Δρακαλεύρι: Ένας έρημος αλλά εντυπωσιακός οικισμός στα ορεινά του Καβουσίου

 

 

Το Δρακαλεύρι ή Δρακαλεύριον, όπως ήταν η επίσημη ονομασία του, είναι ένας  ορεινός οικισμός του Καβουσίου. Κτισμένος στις παρυφές του όρους  Θρυπτή, στα 836 μέτρα,απέχει περίπου 14 χιλιόμετρα από το Καβούσι Ιεράπετρας.

Την ονομασία του, όπως μας είπε ο Μιχάλης Καψωριτάκης, που διατηρεί ένα από τα ελάχιστα όρθια ακόμα σπίτια στον οικισμό, λέγεται πως την πήρε από το αντίτιμο αγοράς της έκτασης όπου φτιάχτηκε το χωριό που ήταν μια δράκα αλεύρι. Δράκα είναι η ποσότητα που χωράει η χούφτα ενός ανθρώπου.

 Δυστυχώς αυτός ο όμορφος πετρόκτιστος οικισμός δεν απέφυγε την τύχη που είχαν πολλοί άλλοι οικισμοί στα ορεινά αυτής της περιοχής κι αφού γνώρισε ανάπτυξη, παρήκμασε και στο τέλος εγκαταλείφθηκε.

Τα σπίτια του είναι φτιαγμένα στην πλαγιά, ανάμεσα σε μικρούς αμπελώνες, οι περισσότεροι εκ των οποίων εγκαταλείφθηκαν μαζί με τα κτίσματα.

Νοικοκύρηδες και αγωνιστές οι άνθρωποι που ζούσαν εκεί φαίνεται να αξιοποιούσαν κάθε σπιθαμή γης, συγκρατώντας το χώμα με ξερολιθιές για να μπορούν να έχουν τις καλλιέργειες και τα περβόλια τους.

Τα σπίτια τους μικρά, ίσα να χωρούν την οικογένεια για να φάει και να κοιμηθεί, και εκείνο που εντυπωσιάζει είναι πως όλα είχαν τζάκι στο εσωτερικό τους για θέρμανση και μαγείρεμα αλλά και πατητήρια. Η δόμηση τους, με πέτρα, είναι επιμελημένη ενώ η στέγαση τους έχει γίνει με τον παραδοσιακό τρόπο κάνοντας χρήση κορμών από κυπαρίσσια για δοκάρια, θύμων και λεπιδοχώματος.

Να σημειώσουμε πως στα ορεινά χωριά και μετόχια του Καβουσίου είναι σύνηθες το πατητήρι για το κρασί να είναι κτισμένο μέσα στο σπίτι κι όχι σε εξωτερικό χώρο.

Η αμπελοκαλλιέργεια, όπως μαρτυρούν τα πολλά πατητήρια αλλά και τα απομεινάρια εξοπλισμού μέσα στα έρημα οικήματα ήταν η βασική ασχολία των κατοίκων.

Σχολείο δεν υπήρχε ούτε άλλες δομές να εξυπηρετούν τους κατοίκους ενώ ο δρόμος για να φθάσει κανείς εκεί δεν είναι καλός και σίγουρα στο παρελθόν θα ήταν πολύ χειρότερος. Δρόμοι δεν υπήρχαν καν να ενώνουν μεταξύ τους τα σπίτια, που ήταν κτισμένα σε γειτονιές, παρά μόνο μικρά μονοπατάκια που σήμερα έχουν κλείσει από τα αγριόχορτα. Δεν είναι λοιπόν δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί οι κάτοικοι του σταδιακά τον εγκατέλειψαν.

Σήμερα βλέπουμε λιγοστά κτίρια να έχουν αναπαλαιωθεί και να χρησιμοποιούνται ως εξοχικά ή «παρεόσπιτα» όπως τα λένε στο Καβούσι. Τα ψηλά κυπαρίσσια είναι η μοναδική συντροφιά τους, ενώ ο λαμπερός ήλιος, που τα βλέπει όλη τη μέρα, τους προσφέρει τη θαλπωρή που τους στέρησε το ανθρώπινο χέρι.

Το σπίτι αυτό εντυπωσιάζει γιατί ακριβώς πίσω του στέκει απειλητικά ένας τεράστιος βράχος

Ένα από τα λίγα αμπέλια που παραμένει ζωντανό ανάμεσα στα σπίτια, τα υπόλοιπα έχουν σβήσει