Κτισμένη λίγο μετά το 1800, κοντά σε μια όμορφη κρήνη και
λίγο πριν την έξοδο από τον οικισμό των Μουρτζανών με κατεύθυνση τον ερειπωμένο
σήμερα οικισμό Μούσες, δεσπόζει η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής.
Πρόκειται για ένα νεοκλασικό κτίσμα με ωραίο λιθανάγλυφο
θύρωμα όπου καταγράφεται η χρονολογία 1837; ενώ είναι δυσδιάκριτες οι υπόλοιπες λέξεις, που αχνοφαίνονται, κάτω και στο πλάι της χρονολογίας.
Στο εσωτερικό του ναού το σκούρο ξύλινο τέμπλο φιλοξενεί εικόνες φιλοτεχνημένες μετά το 1850. Ενδεικτικά η εικόνα της Παναγίας φέρει τη χρονολογία 1894 και είναι ζωγραφισμένη από τα χέρια του καταγόμενου από το Γεράνι αγιογράφου, Ιωάννη Σταθάκη (1830-1913).
Ωστόσο παλιότερες φαίνονται οι εικόνες, μικρή και μεγάλη της
Αγίας Παρασκευής, στο προσκυνητάρι που βλέπει
πρώτο όποιος εισέρχεται εντός της εκκλησίας.
Τάματα πιστών με μάτια κυριαρχούν στη μεγάλη εικόνα της
τιμώμενης Αγίας που θεωρείται προστάτιδα των ματιών.
Στο βίο της ξεχωριστή θέση κατέχει ένα από τα πρώτα μαρτύρια
στα οποία υποβλήθηκε από τον ειδωλολάτρη αυτοκράτορα Αντωνίνο, ο οποίος διέταξε
και την έβαλαν σε ένα λέβητα με καυτό λάδι και πίσσα.
Επειδή όμως είδε την Αγία άθικτη, πλησίασε το πρόσωπο του
στον λέβητα,αδυνατώντας να εξηγήσει πως
είχε μείνει ανέπαφη από το καυτό υλικό. Με το που κοίταξε όμως μέσα στο
λέβητα τυφλώθηκε και τότε, λέγεται, πως η Αγία Παρασκευή με προσευχή έδωσε στον Αντωνίνο ξανά το φως του,
με αποτέλεσμα εκείνος να πιστέψει στο Χριστό ή κατ' άλλους να σταματήσει τους
διωγμούς εναντίον των χριστιανών ενώ ελευθέρωσε την Αγία Παρασκευή.