Μια συγκινητική ιστορία με πρωταγωνιστές το Μητροπολίτη Ίμβρου-Τενέδου και Τούρκο γιατρό

 

Μια συγκινητική αντάμωση που είχε με τούρκο γιατρό εξαιτίας της περιπέτειας που πέρασε με τον κορωνοϊό περιγράφει ο Σεβασμιώτατος  Μητροπολίτης Ίμβρου και Τενέδου κ. Κύριλλος, σε μέσο κοινωνικής δίκτυωσης. 

Έχοντας ως δεδομένη την άτεγκτη και εχθρική εικόνα που παρουσιάζει η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της γείτονος χώρας θεωρούμε πολλές φορές δεδομένο πως τα ίδια αισθήματα διακατέχουν και τους πολίτες της. Όμως δεν είναι έτσι και η ιστορία του Σεβασμιωτάτου το επιβεβαιώνει

Χρειάστηκε, λοιπόν να μεταβεί στο νοσοκομείο της Ίμβρου για τον έλεγχο της θεραπείας που λαμβάνει λόγω covid και περιγράφει τα εξής:

«Σκέφτηκα/προβληματίστηκα πάρα πολύ, αν έπρεπε να γράψω αυτό που θα διαβάσετε. Υπέκυψα στον πειρασμό. Αν έκανα λάθος, ζητώ συγγνώμην.

Χθες χρειάστηκε να πάω στο νοσοκομείο μας και να μπω στο οξυγόνο, μιας και νοσώ από κορωνοϊό. Ειδοποίησα την ανάλογη υπηρεσία, ήρθαν με πήραν και με τα ανάλογα μέτρα με μετέφεραν στο νοσοκομείο. Πήγαμε κατευθείαν στο δωμάτιο απομόνωσης.

Ήρθε ένας γιατρός, ο οποίος μου έβαλε την μάσκα του οξυγόνου και άρχισε αμέσως πολλές και διάφορες εξετάσεις. Αν δεν σας κουράζει, μπορώ να σας μιλάω, με ρώτησε. Του είπα: «Καθόλου, ίσα ίσα καλό μου κάνετε».

Μιλούσαμε τουρκικά. Βγαίνει για λίγο και ξαναμπαίνει και με έκπληξη μου λέει: «Είστε ο Μητροπολίτης;». «Μάλιστα», του λέω. «Ο Μητροπολίτης των χριστιανών εδώ του νησιού;»; «Μάλιστα», του ξαναλέω. «Συγγνώμην, δεν το ήξερα, μου το είπε ο ιερεύς που είναι έξω». «Δεν σημαίνει, του λέω, κάτι εξαιρετικό. Είμαι και ‘γω όπως όλοι οι άλλοι άνθρωποι». «Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι συμβαίνει», μου λέει. «Είμαι καινούργιος γιατρός στο νησί. Πριν λίγο καιρό πήγα με την γυναίκα μου στα Ιεροσόλυμα, πήρα κεράκια αναμμένα με το άγιο φως (βούρκωσε). Έφερα μερικά και ήθελα να περάσω να ανάψω δύο τρία. Δεν ξέρω όμως. Μπορώ;». «Βεβαίως», του είπα. «Όμως», μου λέει, «σήμερα ήρθατε εσείς εδώ σε μένα. Εμένα δεν είναι αυτή η ειδικότητα μου, απλά κάνω εφημερία, σήμερα, κόβιντ βάσει πρωτοκόλλου. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ενώ εγώ ήθελα να ‘ρθω να ανάψω τα κεράκια, ήρθατε εσείς, ο Μητροπολίτης, σε μένα.

«Σας παρακαλώ, θα πάρετε τα κεράκια μου να τα ανάψετε για μένα και την σύζυγο μου;». «Ευχαρίστως», του είπα. Ένα δάκρυ κύλισε στο πρόσωπο του. Βγήκε έξω και ξανάρθε με τρία ιεροσολυμητικά κεράκια. «Αυτά είναι», μου λέει. «Δώστε τα έξω στον π. Νικηφόρο», του είπα, «και θα τα ανάψουμε στην εκκλησία». «Συγγνώμην», του λέω, «αλλά είστε πολλή ώρα μαζί μου στον θάλαμο. Ίσως είναι επικίνδυνο για εσάς». «Όχι, όχι», μου λέει, «δεν θα σας αφήσω μόνο». «Μα είναι έξω ο πατήρ. Αν χρειαστώ κάτι, θα φωνάξω…». Πέρασε πάνω από μια ώρα που δεν ομολογείται…

Ολοκληρώθηκαν εξετάσεις αίματος, καρδιογραφήματος κλπ. Βγήκαν και τα αποτελέσματα και χαρούμενος ο γιατρός μου λέει: «Όλα είναι καλά και το σπουδαιότερο, το οξυγόνο σας ανέβηκε φυσιολογικά και δεν θα χρειαστεί να πάτε στο Τσανάκκαλε για περαιτέρω θεραπεία. Βοήθησε ο Θεός». «Εμ, βέβαια!», του λέω στα ελληνικά. «Με τέτοιο οξυγόνο που μου χάρισε σήμερα… «Aνλάμαντιμ» μου λέει (δεν κατάλαβα στα τουρκικά). Χαμογέλασα. Ετοιμάστηκα να φύγω.

Πήγα στην πόρτα του γραφείου του και ευχαριστώντας τον τον χαιρέτησα από μακριά. Έβγαινα στην έξοδο του νοσοκομείου. Αισθάνθηκα κάποιον να με ακολουθεί. Ήταν ο γιατρός. «Σας ευχαριστώ πολύ», μου είπε στα ελληνικά και δακρυσμένος με έβαλε στο ασθενοφόρο και έφυγε. «Θα τα πούμε σύντομα», μου είπε. Το βράδυ στο κινητό μου έλαβα ένα μήνυμα: «Μητροπολίτη, εγώ και η γυναίκα μου σε ευχαριστούμε πολύ». Τους έστειλα φωτο με τα κεράκια τους να ανάβουν μπροστά στην Παναγία μας. Δόξα τω Θεώ!»

Για την ιστορία ν' αναφέρουμε πως η Ίμβρος και η Τένεδος, στο βόρειο Αιγαίο, το 1920 με τη Συνθήκη των Σεβρών παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα. Όμως μετά την ήττα των Ελλήνων στη Μικρά Ασία και τη Μικρασιατική Καταστροφή, η Συνθήκη της Λωζάννης έδωσε τα δύο νησιά στην Τουρκία. Η ίδια συνθήκη εξαίρεσε τους Έλληνες κατοίκους των δύο νησιών από την ανταλλαγή των πληθυσμών που ακολούθησε, και προέβλεψε γι' αυτούς εκτενή αυτονομία, όρος που δυστυχώς τη συνέχεια καταπατήθηκε πλήρως