Καμάρι για τους κατοίκους της Αγίας Βαρβάρας, στο Δήμο
Γόρτυνας, αποτελούν ο παλιός και ο νεώτερος ναός που έχουν αφιερωθεί στη
Μεγαλομάρτυρα Αγία Βαρβάρα.
Και οι δύο ναοί βρίσκονται στο ίδιο σημείο, μάρτυρες του
παρελθόντος και του παρόντος του ζωντανού αυτού οικισμού.
Ο πρώτος ναός φέρεται να κτίστηκε τον 16ο αιώνα,
αν και δεν αποκλείεται να προϋπήρχε εκεί εκκλησία, μια και ο βόρειος τοίχος του, με ελάχιστα σπαράγματα τοιχογραφιών, μας παραπέμπει πολύ πιο πίσω χρονικά (δείτε εδώ).
Ο παλιός ναός, με την ανάπτυξη του οικισμού και την εξέλιξη του
σε κωμόπολη, αποδείχθηκε πολύ μικρός για
να χωρέσει τους πιστούς. Έτσι
αποφασίστηκε το 1869 να κτιστεί ένας μεγαλύτερος ναός, χωρίς όμως να
γκρεμιστεί, όπως συνέβη σε πολλές άλλες περιπτώσεις στην Κρήτη, ο παλιός.
Δυστυχώς οι συνθήκες τότε, οικονομικές και κοινωνικές, δεν
ευνόησαν το εγχείρημα κι αντί για εκκλησία έκτισαν στην Αγία Βαρβάρα το σχολείο
τους.
Αρκετά χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα το 1904 ξεκίνησε να κτίζεται η μεγάλη εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας, με εφημέριο τότε τον π. Τίτο, η οποία ολοκληρώθηκε το 1911, όταν εφημέριος ήταν ο π. Γεώργιος Σηφάκης.
Οι δαπάνες για την ανέγερση
του ναού καλύφθηκαν από τους ευσεβείς χριστιανούς ενώ ιδιαίτερη ήταν η φροντίδα
σε αυτή την προσπάθεια των Βασιλείου Σπανάκη και Γεωργίου Σηφάκη.
Ο εντυπωσιακός ναός εγκαινιάσθηκε το 1916 .Πρόκειται για ένα
μεγαλοπρεπή ναό, που αντίστοιχο του συναντά κανείς μόνο σε μεγάλες πόλεις, όχι
μόνο λόγω του μεγέθους του αλλά και του πλούσιου τοιχογραφικού διάκοσμου του.
Το τεράστιο έργο αγιογράφησης της εκκλησίας της Αγίας
Βαρβάρας ξεκίνησε το 1990 από τον αγιογράφο Μιχαήλ Τσαγκαράκη και διήρκεσε ως
το 2005. Συνεχίστηκε ωστόσο και πάλι το 2005 από τον αγιογράφο Κλαύδιου
Νουλλάνη, ο οποίος ολοκλήρωσε το έργο του το 2009.
Δεκάδες μικρές και μεγάλες τοιχογραφικές παραστάσεις κοσμούν
σήμερα το ναό της Αγίας Βαρβάρας, που εκτός από τις τυπικές που συναντάμε στην
πλειοψηφία των Ιερών Ναών, έχει το προνόμιο να φιλοξενεί πληθώρα τοιχογραφιών
Αγίων, Μαρτύρων και σκηνών από την εκκλησιαστική ιστορία της Κρήτης.
Το πέτρινο καμπαναριό του ναού, με τις λιθανάγλυφες
παραστάσεις, κατασκευάσθηκε από τον ιερομόναχο Νικηφόρο Κουκάκη το 1946.
Εργασίες ανακαίνισης του κτίσματος εσωτερικά, με την
προσθήκη πρόναου και δαπέδου από γρανίτη, έγιναν το 2001-2002 όταν εφημέριοι
ήταν στο ναό οι πατέρες Παύλος Τσικνάκης και Ηρακλής Δραμουντάνης.
Η αφιερωματική πλάκα
Στην είσοδο του, να σημειώσουμε πως ξεχωρίζει, εντοιχισμένη,
μια μαρμάρινη πλάκα με απόσπασμα από την έκθεση ωμοτήτων του έτους 1866-67,
σχετικά με όσα διαδραματίστηκαν στον οικισμό εκείνη τη δύσκολη και καταστροφική
για τον τόπο περίοδο:
«Ἁγία Βαρβάρα Τάς οἰκίας ἁπάσας κατερήμωσαν. Τάς ἐκκλησίας «Ἁγίαν
Βαρβάραν, Ἅγιον Γεώργιον, Ἁγίαν Παρασκευήν, Ἁγίαν Πελαγίαν καί Ἅγιον Ἰωάννην» ἐβεβήλωσαν
καί ἀπετέφρωσαν. Ἅπαντα σχεδόν τά καρποφόρα δένδρα κατέκοψαν, τά ἀμπέλια ἐξ ὁλοκλήρου
κατέστρεψαν, τόν γέροντα Ζαχάρην Τζότραν ἐφόνευσαν, τόν Μιχαήλ Ἀνδρεαδάκην ἐτῶν
100 ἔσφαξαν κατά τάς ἀρχάς Ἰουλίου/67. Τόν Γεώργ. Μαυροκούκουλον αἰχμαλωτίσαντες
καί βασανίζοντες ἡμέρας τινάς ἔπνιξαν εἰς τήν θάλασσαν Τυμπακίου· ὁ Εὐμένιος
Παπαδάκης ἐφονεύθη εἰς Κουτσουνάρες τήν 26 Σεπτεμβρίου/66».
Η μαρμάρινη πλάκα
αποκαλύφθηκε το 2012, κατά την ημέρα εορτής της Αγίας Βαρβάρας από τον Σεβασμιώτατο
Μητροπολίτη Γορτύνης και Αρκαδίας κ. Μακάριος.
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική του περιεχομένου του παρόντος σε οποιοδήποτε site, χωρίς προηγούμενη άδεια της κατόχου του Ελένης Βασιλάκη, Νόμος 4481/2017 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα