Κιοφτέρια αποξηραμένα στον ήλιο: Ένα χειμωνιάτικο γλύκισμα από το παρελθόν

 

Στα νοικοκυριά του παρελθόντος στην Κρήτη ποτέ δεν έφτιαχναν μουσταλευριά χωρίς να φτιάξουν και κιοφτέρια.

 

Παρότι καμιά φορά στις μέρες μας αυτά τα δύο τα μπερδεύουμε και νομίζουμε πως είναι το ίδιο γλυκό στην πραγματικότητα τα κιοφτέρια είναι η αποξηραμένη μουσταλευριά.

 

 Επειδή η μουσταλευριά δεν είχε μεγάλη διάρκεια ζωής οι νοικοκυρές φρόντιζαν για να την απολαμβάνει η οικογένεια και το χειμώνα να μετατρέψουν ένα μέρος της σε κιοφτέρια.

 

 Αυτά διατηρούνταν για μήνες κι ήταν ένας πρώτης τάξεως γλύκισμα τους χειμερινούς μήνες..

 

 Πως όμως τα έφτιαχναν. Ετοίμαζαν τη μουσταλευριά με την κλασική συνταγή και άδειαζαν ένα μέρος της, μόλις ήταν έτοιμη, σε τετράγωνο ταψί για να κόβεται όμορφα.

 

 Περίμεναν λίγο να σταθεροποιηθεί και έκοβαν σε κομμάτια, σε σχήμα ρόμβου.Εννοείται πως έβαζαν στην επιφάνεια τους κανέλα και σουσάμι.

  

Μετά τα τοποθετούσαν σε καθαρό πανί ή πάνω σε μια μακριά καθαρή τάβλα, που την είχαν ειδικά για αποξήρανση και μπορούσαν να τη μεταφέρουν μέσα στο σπίτι όταν έπιανε απόι, και τα έβγαζαν στον ήλιο να ξεραθούν. Για να μην πλησιάζουν οι μύγες τα σκέπαζαν με τούλι.

  

Τα άφηναν λίγες ημέρες να ξεραθούν και μετά τα αποθήκευαν σε σκεύος που έκλεινε καλά και τα διατηρούσαν έτσι για μήνες.