Ρετσινολαδιά: Το φυτό που μας δίνει το καστορέλαιο αλλά και ένα ισχυρό βιολογικό όπλο

Η ρετσινολαδιά, ένα όμορφο φυτό που απαντάται αυτοφυές και στην Ελλάδα και φυσικά στην Κρήτη. Κοντά σε ρυάκια, στις άκρες δρόμων, σε χαλάσματα μπορεί να δει κανείς ρετσινολαδιές με τους εντυπωσιακούς καρπούς τους.

 Πόσοι όμως γνωρίζουν ότι αυτό το φυτό  ήταν η πηγή του δηλητηρίου που εστάλη με επιστολή στον αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα;

Οι σπόροι της ρετσινολαδιάς περιέχουν ρικίνη, μια ισχυρή τοξική πρωτεΐνη που έχει χρησιμοποιηθεί σε βασανισμούς και δολοφονίες.

Λιγότερο από 2 mg ρικίνης -όσο περιέχουν λίγοι σπόροι- μπορούν να σκοτώσουν έναν άνθρωπο σε περίπτωση εισπνοής ή χορήγησης με ένεση.

Το δηλητήριο εμποδίζει τη σύνθεση πρωτεϊνών στα κύτταρα, και τα συμπτώματα εμφανίζονται συνήθως έπειτα από αρκετές ημέρες.

Η ρικίνη προέρχεται από την επιστημονική ονομασία της ρετσινολαδιάς, Ricinus communis.

Το φυτό αυτό καλλιεργείται σήμερα σε βιομηχανική κλίμακα, καθώς δεν είναι μόνο δηλητηριώδες. Βασικό προϊόν του είναι το ρετσινόλαδο (γνωστό και ως «καστορέλαιο») το οποίο χρησιμοποιείται στη χημική βιομηχανία για την παραγωγή σαπουνιού, πλαστικών, υγρών για φρένα και άλλων προϊόντων.

Βιολογικό Όπλο

Από την εποχή του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, οι ΗΠΑ, ο Καναδάς και η Ρωσία προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν τη ρικίνη ως βιολογικό όπλο.

Το ρετσινόλαδο πιστεύεται εξάλλου χρησιμοποιήθηκε για βασανισμούς κρατουμένων από την φασιστική κυβέρνηση του Μουσολίνι στην Ιταλία και τη δικτατορία του Φράνκο στην Ισπανία. Τα θύματα λέγεται ότι πέθαιναν από αφυδάτωση και σοκ λόγω της ακατάσχετης διάρροιας μετά από χορήγηση του.

Σε ένα πιο γνωστό περιστατικό, ένα σφαιρίδιο καλυμμένο με ρικίνη, το οποίο εκτοξεύτηκε από ένα αυτοσχέδιο όπλο μεταμφιεσμένο με ομπρέλα, χρησιμοποιήθηκε το 1978 για τη δολοφονία του αντιφρονούντα συγγραφέα Γκεόργκι Μαρκόφ από τη μυστική αστυνομία της Βουλγαρίας.

Όμως, παρά το σκοτεινό παρελθόν και την τοξική της δράση, η ρετσινολαδιά χρησιμοποιείται σήμερα ευρέως και ως καλλωπιστικό φυτό σε όλο τον κόσμο.

Από πού βγήκε η φράση "τι σχέση έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο"

Συχνά ακούμε όταν θέλουμε να μιλήσουμε για δύο εντελώς άσχετα μεταξύ τους πράγματα της φράση "τι σχέση έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο". Έχει ενδιαφέρον να δούμε από που βγήκε και πως συνδέεται με μια από τις ιδιότητες του ρετσινόλαδου ως ισχυρού καθαρτικού. 

Κάποτε, στη Ζάκυνθο όταν η αριστοκρατία έκανε τις περίφημες βεγγέρες της, στο σπίτι ενός Ζακυνθινού άρχοντα σύχναζαν δύο τύποι: ένας φαρμακοποιός και ένας ανώτερος υπάλληλος Τραπέζης, που διαρκώς βρίσκονταν στα… μαχαίρια, εξαιτίας τα τράπουλας.

Έτσι, ο Ζακυνθινός άρχοντας τους προσκαλούσε συχνά στις βεγγέρες του, μόνο και μόνο για να διασκεδάσει τόσο αυτός, όσο και η συντροφιά του.

Ο τραπεζικός έχανε διαρκώς, ενώ ο φαρμακοποιός κέρδιζε πάντα.

Ένα βράδυ, όμως, άλλαξε η τύχη του πρώτου και ήρθε η σειρά του να ξετινάξει το δεύτερο. Του πήρε, λοιπόν, όλα τα χρήματα που κρατούσε κι έμεινε κι ένα μικρό χρέος.

Την επομένη του παιχνιδιού, ο τραπεζικός αισθάνθηκε κάποια κοιλιακή ανωμαλία και ο γιατρός τον συμβούλεψε, να πάρει λίγο καθαρτικό. Πήγε, λοιπόν, στον… άσπονδο φίλο του φαρμακοποιό, να του εκτελέσει τη συνταγή.

Ο τραπεζικός, όμως, μόλις πήρε το ρετσινόλαδο, αντί να τον πληρώσει, του είπε ότι μ’ αυτό «πατσίζανε» εκείνα που του χρωστούσε στα χαρτιά.

-Τι σχέση έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο; Του είπε. Το χαρτί, χαρτί κι η δουλειά, δουλειά...

Πηγές: Το Βήμα και provocateur

ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ αυστηρά η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική του περιεχομένου του παρόντος σε οποιοδήποτε site, χωρίς προηγούμενη άδεια της κατόχου του Ελένης Βασιλάκη, Νόμος 4481/2017 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα