Η οθωμανική κρήνη του Ιμπραΐμ Μπαμπά στην οδό Αλμυρού στο Ηράκλειο

 

Κάποτε πρέπει να ήταν πολύ όμορφη με τα λιθανάγλυφα στολίδια και το νερό της.

Σήμερα ωστόσο η εικόνα της είναι κακή και ντροπιάζει την πόλη και όλους όσοι θα έπρεπε να διατηρούν τα μνημεία της σε καλή κατάσταση για τις επόμενες γενιές.

Η κρήνη Ιμπραΐμ Μπαμπά, στην οδό Αλμυρού κοντά στο Επιμελητήριο Ηρακλείου, για την οποία ο λόγος, είναι φτιαγμένη στο δυτικό τοίχο του κτιρίου που στέγαζε τον τεκέ των Χαλβετήδων.

Είναι χτισμένη από ασβεστόλιθο. Τόξο που βαίνει σε πεσσούς δημιουργεί κόγχη όπου υπήρχε κάποτε ο κρουνός της. Η πλάκα του κρουνού έχει αποσπαστεί, (άγνωστο πότε κι από ποιον) ενώ λείπει επίσης η ορθογώνια πλάκα που ήταν τοποθετημένη πάνω από το κρουνό και πιθανότατα έφερε επιγραφή.

Το τόξο της φέρει κλειδί με φυτικό μοτίβο ενώ τα τριγωνικά μέτωπα του τόξου κοσμούνται με μοτίβο που θυμίζει ψάθα, ένα εκ των οποίων επίσης λείπει.

Εξέχον γείσο στεγάζει την κατασκευή. Στη βάση της κρήνης υπάρχει απλή ορθογώνια γούρνα και δυο μικρά πεζούλια, δεξιά και αριστερά της.

Τόσο η εξωτερική όσο και η εσωτερική εικόνα της κρήνης σήμερα είναι άθλια. Ταλαιπωρημένη από την απόσπαση κομματιών της, μέσα στις αγριοκαρυδιές και τα σκουπίδια πασχίζει να αποδείξει πως υπήρξε μια όμορφη βρύση.

Όπως αναφέρει ο Τούρκος συγγραφέας Εβλιά Τσελεμπή στους δρόμους του Ηρακλείου υπήρχαν 70 τέτοιες κρήνες, από τις οποίες σώζονται ελάχιστες.

Μετά την κατάκτηση του Χάνδακα από τους Οθωμανούς οι Τούρκοι αγάδες πήραν το νερό από το υδραγωγείο Μοροζίνι και το διοχέτευσαν στις συνοικίες της πόλης για να μπορούν να το χρησιμοποιούν οι πολίτες. Κάθε βρύση είχε και όνομα κι αυτό το όνομα πήραν και οι συνοικίες που τις φιλοξενούσαν.

Η γειτονιά όπου βρισκόταν η συγκεκριμένη κρήνη ονομάστηκε λοιπόν  "του Ιμπραΐμ Μπαμπά η βρύση" (Σταυρινίδης 1969).