Στην ευρύτερη περιοχή των Ξεραμπέλων στο Καβούσι της Ιεράπετρας,
ανάμεσα σε συστάδες φασκομηλιάς και μοσχομυριστής ρίγανης, βρίσκεται ο Σπήλιος
του Δράκου.
Μπορεί το όνομα του να δημιουργεί εικόνες τρομακτικές με
δράκοντες και μυθικά τέρατα όμως στην
πραγματικότητα η μικρή σπηλαίωση που βλέπουμε μέσα στους βράχους αντλεί την
ονομασία της από έναν παλιό κάτοικο του Καβουσίου που ονομαζόταν Δράκος
Αποστολάκης.
Ήταν, σύμφωνα με όσα μας διηγήθηκε ο Λεωνίδας
Κουδουμογιαννάκης, ένας συνταξιούχος αστυνομικός που λόγω προβλημάτων υγείας
περνούσε εκεί τα καλοκαίρια του καθώς η περιοχή είχε καλό κλίμα και τον
βοηθούσε πολύ.
Η μικρή σπηλιά, που βλέπουμε στο σημείο με τη κτισμένη
είσοδο, λειτουργούσε στην ουσία ως εξοχικό σπίτι ενώ το ρόλο καταλύματος είχε
παίξει και στη διάρκεια της Κατοχής, μια και το σημείο είναι δυσπρόσιτο και
ελάχιστα ορατό. Το μήκος της είναι πάνω κάτω 5-6 μέτρα κι άλλο τόσο το πλάτος της. Δεν διαθέτει διάκοσμο, όπως άλλα σπήλαια και παρότι έχουν κτίσει τμήμα της εισόδου της είναι πολύ φωτεινή.
Ο Δράκος Αποστολάκης ήταν ιδιαίτερα καλοφαγάς και δεν το
έκρυβε. Είχε ένα μουλάρι για τις μετακινήσεις του και με τη σύζυγο του
ξεκαλοκαίρευαν στη δροσερή σπηλιά με τον τραφιασμένο περίβολο, που εκτιμάται
πως κάμποσους αιώνες πριν ίσως να είχε λατρευτική χρήση καθώς βρίσκεται ανάμεσα
σε σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους, όπως ο Βρόντος και ο Αζοριάς.
Λάτρης του κρέατος ο Δράκος φημολογείται πως έτρωγε ένα
ολόκληρο αρνί στην καθισιά του και γι’ αυτό ήταν και αγαπημένος πελάτης των
κρεοπωλείων του Καβουσίου. Μάλιστα οι παλιοί κάτοικοι του οικισμού έχουν να θυμούνται την αξέχαστη φράση που είχε πει κατά ενώ τον κήδευαν η αδελφή του. Την ώρα που τον οδηγούσαν στην τελευταία του κατοικία μέσα στο μοιρολόι της αναφώνησε: « Αποχαιρέτα Δράκο
μου τα κασαπία».