Φαράγγι Ρόκκας στην Κίσσαμο Χανίων: Μικρό-σπαρμένο με βράχους και εντυπωσιακό

Το μήκος του δεν ξεπερνά τα δύο χιλιόμετρα όμως το ύψος των τοιχωμάτων του σε κάποια σημεία προσεγγίζει τα 200 μέτρα δημιουργώντας ένα εντυπωσιακό σκηνικό.

Το φαράγγι της Ρόκκας, για το οποίο ο λόγος, βρίσκεται ανατολικά του περίφημου αρχαιολογικού χώρου της Ρόκκας (δείτε εδώ). Στο μεγαλύτερο μέρος του είναι σπαρμένο με βράχους, διαφόρων μεγεθών, που απαιτούν προσοχή στη διάσχιση του.

Την αφετηρία του τη βρίσκουμε λίγο μακρύτερα από τη Ρόκκα και την κατάληξη του έξω από τα χωριά Αστρικά και Δελιανά Κισάμου. Ωστόσο υπάρχει δυνατότητα καθόδου σε αυτό και από μονοπάτι, δεξιά, λίγο πριν ανηφορήσουμε για τον αρχαιολογικό χώρο.

Είναι σηματοδοτημένο αλλά έντονα καθοδικό αυτό το μονοπάτι και γι' αυτό απαιτεί προσεκτικά βήματα. Οδηγεί σε δασωμένο τμήμα του φαραγγιού απ’ όπου τους χειμερινούς μήνες διέρχεται ποτάμι. Όλο το φαράγγι το χειμώνα είναι κοίτη ποταμού και μάλιστα πολύ ορμητικού, αν κρίνουμε από το πλήθος των ξεριζωμένων δέντρων και των φερτών υλικών που πλέκονται και καλύπτουν τους κορμούς δέντρων μέχρι και σε ύψος δύο μέτρων.

Ως εκ τούτου κατάλληλες εποχές για τη διάσχιση του είναι το καλοκαίρι, που είναι στεγνό, το φθινόπωρο αλλά και την άνοιξη όπου όμως να περιμένουμε πως σε σημεία του θα βρούμε νερό.

Η πεζοπορία στο φαράγγι της Ρόκκας γίνεται άλλοτε κάτω από την σκιά πλατανιών κι άλλοτε κάτω από τον ήλιο. Το πρώτο και μεγαλύτερο τμήμα του είναι γεμάτο βράχους, ευτυχώς σταθερούς, και σε λίγα σημεία χρειάζεται σκαρφάλωμα. Το τελευταίο κομμάτι όμως, πλησιάζοντας προς τα Δελιανά, είναι κυρίως αμμώδες και το πέρασμα του... παιγνίδι.Εδώ, όπως θα παρατηρήσετε, τα τοιχώματα σε αρκετά σημεία είναι λες κι έχει παρέμβει ο άνθρωπος κι έχει κτίσει ψηλούς τοίχους δεξιά και αριστέρα.

Γενικότερα θα λέγαμε πως η πεζοπορία στο φαράγγι της Ρόκκας είναι ευχάριστη, λόγω των εναλλαγών τοπίου που προσφέρει, ωστόσο δεν είναι για μοναχικές βόλτες και θέλει λίγο παραπάνω προσοχή για να μην χτυπήσει κανείς στα βράχια.

Στα σημεία όπου τα τοιχώματα ορθώνονται σε μεγάλα ύψη το σκηνικό είναι μοναδικό και θυμίζει λίγο Σαμαριά.

Παλιότερα, που η περιοχή ήταν περισσότερο παρθένα, μέσα στο φαράγγι ζούσαν αρκετά είδη του ζωικού βασιλείου ενώ λένε πως στο μεγάλο γκρεμό, πίσω από το Τρουλί της Ρόκας, φώλιαζαν άγριες μέλισσες. Μάλιστα το μέλι τους, που ήταν άφθονο, χύνονταν μέσα στο φαράγγι και σχημάτιζε λεπτές κλωστές σαν από μετάξι.

Τότε μέσα στο φαράγγι υπήρχαν και άφθονα κατσοπρίνια που όμως κόπηκαν και έγιναν πρώτη ύλη για τα καμίνια του τόπου αλλά και στειλιάρια για τα γεωργικά εργαλεία των κατοίκων.