Ένα αρχοντικό του Καστελίου Κισσάμου που μας εντυπωσίασε αλλά και μας προβλημάτισε

 

Η πόλη του Καστελίου Κισσάμου γνώρισε μεγάλη ακμή κατά την αρχαιότητα αλλά και μετέπειτα πράγμα που εύκολα διαπιστώνει κανείς από τα αρχαιολογικά της ευρήματα αλλά και τα σωζόμενα μέχρι σήμερα κτίρια της.

Ειδικά επί Ενετοκρατίας οι αρχοντικές οικογένειες των Ενετών έκτισαν στην πόλη υπέροχα σπίτια ακολουθώντας την αρχιτεκτονική της περιόδου και τα ρεύματα τέχνης και διακόσμησης, όπως του Βενετσιάνικου Μανιερισμού που κυριάρχησε κατά το 16ο αιώνα.

Σήμερα περπατώντας τους δρόμους του Καστελίου θα συναντήσετε πολλά και ενδιαφέροντα από αρχιτεκτονικής απόψεως αρχοντικά.

Κάποια δυστυχώς είναι εγκαταλελειμμένα και αφημένα στο έλεος, είτε γιατί οι ιδιοκτήτες τους απεβίωσαν, χωρίς να αφήσουν κληρονόμους, είτε γιατί οι κληρονόμοι τους ζουν αλλού ή δεν έχουν την οικονομική άνεση να τα συντηρήσουν.

Ένα τέτοιο αρχοντικό βρήκαμε δίπλα ακριβώς από την ανασκαφή στις Ανατολικές Ρωμαικές Θέρμες στο Καστέλι.

Μεγάλο σε μέγεθος και με αρκετό ύψος το κτίριο, μάθαμε από ντόπιους πως ανήκε σε ζωγράφο, που δεν είναι πια στη ζωή, με τους κληρονόμους του να ζούν στην Αθήνα και να μην μεριμνούν για την διατήρηση του σε καλή κατάσταση.

Είναι φανερό, από την εικόνα που παρουσιάζει, μέσα κι έξω, πως έχει γίνει κατάλυμα μεταναστών, που έχουν τοποθετήσει κουβέρτες και σεντόνια στα παράθυρα και τις εσωτερικές πόρτες τους για να απομονώσουν το χώρο και να τον προφυλάξουν από τις καιρικές συνθήκες και τα βλέμματα των περαστικών.

Σε κάποια από τα δωμάτια του μάλιστα έχουν γράψει συνθήματα διόλου κολακευτικά για τον τόπο που τους φιλοξενεί.

Στην πρόσοψη του ένα εντυπωσιακό σαλόνι με διακοσμητικά στοιχεία στους τοίχους, μαρτυρά πως το σπίτι αυτό γνώρισε μεγάλες δόξες, πριν εγκαταληφθεί. 

Τα παράθυρα και οι πόρτες του είναι τεράστια για να μπαίνει αρκετό φως στα μεγάλα και πολλά δωμάτια του. Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να αποτυπώσουμε όλους τους χώρους του φωτογραφικά καθώς πέραν των δύο πρώτων δωματίων όλα τα υπόλοιπα είχαν αντί για πόρτες σεντόνια και υποθέσαμε ότι η παρουσία μας δεν θα ήταν καλοδεχόμενη από τους καταληψίες ενοίκους τους.