Ασκόλυμπρος: Το νοστιμότατο χόρτο που τιμούν ιδιαιτέρως οι Κρητικοί στην κουζίνα τους

 

Μπορεί να έχουν αγκάθια και να προκαλούν μια μικρή ταλαιπωρία στο καθάρισμα τους όμως είναι ένα από τα νοστιμότερα χορταρικά που μπορεί να βρει κανείς στην ύπαιθρο της Κρήτης.

Και βέβαια είναι φυτό που ενδημεί σε όλη τη χώρα αλλά μόνο στο νησί μας φαίνεται να έχουμε καταλάβει τη νοστιμιά και τη θρεπτική αξία του κι έτσι το έχουμε ενσωματώσει στην κουζίνα μας σε πολλές και διαφορετικές συνταγές.

Ψημένοι με κρέας αυγολέμονο, με χοχλιούς ,απλά βρασμένοι με λαδολέμονο στο τέλος, σε γιαχνί με άλλα χόρτα, όπως κι αν μαγειρευτούν είναι θεϊκοί και μεζές για καλοφαγάδες.

Ο ασκόλυμπρος ή Scolymus hispanicus L. , όπως είναι η επιστημονική του ονομασία, είναι γνωστός από την αρχαιότητα.

Η ιατρική του αποδίδει ακόμη και θεραπευτικές ιδιότητες. Κι έχουν να λένε πως μέχρι και το νερό που βράζουμε τους ασκολύμπρους πίνεται σαν αφέψημα λειτουργώντας θεραπευτικά για τα νεφρά.

Η ρίζα του, παλιά, χρησιμοποιούνταν ως φάρμακο για διάφορες παθήσεις. Οι περισσότεροι από τους γιατρούς της αρχαιότητας  θεωρούσαν γενικότερο το φυτό διουρητικό.

Ο Θεόφραστος, ο φιλόσοφος και βοτανολόγος του 4ου αιώνα π. Χ  και ο Διοσκουρίδης, συγγραφέας του 1ου αι. μ.Χ., είχαν σε μεγάλη εκτίμηση το συγκεκριμένο φυτό, τόσο για τη γεύση του όσο και για τις ευεργετικές για την υγεία ιδιότητές του.Ο Διοσκουρίδης, μάλιστα, συνιστούσε να ψήνεται, όπως τα σπαράγγια.

Παρότι στην κρητική κουζίνα έχουμε μάθει να χρησιμοποιούμε όχι μόνο το υπέργειο τμήμα του φυτού αλλά και τη ρίζα του καλό θα είναι όταν μαζεύουμε άγριους ασκολύμπρους να αποφεύγουμε το ξερίζωμα τους για να μπορούν να φυτρώσουν ξανά.

Πέραν από τους Κρητικούς τους ασκολύμπρους ξέρουν να τρώνε και οι Ισπανοί. Στην Ανδαλουσία τους βάζουν σε σαλάτες και ομελέτες ενώ στη Σαλαμάνκα του 16ου αιώνα τους έτρωγαν ωμούς ή σε μαγειρευτά κρεατικά.

(Αντλήθηκαν πληροφορίες από τη σελίδα Προιόντα της Φύσης)