Όλο ανοίγει
ο δρόμος και προωθούνται οι διαδικασίες για τις αποκατάσταση ενός σημαντικού
μνημείου, θα λέγαμε ενός τοπόσημου, του φάρου του Αγίου Ιωάννη ή όπως ευρέως
είναι γνωστός του Αφορεσμένου, κι όλο το μνημείο βρίσκεται υπό κατάρρευση και
όσο περνάει ο χρόνος κινδυνεύει το κτίσμα του να γίνει, εξ' ολοκλήρου, ένας σωρός από πέτρες.
Δεν ξέρουμε
αν η κατάρα που λέγεται πως στοιχειώνει αυτή την περιοχή ακουμπά και το φάρο όμως
από το 2016 διαβάζουμε δημοσιεύματα για αποκατάσταση του και πράξεις δεν
βλέπουμε.
Πέρα από την κατάρρευση της τσιμεντένιας κατασκευής που εφάπτεται του
φάρου είδαμε πως ετοιμάζονται να πέσουν πέτρες από το γείσο του, ακριβώς στο
σημείο όπου βρίσκεται η μεταλλική σκουριασμένη κατασκευή που κάποτε εξέπεμπε
φως για τα διερχόμενα πλοία.
Η κατάσταση του
είναι πλέον οριακή και πολύ φοβόμαστε πως δεν θα αντέξει το δύσκολο χειμώνα. Είναι γνωστό πως στον τόπο αυτό φυσάει μανιασμένα ο άνεμος, ακόμα κι όταν σε όλη την Κρήτη επικρατεί νηνεμία.
Όσα λοιπόν σχεδιάζει ο Δήμος Αγίου Νικολάου σε συνεργασία με ιδιώτη που θα
χρηματοδοτήσει, ως ακούγεται, την αναστύλωση, πρέπει να προχωρήσουν άμεσα.
Η ιστορία του φάρου και η κατάρα
Για την
ιστορία ν' αναφέρουμε πως ο φάρος του ακρωτηρίου του Αγίου Ιωάννη ή του Αφορεσμένου κατασκευάστηκε το 1864 από την
Γαλλική Εταιρεία Φάρων.
Ωστόσο στη βάση του υπήρχε ενετικό κτίσμα και
συγκεκριμένα μικρό φρούριο ενώ ψηλότερα στο λόφο του ακρωτηρίου βλέπουμε ακόμα
και σήμερα ερείπιο βίγλας της ίδιας περιόδου.
Το ακρωτήρι
και η βίγλα αποτυπώνονται μάλιστα σε ενετικούς χάρτες. Από τη θέση αυτή είναι
ορατές οι σκοπιές Mesagorchia, Άσπρο Άρμι, Βαγί, Βρωμολίμνη, Γιαλού το Κεφάλι και Συκιά.
Το ύψος του
πύργου του φάρου είναι 9 μέτρα και το
εστιακό του ύψος 49 μέτρα.
Εντάχθηκε
στο Ελληνικό Φαρικό Δίκτυο στις 6 Μαΐου του 1915 και στο πλαίσιο ανασυγκρότησης
του Ελληνικού Φαρικού Δικτύου το 1951, επαναλειτούργησε με πηγή ενέργειας την
ασετιλίνη.
Σήμερα
λειτουργεί ακριβώς απέναντι απ αυτόν ένας φανός αυτόματος, με χρήση φωτοβολταϊκού συστήματος.
Την ονομασία
Αφορεσμένος την πήρε από την κατάρα που συνόδευε τον Καιάφα, ο οποίος σταύρωσε
τον Χριστό.
Όταν
ξεκίνησε να πάει στην Ρώμη για να συναντήσει τον Καίσαρα, αρρώστησε βαριά και πέθανε
εν πλω.
Επειδή η
ασθένεια του ήταν μολυσματική και ήταν και άτομο με αξίωμα έπρεπε να ταφεί κι
έτσι το πλοίο του σταμάτησε στην Κρήτη στον μικρό όρμο του Μεραμπέλλου, αφού
προηγουμένως ταλαιπωρήθηκαν άγρια όσοι ναύτες του είχαν επιζήσει, μια και η θάλασσα φούσκωσε απότομα με το που προσέγγισαν.
Έγινε η ταφή
του στο ακρωτήρι του Αγίου Ιωάννου αλλά
ο θρύλος λέει πως "Επτά φορές τον έθαψαν, αλλά η γης τον ανεξέρνα (απέβαλε)
άλυωστο και μαύρο σαν τον Κάη, για το μεγάλο κακό πώκαμε, που καταδίκασε το
Χριστό". Έκτοτε η θάλασσα στην περιοχή δε σταμάτησε να λυσσομανά.
Μάλιστα
πολλοί ναυτικοί του 19ου αιώνα απέφευγαν το σημείο αυτό και έπλεαν τουλάχιστον
ένα μίλι μακριά από το ακρωτήριο του Αφορεσμένου.
Ο φάρος αποτελεί
σήμερα μνημείο και προστατεύεται από τον Νόμο 3028/02 περί «Προστασίας
Αρχαιοτήτων και εν γένει της Πολιτιστικής Κληρονομιάς» καθώς και από τον Νόμο
2039/92 περί «Κύρωσης της Σύμβασης για την Προστασία της Αρχιτεκτονικής
Κληρονομιάς της Ευρώπης».
Βέβαια η προστασία του είναι στα χαρτιά γιατί στην
πράξη όπως βλέπετε διαλύεται και χάνεται σιγά σιγά.
(Αντλήθηκαν πληροφορίες από το Ελληνικά Κάστρα και Φάροι )
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ αυστηρά η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική του περιεχομένου του παρόντος σε οποιοδήποτε site, χωρίς προηγούμενη άδεια της κατόχου του Ελένης Βασιλάκη, Νόμος 4481/2017 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα
Το ενετικό ερείπιο της βίγλας στο λόφο του Αφορεσμένου |