Το τσίγκινο βρυσάκι που δεν έλειπε παλιά από κανένα σπίτι

 

Ίσως και να μην υπήρχε σπίτι παλιά στην Κρήτη που να μην διέθετε το μικρό τσίγκινο βρυσάκι, στην αυλή του ή μέσα στην κουζίνα, καμιά φορά και στο χωράφι ή στο περβόλι.

Μιλάμε για εποχές που τα δίκτυα ύδρευσης στις κατοικημένες περιοχές, κατά βάσην της υπαίθρου, έκαναν τα πρώτα τους βήματα ή ήταν ανύπαρκτα.

Έτσι οι βρύσες στις κουζίνες και το μπάνιο δεν υπήρχαν ή υπήρχε μόνο μια κι έτσι σε σημεία όπου χρειαζόταν έστω και λίγο νερό τοποθετούσαν αυτό το βρυσάκι. Στα δε μετόχια και αγροτικές αποθήκες ούτε λόγος για τρεχούμενο νερό, οπότε το βρυσάκι έλυνε το πρόβλημα.

Ήταν φτιαγμένο από τσίγκο και χωρούσε λίγα λίτρα νερού, τα οποία μετέφεραν από πηγή ή την κεντρική βρύση του χωριού ή από τη μοναδική βρύση του σπιτιού. Από κάτω υπήρχε λεκάνη ή μικρή γούρνα για να τρέχει το νερό, το οποίο έχυναν μετά.

Ανοίγοντας το βρυσάκι η ροή νερού ήταν σταθερή μεν μικρή δε. Όμως η όλη κατασκευή έκανε δουλειά για όποιον ήθελε να πλύνει τα χέρια, το πρόσωπο ή ακόμα και κάποιο χρειαζούμενο του νοικοκυριού.

Στην βόρεια Ελλάδα αυτό το βρυσάκι το έλεγαν μουσλούκι, από την τουρκική λέξη musluk που θα πει βρύση, κάνουλα ή  «τσουτσούνι» (επειδή τρέχει λίγο και με σταθερή ροή).

Μέχρι τη δεκαετία του 70 ήταν διαδεδομένη η χρήση του στην Κρήτη ενώ προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι υπάρχουν ακόμα και σήμερα βιοτεχνίες που κατασκευάζουν και πωλούν τέτοια βρυσάκια. Σήμερα βέβαια είναι φτιαγμένα από πολύ πιο ανθεκτικά και ασφαλή υλικά που δεν σκουριάζουν. 

Να πούμε τέλος πως τη δεκαετία του 70 κυκλοφορούσαν τέτοια βρυσάκια και σε πλαστική έκδοση. 

Το βρυσάκι των φωτογραφιών το πετύχαμε σε μια αποθήκη στο Χανδρά Σητείας. Οι ιδιοκτήτες του σπιτιού παρότι δεν το χρησιμοποιούν δεν το έχουν πετάξει στα σκουπίδια, αλλά το έχουν εκεί να τους θυμίζει άλλες εποχές.