Μανόλης Φραγκιαδάκης: Ένας ορειβάτης που δίνει φως σε κλαδιά και κορμούς νεκρών δέντρων

Ο Μανόλης Φραγκιαδάκης είναι μια ξεχωριστή περίπτωση καλλιτέχνη. O ίδιος δεν αυτοπροσδιορίζεται ως τέτοιος όμως τα φωτιστικά που φτιάχνει είναι έργα τέχνης.

Δραστήριο μέλος του Ορειβατικού Συλλόγου Ηρακλείου, από τους ορειβάτες που θα συναντήσει κανείς κυρίως σε δύσκολες διαδρομές, ο Μανόλης Φραγκιαδάκης, με καταγωγή από τα Βορίζια, έχει την πολυτέλεια του ελεύθερου χρόνου καθώς έχει συνταξιοδοτηθεί από το δημόσιο ΚΤΕΟ όπου εργαζόταν ως ελεγκτής.

Στην πραγματικότητα ήταν μηχανικός και με τα φωτιστικά και τις κατασκευές με ξύλο δεν είχε καμιά σχέση. Ωστόσο επειδή τα χέρια του «πιάνουν» όπως λέμε στην Κρήτη, κι είχε ελεύθερο χρόνο, άρχισε δειλά δειλά να «αντιγράφει» ή να μεταποιεί κάποια πράγματα που του άρεσαν. Έτσι μετέτρεψε ένα απλό ξύλο σε λυχνοστάτη, που είχε δει σε μια βόλτα και του άρεσε και μια ξύλινη βάση όπου σίρωναν τα φρέσκα τυριά, την οποία βρήκε σε παλιό μιτάτο, σε τραπεζάκι.

Οι πεζοπορίες στη φύση ωστόσο του έδιναν άφθονο υλικό από κλαδιά και κορμούς νεκρών δέντρων οπότε σταδιακά η φαντασία και η δημιουργικότητα του τον οδήγησαν στο να δημιουργήσει και φωτιστικά. Μάλιστα αν το κλαδί που συναντούσε ήταν μεγάλο και δεν μπορούσε να το κουβαλήσει στη διάρκεια της πεζοπορίας, επέστρεφε σε διαφορετικό χρόνο για να το πάρει.

Αρχικά κατασκεύασε κάποια για το σπίτι του και τις κόρες του κι επειδή δεν μπορούσε να αντισταθεί στα ωραία ξύλα που έβρισκε διαρκώς μπροστά του, σε φαράγγια και βουνά, κατέληξε να αφιερώνει αρκετό από το χρόνο του γεμίζοντας το υπόγειο του, που λειτουργεί και ως εργαστήριο πλέον, με κάθε είδους και μεγέθους φωτιστικά.

Είχαμε μάθει για την ασχολία του σε κάποια από τις πεζοπορίες που κάναμε και του ζητήσαμε να μας δείξει τη δουλειά του. Η αλήθεια είναι πως δεν περιμέναμε, όταν επισκεφθήκαμε το σπίτι του στην περιοχή της Πρασάς, πως θα βλέπαμε μια ολόκληρη έκθεση φωτιστικών, πρωτότυπων, καλοφτιαγμένων και με τρομερή φαντασία.

Όπως μας είπε, ξεκίνησε να κατασκευάζει φωτιστικά κάπου γύρω στο 2010. Έβρισκε περίτεχνα κλαδιά και μικρούς κορμούς σε φαράγγια και βουνά, από πλατάνια, κέδρους και ελιές που είχαν ξεραθεί ή αποκοπεί από τον βασικό κορμό των δέντρων τους, και άρχισε να τους δίνει μια νέα ζωή, γεμάτη φως.

Το σχήμα τους, όπως βλέπετε και στις φωτογραφίες μας, δεν το πειράζει αλλά για να φτάσει το ξύλο να γίνει φωτιστικό απαιτείται μια πολύ μεγάλη προεργασία, που μπορεί να πάρει μέχρι και πάνω από βδομάδα, ανάλογα με το μέγεθος και τις λεπτομέρειες του.

Πιο συγκεκριμένα ο κορμός ή το κλαδί ξεφλουδίζεται, τρίβεται, και στη συνέχεια, με τρυπάνι, γίνεται στο εσωτερικό του η οπή για να περάσει το καλώδιο και να μη φαίνεται, (σκεφτείτε αυτή τη διαδικασία σε κλαδιά πάνω από 2,5 μέτρα με λεπτές απολήξεις). Οι μικρές τρύπες που δημιουργούνται σε αυτό το στάδιο στοκάρονται και τρίβονται κι ακολούθως γίνεται ένα πέρασμα με συντηρητικό ξύλου. Μετά ακολουθεί το λουστράρισμα, το πέρασμα καλωδίου και η τοποθέτηση καπέλου κι ότι άλλου χρειαστεί για να είναι λειτουργικό. Να προσθέσουμε και την τοποθέτηση της βάσης για να σταθεί όρθιο το φωτιστικό, που γίνεται χωριστά.

Μέχρι σήμερα ο κ. Φραγκιαδάκης έχει δημιουργήσει αμέτρητα φωτιστικά, άλλα επιδαπέδια άλλα επιτραπέζια. Στο σπίτι και το υπόγειο του είδαμε ουκ ολίγα. Σε άλλα το ξύλο έμοιαζε με πρόσωπο ανθρώπου, σε άλλα με φιγούρα έτοιμη για βουτιά, άλλα ήταν σαν δέντρα που εξέπεμπαν φως, όλα όμως ήταν μοναδικά και ιδιαίτερα, φτιαγμένα, όπως καταλάβαμε με πολύ αγάπη και μεράκι.

Φίλοι και γνωστοί τον παροτρύνουν πλέον ν’ αρχίσει να πουλάει κάποιες από τις κατασκευές τους αφενός γιατί σύντομα δεν θα χωράει άλλες το υπόγειο του κι αφετέρου γιατί είναι κρίμα τόσο ωραία φωτιστικά να μην μπορούν κάποιοι, που θέλουν ένα ξεχωριστό κομμάτι στο σπίτι τους, να το έχουν.

Όσο για το ίδιο το σπίτι του κ. Φραγκιαδάκη, πέρα από γεμάτο φως με τόσα πολλά φωτιστικά που διαθέτει, μοιάζει και μ' ένα μικρό λαογραφικό μουσείο.

Άνθρωπος που αγαπά τον τόπο του και δεν ξεχνά το παρελθόν του ο κ. Μανόλης έχει συγκεντρώσει και διάφορα άλλα παλιά αντικείμενα, σε αρκετά εκ των οποίων έδωσε ξανά ζωή, όπως σε μια μεγάλη επαγγελματική ζυγαριά που βρήκε σχεδόν σάπια και αναπαλαίωσε υποδειγματικά. Ένα ξερό κλαδί από τον κήπο του έγινε ένας εξαιρετικός καλόγερος για τα ρούχα του ενώ καλάμια μετατράπηκαν σε ανέμη, διακοσμητική και φωτισμού.