Ο Άγιος Λουκάς στην χερσόνησο της Κολοκύθας και η συγκλονιστική ιστορία ανέγερσης του

Σε ένα μικρό ύψωμα στη χερσόνησο της Κολοκύθας, στην Ελούντα, είναι κτισμένος ο ναός του Αγίου Λουκά του Ευαγγελιστή, που γιορτάζει κάθε χρόνο στις 18 Οκτωβρίου.

Της Ελένης Βασιλάκη

Φτιαγμένος εξ ολοκλήρου με τοπική πέτρα δεσπόζει στο σημείο έχοντας υπέροχη θέα προς τη θάλασσα και τον κόλπο της Κολοκύθας.Είναι κατασκευασμένος στη θέση βυζαντινού ναού που, όταν ερήμωσε και γκρεμίστηκε στο μεγαλύτερο τμήμα του, μετατράπηκε σε μάντρα για τα πρόβατα.

Η ιστορία του πως κτίστηκε εκ νέου είναι πραγματικά συγκλονιστική. Μας την διηγήθηκε ο άνθρωπος που έστησε ξανά το ναό σε αυτή τη θέση, ο Γιώργος Χαρούλης.

Σύμφωνα λοιπόν με την περιγραφή του στην περιοχή αυτή, όταν ήταν πιτσιρικάς, ο παππούς του είχε νοικιάσει ένα χωράφι με χαρουπιές. Πήγαιναν εκεί την εποχή που μάζευαν τα χαρούπια, με το δίδυμο αδελφό του και βοηθούσαν όσο μπορούσαν.

Κάθε βράδυ όμως ο μικρός Γιώργος, όταν πήγαινε για ύπνο και πριν καν παραδοθεί στην αγκαλιά του Μορφέα, έβλεπε να έρχεται και να στέκεται από πάνω του ένας άντρας που φορούσε λευκό χιτώνα. Δεν του μιλούσε και ούτε έκανε τίποτα άλλο από το να τον κοιτάζει.

Ο Γιώργος τρόμαζε πολύ και σκεπαζόταν ολόκληρος με την κουβέρτα πιστεύοντας πως έτσι θα έφευγε. Μόλις όμως την κατέβαζε λίγο από το πρόσωπο του έβλεπε τον άντρα να στέκεται ακόμα εκεί.Αυτό συνέβη πολλές φορές και ο μικρός φοβόταν να το εκμυστηρευτεί στον παππού ή στον αδελφό του.

Μεγαλώνοντας έφυγε για την Αθήνα και επέστρεψε μετά από δέκα χρόνια έχοντας ξεχάσει αυτή του την περιπέτεια.

Η γιαγιά του, ως παιδί, του διηγούνταν όμως ιστορίες για μια εκκλησία, στη θέση που βρίσκεται σήμερα ο Άγιος Λουκάς. Του είχε πει μάλιστα πως κάποια στιγμή είχαν βάλει πρόβατα εκεί, κι όταν γέννησαν τα θηλυκά τα μωρά προβατάκια βγήκαν παραμορφωμένα. Τα είχαν πάει τότε σε ένα παπά και τα διάβασε κι έτσι έγιναν καλά.

Ένα βράδυ, μετά την επιστροφή του στην Κρήτη, είδε στο όνειρο του πως αυτή η εκκλησία, που του περιέγραφε η γιαγιά του, είχε γίνει μάντρα για πρόβατα. Μέχρι τότε δεν είχε πάει στην περιοχή για να δει σε τι κατάσταση βρισκόταν τα λιγοστά ερείπια.Το όνειρο όμως επαναλήφθηκε κι έτσι πήρε μια μέρα τη σύζυγο του και επισκέφθηκαν το σημείο που έβλεπε στον ύπνο του.

Πράγματι τα ερείπια της εκκλησίας είχαν γίνει μάντρα. Προσπάθησε αρκετό καιρό να πείσει το βοσκό να απομακρύνει τα ζώα του από το σημείο κι όταν είδε πως δεν τον έπειθε, τα απομάκρυνε εκείνος με το έτσι θέλω. Στη θέση που κανονικά θα υπήρχε το ιερό ο βοσκός είχε τοποθετήσει ελενίτ και εκεί άναβε το βράδυ φωτιά για να ζεσταίνεται.

Η σκέψη πως πρέπει να ανακαινίσει το ναό και να τον αποκαταστήσει ήλθε αυτόματα και προς αυτή την κατεύθυνση άρχισε να κατευθύνει όλες τις δυνάμεις του.Η μητέρα του του έλεγε και του ξανάλεγε να σταματήσει την προσπάθεια γιατί ο τόπος αυτός την τρόμαζε, με όσα είχε ακούσει, όμως ο Γιώργος Χαρούλης το είχε θέσει ως στόχο ζωής.

Βρήκε δύο άτομα από το χωριό να τον βοηθήσουν να ξεθάψουν τα θεμέλια της εκκλησίας, αφαιρώντας το παχύ στρώμα κοπριάς που κάλυπτε όλη την περιοχή.Όλοι στο χωριό του έλεγαν πως ματαιοπονεί γιατί εκεί δεν ήταν εκκλησία αλλά παλιός μύλος. Την ίδια άποψη είχε και ο ιερέας που έφερε από την Ελούντα για να δει το χώρο.

Εκείνου όμως δεν του κολλούσε πως θα μπορούσε να είναι μύλος, έχοντας στραμμένη τη στρογγύλη προς την ανατολή, γιατί ένα τμήμα της μάντρας ήταν στρογγυλό, σαν το ιερό των ναών αλλά και των μύλων.

Με τα πολλά που του έλεγαν για να τον αποθαρύνουν, μια μέρα που είχε μείνει μόνος στο σημείο, σήκωσε τα χέρια προς τον ουρανό και ζήτησε ένα σημάδι για να μπορέσει να συνεχίσει.

Θυμάται πως αυτό συνέβη στη 1 μετά το μεσημέρι. Μετά έφυγε από την Κολοκύθα και γύρισε Ελούντα, ξάπλωσε να ξεκουραστεί και είδε στον ύπνο του μια Ωραία Πύλη ναού, με λευκό μάρμαρο, κι όσο προχωρούσε προς τα πίσω αυτό μαύριζε.

Περιέγραψε στη μητέρα του το όνειρο κι εκείνη του επανέλαβε πως πρέπει να σταματήσει να ασχολείται γιατί την τρόμαζε όλο αυτό το σκηνικό με τα όνειρα.

Εκείνος όμως ούτε να το ακούσει. Συνέχισε να πηγαίνει και να καθαρίζει τα Σαββατοκύριακα. Ένα απ αυτά τα Σαββατοκύριακα τα δυο παιδιά που τον βοηθούσαν δεν μπορούσαν να πάνε γιατί τους έτυχαν άλλες δουλειές. Τότε εκείνος ζήτησε τη συνδρομή δύο άλλων χωριανών του.

Καθάριζαν λοιπόν με τις τσουγκράνες κι όταν ο ένας εξ’ αυτών κουράστηκε του είπε να πιάσει την τσουγκράνα και να συνεχίσει. Πράγματι την πήρε στα χέρια του και με το πρώτο τράβηγμα που έκανε στο χώμα αποκαλύφθηκε ένα κομμάτι λευκό μάρμαρο σαν εκείνο της Ωραίας Πύλης που είχε δει στο όνειρο του, με ένα σταυρό επάνω, (σήμερα αυτό το κομμάτι βρίσκεται στο αγιοθύριδο του Ιερού, πίσω από τον ξύλινο σταυρό).

Κατάλαβε πως αυτό ήταν το σημάδι που είχε ζητήσει και η συγκίνηση του δεν περιγράφεται.Η Εφορία Αρχαιοτήτων άρχισε να ενδιαφέρεται για το σημείο κι έστειλε έναν αρχαιολόγο να παρακολουθεί την εξέλιξη των εργασιών. Πράγματι βρήκαν το παλιό δάπεδο και τα θεμέλια του ναού.

Τις πέτρες που έβρισκαν τις τοποθετούσαν, κατά το κτίσιμο του νέου ναού, στα ίδια σημεία που τις είχαν αρχικά εντοπίσει.Με πολύ προσπάθεια και προσωπική δουλειά ο ναός τελείωσε και ο τότε Μητροπολίτης Νεκτάριος εξέφρασε την επιθυμία να είναι εκείνος που θα τον εγκαινίαζε. Πράγματι τα εγκαίνια του έγιναν την 1^ηΣεπτεμβρίου του 2013.

Τα θαύματα όμως δεν σταμάτησαν εδώ. Από κατακόμβη που υπήρχε στην Ιταλία, κι από όπου είχε περάσει ο Άγιος Λουκάς, έστειλαν στο Γιώργο Χαρούλη μια φωτογραφία με τη μορφή του Αγίου που βρήκαν εκεί. Έτσι ταυτοποίησε πως ήταν ο Άγιος Λουκάς ο άντρας με το λευκό χιτώνα που τον επισκέπτονταν πιτσιρικά στο μετόχι με τα χαρούπια.

Δυστυχώς η ιστορία αυτή για το Γιώργο Χαρούλη, παρά την ικανοποίηση που πήρε για την ολοκλήρωση του ναού, δεν είχε το πιο ευχάριστο τέλος.Αμέσως αφότου τελείωσε την ανέγερση του Αγίου Λουκά διαγνώσθηκε με σκλήρυνση κατά πλάκας. «Είχα αγχωθεί πολύ με το κτίσιμο, με τη γραφειοκρατία λόγω αρχαιολογίας, με το να φτιάξω ένα δρόμο που να επικοινωνεί η εκκλησία με το χωριό», μας λέει.

Έφτασε μάλιστα μέχρι και να οδηγηθεί στη Δικαιοσύνη γιατί το 2000 έκτισε εκεί κι ένα πρόσθετο χώρο, ως κελί. Ενώ είχε ζητήσει νόμιμη άδεια του δόθηκε από την αρχαιολογία δύο χρόνια μετά, αφότου φυσικά εκείνος είχε κάνει όλες τις εργασίες.

Σήμερα ο Γιώργος Χαρούλης πηγαίνει και περνάει το χρόνο του στο κελί του κάθε Σαββατοκύριακο φροντίζοντας η εκκλησία να μένει ανοικτή για τον κόσμο. Ειδικά τα τελευταία χρόνια δέχεται πολλούς επισκέπτες και πιστούς ο Άγιος Λουκάς καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, ενώ εκεί, λόγω της ωραίας θέσης της, τελούνται κι αρκετά μυστήρια.

Το μόνο που τον στεναχωρεί είναι που κάποιοι αφήνουν φεύγοντας και τα σκουπίδια τους. Ο ίδιος δεν είναι σε θέση λόγω της κατάστασης του να τα μαζεύει μια και κινείται με Π και δεν μπορεί να μείνει για ώρα όρθιος.