών, συγκεντρώθηκαν βίαια από Έλληνες οπλαρχηγούς με την υπόσχεση ότι θα τους πάνε στη Σητεία μέσα από τον τότε μοναδικό δρόμο, που περνούσε από τη γέφυρα του Λαχανά. Όμως μόλις έφυγαν από το χωριό και κατηφόριζαν προς της γέφυρα τους εξόντωσαν όλους και γλύτωσε μόνο μια μικρή τουρκάλα, που αποκαλούνταν από τους κατοίκους Τουρκο-Μαρία.

Τα οστά των σφαγιασθέντων βρίσκονται ακόμα στα χωράφια της πλαγιάς, κοντά στη γέφυρα του Λαχανά.

Στην διαδρομή μέσα στο φαράγγι μπορεί να δει κανείς και τα  ερείπια δυο νερόμυλων, η παρουσία των οποίων δικαιολογείται από το πολύ τρεχούμενο νερό που υπήρχε κατά το παρελθόν σε όλο το φαράγγι.

Σήμερα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες υπάρχουν μικρά ρυάκια κατά μήκος της διαδρομής ενώ σε σημείο που δημιουργούνται κολύμπες αδιάβατες έχουν τοποθετηθεί σκαλοπάτια για διευκόλυνση των επισκεπτών.

 Γενικά η σήμανση του φαραγγιού είναι καλή και δύσκολα μπορεί κανείς να χαθεί σε αυτό, εφόσον είναι προσεκτικός και το επισκεφθεί με το φως της ημέρας

Της Ελένης Βασιλάκη