Η Σκήτη του Αγίου Μύρωνα και το θαυματουργό αγίασμα στον ομώνυμο οικισμό του Ηρακλείου

Σε χώρο προσκυνήματος έχει μετατραπεί το μικρό σπήλαιο όπου ασκήτευσε ο Άγιος Μύρωνας στον ομώνυμο οικισμό του Ηρακλείου.

Ακόμα και για εκείνους που δεν πιστεύουν σε θαύματα μια επίσκεψη εκεί αρκεί για να πεισθούν. Η διαρκής ροή, εδώ και αιώνες, αγιάσματος στο εσωτερικό του από τους βράχους, κάθε εποχή του χρόνου, αλλά και η υποβλητικότητα του χώρου αποτελούν, από μόνα τους, ένα μικρό θαύμα.

Είναι ενδεικτικό πως ακόμα και στα πιο ενεργά σπήλαια της Κρήτης η σταγονοροή περιορίζεται μετά το χειμώνα, όχι όμως και στη σκήτη του Αγίου Μύρωνα.

Βρίσκεται πάνω στον κεντρικό δρόμο του οικισμού, που οδηγεί στην Πυργού, και κάτω ακριβώς και δυτικά από τον εντυπωσιακό ναό που έχει κτιστεί στη χάρη του Αγίου.

Το σπήλαιο αυτό συνδέεται άμεσα με ένα θαύμα, το οποίο συνέβη όταν ακόμα ο Άγιος Μύρωνας ήταν πρεσβύτερος.

Σύμφωνα με την παράδοση, μια μέρα ένα λιοντάρι εμφανίστηκε στα βόρεια του οικισμού και οι κάτοικοι τρομαγμένοι άρχισαν να εγκαταλείπουν τα σπίτια τους φοβούμενοι το θηρίο. Ο Άγιος Μύρωνας όμως προσευχήθηκε για τη σωτηρία τους και το λιοντάρι πέτρωσε. Σήμερα όποιος παρατηρήσει καλά θα δει την ουρά του λιονταριού στο βορειοδυτικό μέρος του χωριού και το κεφάλι του στο νοτιοδυτικό, ακριβώς μέσα στη σπηλιά που τρέχει το Αγίασμα.

Μπαίνοντας στο μικρό σπήλαιο βλέπουμε, αριστερά, μια ανοικτή εσοχή όπου η έντονη σταγονοροή έχει δημιουργήσει μικρά γκούρ, όπως λέγονται στη γλώσσα των σπηλαιολόγων. Εκεί εκτιμάται πως ήταν η κλίνη του Αγίου Μύρωνα. Στην οροφή υπάρχει η μορφή με το απολιθωμένο κεφάλι του λιονταριού ενώ δεξιά, μέσα σε βαθούλωμα, συγκεντρώνεται αγίασμα το οποίο οι πιστοί μπορούν να αντλήσουν με κουτάλες που θα βρουν δίπλα.

Σε σημεία, στα τοιχώματα του σπηλαίου, βλέπουμε εικόνες του Αγίου με το καντήλι του πάντα αναμμένο, όπως επίσης τάματα πιστών.

Το αγίασμα

Αγίασμα υπάρχει εδώ και αιώνες στο σπήλαιο ανεξάντλητο και άφθονο πράγμα που προκαλεί απορία, όχι όμως για εκείνους που πιστεύουν, οι οποίοι και ξέρουν καλά πως συμβαίνει αυτό.

Έχουν αναπτυχθεί πάντως δύο παραδόσεις σχετικές με το αγίασμα: Η πρώτη θέλει να ρέει κατευθείαν από τον τάφο του Αγίου, παρότι δεν έχει αποδειχθεί από εργασίες που κατά καιρούς έγιναν εκεί.

Η δεύτερη θέλει να αυξάνεται η ροή του αγιάσματος την ημέρα μνήμης του Αγίου Μύρωνα και μάλιστα κατά την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου.

Αξιομνημόνευτο είναι κι ένα περιστατικό που συνέβη τα τελευταία χρόνια ενώ εφημέριος του ναού είναι ο π. Νικόλαος Κριτσωτάκης.

Οι επίτροποι της εκκλησίας, εν αγνοία του ιερέα, επιχείρησαν να καθαρίσουν το βαθούλωμα όπου συγκεντρώνεται το αγίασμα γιατί είχαν δει μέσα μικροαντικείμενα που έπεσαν από πιστούς και ίχνη λαδιού. Αφαίρεσαν λοιπόν όλο το αγίασμα και το έριξαν στο χωνευτήρι της εκκλησίας.

Καθάρισαν μετά το σημείο και σκούπισαν το βαθούλωμα αλλά πριν προλάβουν να επιστρέψουν στη σπηλιά αυτό είχε γεμίσει πάλι και μάλιστα ήταν περισσότερο από πριν.

Καθημερινά στη σκήτη με το αγίασμα προσέρχονται πιστοί ενώ όσοι περνούν από το δρόμο πάντα σταματούν για να ανάψουν ένα κερί και να προσευχηθούν. Αρκετά είναι και τα θαύματα που έχουν αναφερθεί, ειδικά σε περιπτώσεις ασθενειών στα μάτια.

Ο χώρος γύρω από το σπήλαιο έχει ανακαινιστεί χάρη στις προσπάθειες του π. Νικολάου και του εκκλησιαστικού συμβουλίου. Το εκκλησάκι που το πλαισιώνει έχει αγιογραφηθεί με μορφές Κρητών Αγίων αλλά και παραστάσεις του βίου του Αγίου Μύρωνα.

Το θαύμα με το δράκο

Η προφορική παράδοση θέλει την εποχή που ο Άγιος Μύρωνας είχε χειροτονηθεί Επίσκοπος να έρχεται στην περιοχή ένας δράκος από τον οποίο κινδύνευαν άνθρωποι και ζώα.

Η ύπαρξη του τρομοκρατούσε τους κατοίκους που ζούσαν διαρκώς με το φόβο εφόδου του δράκου. Μια τέτοια έφοδος συνέβη όταν ο Άγιος Μύρωνας, ένα κυριακάτικο πρωί, είχε επισκεφθεί τον τόπο καταγωγής του και λειτουργούσε στο ναό της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος.

Λέγεται πως ο Άγιος χωρίς να φοβηθεί καθησύχασε τους πιστούς και έστειλε το διάκο με την αρχιερατική του ράβδο να διατάξει το θηρίο, στο όνομα του Χριστού ,να μείνει στη θέση όπου βρισκόταν . Πράγματι το θηρίο έμεινε ακίνητο και χωρίς τις αισθήσεις του. Μετά το τέλος της λειτουργίας ο Άγιος Μύρωνας στάθηκε στην αυλή της εκκλησίας και έριξε πάνω στο ξαπλωμένο θηρίο, που φαινόταν στην πλαγιά, μια μεγάλη πέτρα.

Την ίδια στιγμή βροχή από πέτρες εμφανίστηκαν από το πουθενά και έπεσαν πάνω στο θηρίο το οποίο απολιθώθηκε και έγινε ένας μεγάλος βράχος.Ο βράχος αυτός έκλεισε μέσα του το δράκο γι’ αυτό ακόμα και σήμερα λέγεται Δράκος.

Αξίζει ν' αναφέρουμε πως αυτό τον σκεπασμένο πλέον από γρανίτη δράκο οι Αγιομυργιανοί τον θεωρούν αξιόπιστη πηγή πρόγνωσης του καιρού.

Όταν βλέπουν μικρές φυσαλίδες, σαν άσπρο αφρό, να ξεπροβάλλουν από τις σχισμάδες του είναι σίγουροι πως θα βρέξει ενώ όταν ακούσουν περίεργους θορύβους να βγαίνουν από το εσωτερικό του ξέρουν πως τους περιμένει βαρυχειμωνιά.

Πολλοί γεωλόγοι και μηχανικοί έχουν επισκεφτεί το Δράκο αλλά δεν έχουν καταφέρει έως σήμερα να ερμηνεύσουν το ιδιαίτερο αυτό φαινόμενο που η παράδοση και η πίστη το θέλει να λειτουργεί με τη χάρη του Αγίου, ως ένα πρωτότυπο βαρόμετρο της φύσης.

(Οι πληροφορίες αντλήθηκαν από την ιστοσελίδα της ενορίας του Αγίου Μύρωνα)

Δείτε επίσης:

Ο λαμπρός ναός του Αγίου Μύρωνα στον ομώνυμο οικισμό του Ηρακλείου