Οι περισσότεροι στην Κρήτη δεν τη γνωρίζουμε με την επιστημονική της ονομασία ως Dittrichia viscosa αλλά
ως ακονιζά.
Και δεν είναι μόνο δυο τα ονόματα της αλλά πολλά όπως και οι
χρήσεις της. Μπορούμε να τη βρούμε ως Διτριχία η ιξώδης, Κόνυζο, Κολλητσαριά,
Νεροκόνυζο, Νεροκολλησιά, Σκοτζάρι, Ψυλλήθρα και Ψυλλίστρα, κ.α.
Το φυτό αυτό χρησιμοποιήθηκε από τον Ιπποκράτη ενώ έχει και διάφορες φαρμακευτικές χρήσεις.
Οι παλιοί την χρησιμοποιούσαν ευρέως στα κοτέτσια τους αφού
με το έντονο άρωμα της έδιωχνε τις κοτόψειρες. Επίσης την ίδια δράση είχε για τους
ψύλλους στα ζώα ενώ κρατούσε φίδια και σαμιαμίδια μακριά από τα σπίτια.
Ακόμα είναι φυτό με χρήση στη μελισσοκομία καθώς, λόγω του κοστικού
οξέως που περιέχει, βοηθά να καταπολεμηθεί το απειλητικό για τις μέλισσες ακάρι
βαρόα.
Το φθινόπωρο τα άνθη της ακονιζάς δίνουν, εξάλλου, άφθονο νέκταρ και γύρη
για να τραφούν οι μέλισσες.
Χρήσιμη είναι η ακονιζά και στις καλλιέργειες.Προφυλάσσει
από απειλητικά επιζήμια έντομα, χωρίς να διώχνει τα ωφέλιμα. Λένε πως διώχνει
ακόμα και το δάκο από τα ελαιόδεντρα, όταν υπάρχουν φυτά της μέσα σε ελαιώνα.
Η ακονιζά ανθίζει από το τέλος του Αυγούστου έως και τον Οκτώβριο
και παράγει κίτρινα άνθη. Θα τη βρούμε στις άκρες των δρόμων, σε χωράφια, σε
άγονα και ορεινά εδάφη αλλά και κοντά σε ποτάμια.