Μπάλος: Η γιορτή των καλοκαιρινών χρωμάτων και της φυσικής ομορφιάς

Η μετάβαση στη λιμνοθάλασσα του Μπάλου μοιάζει με γιορτή των αισθήσεων και των χρωμάτων. Ένας επίγειος παράδεισος απλώνεται σε απόσταση περίπου 14,5 χιλιομέτρων από το Καστέλι Κισσάμου, στα βορειοδυτικά, με τρεις διαφορετικές επιλογές πρόσβασης.

Η πρώτη και εύκολη, με καραβάκι από το Καστέλι και ενδιάμεση στάση στην παρακείμενη Γραμβούσα και η δεύτερη οδικώς διαμέσου του χωριού Καλυβιανή. Ωστόσο ο δρόμος, θα πρέπει να έχετε υπόψην πως στο μεγαλύτερο μέρος του είναι χωμάτινος, με μικρές τσιμεντοστρώσεις σε ανηφορικά σημεία, οπότε χρειάζεται την προσοχή του. Επίσης να ξέρετε πως το ανέβασμα προς το χώρο στάθμευσης, μετά το μπάνιο κι όταν ο ήλιος είναι ακόμα ψηλά, είναι δυσκολούτσικο. Αν σκεφτείτε δε να καθίσετε να δείτε τον ήλιο να δύει και μετά να ανηφορήσετε μάλλον θα προλάβει να σας διώξει ο φύλακας του Μπάλου, που έχει αυτή την εντολή.

Υπάρχει και μια τρίτη επιλογή, για όσους αγαπούν την πεζοπορία, και αυτή είναι να περπατήσουν σε μονοπάτι που συνδέει το Μπάλο με την Φαλάσσαρνα. Ωστόσο είναι μια πορεία με απαιτήσεις που κανείς δεν πρέπει να κάνει μόνος του.

Την ωραιότερη θέα, με βεβαιότητα, προσφέρει η δεύτερη επιλογή προσέγγισης του Μπάλου, με όχημα. Το αφήνετε στο χώρο στάθμευσης, που θα βρείτε στο τέρμα της διαδρομής, και κατεβαίνοντας με τα πόδια το διαμορφωμένο με σκαλιά μονοπάτι έχετε την ευκαιρία να θαυμάσετε όλα τα χρώματα που μπορεί κανείς να συναντήσει στη θάλασσα να διαδέχονται το ένα το άλλο μέσα στη λιμνοθάλασσα. Η λευκή άμμος που την περιβάλλει κάνει πιο έντονες αυτές τις αντιθέσεις.

Σε κάθε περίπτωση ο τελικός προορισμός αξίζει κάθε προσπάθεια, ειδικά εφόσον δεν κατακλύζεται από κόσμο, καθώς είναι συνηθισμένη η εικόνα του με χιλιάδες επισκέπτες την περίοδο του καλοκαιριού.

Η λιμνοθάλασσα του Μπάλου ανοίγεται ανάμεσα στη Γραμβούσα και το Ακρωτήριο Τηγάνι, δηλαδή το σχεδόν στρογγυλό τμήμα ξηράς που φαίνεται στο μέσο της.

Μπλε, γαλάζιο σε όλες τις αποχρώσεις του και τουρκουάζ στη θάλασσα, λευκό και ροζ στην άμμο από τα θρυμματισμένα κοχύλια στην ακτή και στο βάθος λίγο πράσινο από το ακρωτήριο Τηγάνι... μπορεί κανείς να φανταστεί μια πιο καλοκαιρινή, εξωτική και όμορφη εικόνα;

Κι όταν φτάνεις στη θάλασσα, που στα περισσότερα σημεία της είναι ρηχή, χωρίς βότσαλα και πέτρες που σε κάνουν συνήθως να προσέχεις που περπατάς, τότε νιώθεις να χάνεσαι στην αγκαλιά της, να σε παρασύρει μαζί της στην... απόλαυση.

Αν κάποια στιγμή κουραστούν τα μάτια από την τόση ομορφιά μια βόλτα στο Τηγάνι και στο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου, που θα ακούσετε να το αποκαλούν και εκκλησάκι των Αγίων Πάντων, επιβάλλεται για να θαυμάσετε από εκεί την πολύχρωμη λιμνοθάλασσα από μια άλλη οπτική γωνία.

Δυστυχώς το καλοκαίρι, πέρα από τους πολλούς λουόμενους, στο Μπάλο στήνονται και πολλές ομπρέλες και ξαπλώστρες πράγμα που αλλοιώνει κάπως την ονειρεμένη εξωτική εικόνα του, ενώ αποτελεί μεγάλη ταλαιπωρία και η στάθμευση στο χώρο πάνω από τη λιμνοθάλασσα.

Αν πάτε ωστόσο νωρίς το πρωί ή εκτός της καλοκαιρινής περιόδου η κατάσταση που θα βρείτε θα είναι σαφώς διαφορετική. Σε αυτή την περίπτωση μεριμνήστε για νερό γιατί θα βρείτε την καντίνα κλειστή ενώ δεν υπάρχει δέντρο να σας προσφέρει τη σκιά του ούτε για δείγμα.

Ελένη Βασιλάκη