Ο εγκαταλελειμμένος μεταπολεμικός συνοικισμός στον Πεύκο της Βιάννου-Δεν κατοικήθηκε ποτέ

 

Έξω από τον Πεύκο της Βιάννου βρίσκονται τα ερείπια ενός συνοικισμού που φτιάχτηκε αλλά ποτέ δεν κατοικήθηκε.

Πρόκειται για σπίτια που κατασκευάστηκαν μετά τη λήξη του Β Παγκοσμίου Πολέμου για να στεγάσουν οικογένειες που είχαν μείνει άστεγες λόγω των καταστροφικών συνεπειών που είχε το πέρασμα των Ναζί από την περιοχή.

Στην πραγματικότητα πολλά από τα χωριά της επαρχίας Βιάννου γνώρισαν πρωτοφανείς αγριότητες από τους Γερμανούς κατακτητές που στο πέρασμα τους σκότωσαν ανθρώπους, έκαψαν σπίτια και διέλυσαν περιουσίες.

Το Ελληνικό Δημόσιο, μετά τον Πόλεμο, ανέλαβε να φτιάξει σε περιοχές της Κρήτης που είχαν βιώσει, σε μεγαλύτερο βαθμό, τα δεινά  του Γερμανικής Κατοχής κατοικίες συγκεντρωμένες σε συγκεκριμένα σημεία και σε απόσταση από τα χωριά που καταστράφηκαν (ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ).

Αυτοί οι οικισμοί όμως δεν προτιμηθήκαν από τους ντόπιους που επέλεξαν από τις στάχτες να φτιάξουν ξανά τα σπίτια, μόνοι τους, αντί να μετακινηθούν σε άλλα σημεία. Δεν τους ταίριαζε η ζωή σε  σε σπίτια-κουτιά, πανομοιότυπα και μακριά από την κρητική αρχιτεκτονική και ύφος, μακριά από τους υπόλοιπους συγχωριανούς τους.

Στην περίπτωση του συνοικισμού στον Πεύκο η επίσημη εκδοχή μη κατοίκησης ήταν πως υπήρχε αδυναμία πρόσβασης και αναγκαίων υποδομών διαβίωσης. Στην πραγματικότητα κανείς δεν ήθελε να ζήσει εκεί κι έτσι έμειναν μισοτελειωμένα.

Σήμερα περνώντας από τον κεντρικό δρόμο, που οδηγεί ψηλά ως τη Σύμη, βλέπει κανείς τα σπίτια του συνοικισμού χωρίς στέγη αλλά με ακέραια την πέτρινη τοιχοποιία τους. 

Μοιάζουν με σπίτια φαντάσματα, που ξεπροβάλλουν ανάμεσα στο πράσινο του τόπου, χωρίς στέγες, παράθυρα και πόρτες. Είναι περίεργο αλλά δεν δοκίμασαν καν να τα χρησιμοποιήσουν ως αποθήκες οι ντόπιοι κι έτσι απλά διατηρούνται τα κουφάρια τους για να θυμίζουν μια εποχή που άφησε ανεξίτηλο, γραμμένο με αίμα, στο στίγμα της στη Βιάννο.