'Ισκα: Το τσακουμάκι των παλιών με τις φαρμακευτικές και μελισσοκομικές χρήσεις

 

Σίγουρα όλοι έχουμε δει το ξυλομανίταρο που ονομάζεται ίσκα στον κορμό δέντρου κι έχουμε αναρωτηθεί αν τρώγεται, γιατί φυτρώνει σε αυτά το σημείο και ποιος είναι ο κύκλος ζωής του.

Στην πραγματικότητα η ίσκα είναι μια σοβαρή μυκητολογική ασθένεια για τα δέντρα που οδηγεί στην ξήρανση τους. 

Στην αρχή έχει μικρό μέγεθος και στη συνέχεια μεγαλώνει μοιάζοντας με ένα τεράστιο μανιτάρι ανοικτόχρωμο εξωτερικά και σκούρο καφέ εσωτερικά.

Ανήκει στην κατηγορία των μυκήτων όμως δεν τρώγεται αν και  στην αρχαιότητα ήταν γνωστό για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες.

Ο Ιπποκράτης το χρησιμοποιούσε για να καυτηριάζει πληγές αλλά και ως  αιμοστατικό.

Οι ινδιάνοι εξάλλου είχαν βρει τρόπο με ίσκα να καταπολεμούν την αρθρίτιδα.

Λέγεται πως το υδατικό εκχύλισμα της σάρκας του περιέχει ισχυρούς αντιμικροβιακούς παράγοντες που ενδυναμώνουν το ανοσοποιητικό σύστημα ενώ περιέχει και συστατικά που βοηθούν στην αντιμετώπιση καρκίνων. Βέβαια αυτά μόνο μέσα από ειδική επεξεργασία επιστημόνων, μην δοκιμάσετε μόνοι σας να τα καταναλώσετε.

Οι χρήσεις της ίσκας όμως δεν σταματούν εδώ οι παλιότεροι θυμούνται πως μπορούσαν με αυτή να ανάψουν φωτιά. Όταν γίνεται αποξήρανση της μετατρέπεται σε ένα πολύ εύφλεκτο υλικό.

 

Και οι μελισσοκόμοι όμως θεωρούν την ίσκα πολύτιμη στη δουλειά τους αφού όταν την κάψουν ο καπνός της δρα καταπραϋντικά  για τα μελίσσια και έτσι τους διευκολύνει στον τρύγο του μελιού.

Σύμφωνα δε με έρευνα Αμερικανών επιστημόνων η ίσκα μπορεί να σώσει τις μέλισσες από τα ακάρεα της Βαρρόα που θεωρούνται ο μεγαλύτερος εχθρός των μελισσών και μπορούν να αφανίσουν ολοκληρωτικά ένα μελίσσι.

(Οι φωτογραφίες μας είναι από τα αλμυρίκια της παραλιακής του Ηρακλείου τα οποία έχουν μολυνθεί από ίσκα)