Γιώργος Σταυρακάκης: Καφετζής, κουρέας, βιολάτορας, αγρότης και κτηνοτρόφος στην Αγία Τριάδα Σητείας

Ταξίδι πίσω στο χρόνο σε δύσκολες αλλά καλές εποχές, τότε που τα χωριά έσφυζαν από ζωή και οι άνθρωποι επικοινωνούσαν και γλεντούσαν πραγματικά, κι όχι για τους τύπους, κάναμε μέσα από τη συνάντηση μας με το Γιώργο Σταυρακάκη, στην Αγία Τριάδα Σητείας.

Ακούσαμε γι’ αυτόν και την πληθωρική προσωπικότητα του από ανθρώπους που πήγαιναν τακτικά στο μικρό καφενεδάκι που διατηρεί και θελήσαμε να τον γνωρίσουμε από κοντά.

Τον βρήκαμε πίσω από το τεζιάκι του καφενείου του να ετοιμάζει καφέ. Πριν προλάβουμε καν να τον χαιρετήσουμε και να του πούμε το λόγο της επίσκεψης μας, με πλατύ χαμόγελο, μας υποδέχθηκε και μας είπε «Κάτσε να φέρω μια ρακή να τα πούμε».

Μια γυναίκα, άγνωστη στα μέρη του, που ξαφνικά βρίσκεται στο ανδροκρατούμενο καφενείο, δεν είχε μόνο να μάθει αλλά και να πει…

Ο κ. Γιώργος ανήκει σε μια γενιά ανθρώπων που οι περισσότεροι έχουμε συναντήσει στα χωριά μας. Ευγενικός, γλεντζές, ανυπόκριτος στα πιστεύω του ( και μόνο το χρώμα του καφενείου του να δει κανείς καταλαβαίνει), δραστήριος και με κέφι για ζωή, παρά τα 86 του χρόνια.

Όπως μας είπε, το καφενείο το άνοιξε το 1958. Πριν απ’ αυτό λειτουργούσε κουρείο, όπως και ο πατέρας του από τον οποίο έμαθε στα 16 του τη δουλειά και κληρονόμησε την αγάπη για την κρητική μουσική.

Σε μια γωνιά του καφενείου υπάρχει ένα μικρό διαχωριστικό, ίσα να χωράει, στα δυο τετραγωνικά που καλύπτει, την καρέκλα του κουρέα. Πάνω στο έπιπλο με τον παλιό καθρέπτη, κάθε είδους εργαλεία του επαγγέλματος, το οποίο ασκεί ως τις μέρες μας. Πλέον δεν ξυρίζει αλλά ένα φρεσκάρισμα στο ανδρικό μαλλί το κάνει και μάλιστα μας έδειξε, με μοντέλο κάτοικο του χωριού, πως αυτό γινόταν με τις παλιές μηχανές και σύνεργα.

Αυτοδίδακτος στο κούρεμα αυτοδίδακτος και στο βιολί, καθώς ο πατέρας του έπαιζε λύρα, πριν περάσει στο βιολί. Από τα 12 του χρόνια ο κ. Γιώργος μπήκε στο χώρο της μουσικής και επί δεκαετίες έπαιζε σε γάμους, τοπικά γλέντια και κάθε φορά που η παρέα το καλούσε.

Όλη κι όλη η εκπαίδευση που πήρε στο παίξιμο του βιολιού κράτησε ένα μήνα. Πήγαινε, περπατώντας επί δυο ώρες, ως το Χαμαίτουλο για να τον διδάξει τις νότες ένας γνωστός βιολάτορας της εποχής, ο Γιώργης Χαρκιολάκης.

Ζώντας βέβαια σε χωριό δεν θα μπορούσε να είναι μόνο κουρέας, καφετζής και μουσικός. Έτσι καλλιεργούσε και καλλιεργεί και σήμερα, την περιουσία του ενώ διατηρεί και ένα μικρό κοπάδι 20 προβάτων. Παλιότερα τυροκομούσε κιόλας με τη γυναίκα του το γάλα, το οποίο πλέον αδυνατεί να κάνει τυρί κι έτσι το πουλάει.

Στον οικισμό της Αγίας Τριάδας, που βρίσκεται κοντά στον Αθερινόλακκο, ζουν σήμερα λιγότεροι από 50 κάτοικοι κι είναι σχεδόν όλοι ηλικιωμένοι.

Ο κ. Γιώργος κάνει στα 86 του ότι έκανε και πριν 40 χρόνια. «Έτσι έμαθα και δε θέλω να τα παραιτήσω» μας λέει και προσθέτει «Τα παιδιά φωνάζουν αλλά δεν μπορώ».

Στο καφενείο του οι θαμώνες σε καθημερινή βάση είναι 10 με 12. Έρχονται να πιούν τον καφέ και τις ρακές τους και παρότι είναι λιγοστοί μοιάζει αυτή η ενασχόληση να αποτελεί ανάσα για τον ηλικιωμένο αλλά ακμαίο ακόμα καφετζή. Κουβεντιάζουν, παίζουν χαρτιά κάνουν τα χωρατά τους και μετά επιστρέφουν στα σπίτια τους.

Στο παρελθόν βέβαια οι παρέες και τα γλέντια τους έβρισκαν ξημερώματα στο καφενείο. «Έχω τρία άλμπουμ γεμάτα με φωτογραφίες από γάμους και γλέντια», μας περιγράφει και εξηγεί πως κάθονταν κυκλικά μέσα στο μαγαζί γυναίκες, άνδρες και παιδιά αφήνοντας στη μέση κενό για να χορεύουν, υπό τους ήχους του βιολιού του.

Νωρίτερα απ όλους, εκείνες τις εποχές, έφθαναν στο καφενείο οι ηλικιωμένες γυναίκες για να πιάσουν καλές θέσεις και να απολαύσουν το γλέντι ενώ οι άνδρες, στην πλειοψηφία τους, γλεντούσαν όρθιοι.

Όσο μας μιλάει ο κ. Γιώργος το χαμόγελο δεν εγκαταλείπει το πρόσωπο του, θα λέγαμε πως εκείνες οι αναμνήσεις το φωτίζουν κιόλας. Είναι ένας αυθεντικός Στειακός, ένας άνθρωπος που σε κερδίζει από την πρώτη στιγμή, με τις κουβέντες, τις περιγραφές αλλά και την καλή τσικουδιά που παράγει μια και υπήρξε μια περίοδο της ζωής του και αποσταγματοποιός!

Μπορείτε να δείτε εδω το Χαμαίτουλο Σητείας