Το υπέροχο δάσος κάτω από τις Αλώνες Ρεθύμνου με τα πολλά ονόματα (φωτογραφίες)

 

Σε κοντινή απόσταση από τον οικισμό Αλώνες στο Ρέθυμνο και συγκεκριμένα νοτιοανατολικά του απλώνεται ένα δάσος που θα μπορούσε εύκολα να χαρακτηρίσει κανείς μαγικό.

Οι ντόπιοι το ξέρουν με διάφορα ονόματα. Μπορεί να ακούσετε να το αποκαλούν Κουμαρόδασος ή του Μαγκουρόλακκου το Ρούμα, ή Χαλασές ή Γρίπου. Το όνομα του ωστόσο λίγη σημασία έχει όταν κάποιος βρεθεί στο εσωτερικό του και το περπατήσει, από τη μια άκρη του ως την άλλη. Η αίσθηση είναι πολύ ξεχωριστή λες και δεν είναι δάσος στην Κρήτη αλλά κάπου μακριά σε τόπο τροπικό και απάτητο.

Στο μέσο του δάσους κυλά ένα μικρό ποτάμι ενώ τα πανύψηλα δέντρα του προσφέρουν σκιά σε όλη τη διαδρομή. Σε αρκετά σημεία γιγαντιαίες άγριες φτέρες ενισχύουν τις πάμπολλες αποχρώσεις του πράσινου που το χαρακτηρίζει. Σε άλλα πάλι οι κορμοί, τα κλαδιά και οι ρίζες των δέντρων, γυμνά πάνω στο έδαφος, δημιουργούν τέτοιες συνθέσεις λες και θέλουν να σε παγιδεύσουν να μην προχωρήσεις παρακάτω.

Κουμαριές, πλατάνια, βελανιδιές και πολλά άλλα δέντρα συνθέτουν το πράσινο πέπλο που σκεπάζει το δάσος. Πρόκειται για δέντρα που μετρούν πολλές δεκαετίες ζωής, αιωνόβια, σε κάποιες περιπτώσεις, όπως μαρτυρούν οι χοντροί κορμοί τους, αρκετοί εκ των οποίων ξυπνούν τη φαντασία με τα παράξενα σχήματα που το πέρασμα του χρόνου τους έχει δώσει.

Η διάσχιση του δάσους γίνεται κατά μήκος του ποταμού, άλλοτε αριστερά κι άλλοτε δεξιά από το νερό καθώς σχηματισμένο μονοπάτι δεν  υπάρχει. Ωστόσο ο βαθμός δυσκολίας στη διάσχιση του δεν είναι μεγάλος καθώς το ανάγλυφο του είναι αρκετά ομαλό.

Το δάσος αυτό, όπως μας περιέγραψε ο συνταξιούχος εκπαιδευτικός Χρήστος Κωσταντουδάκης, συνδέεται και με μια ιστορία-μύθο, που διηγούνται οι παλιοί για το φράγμα, στη θέση της Καμάρας το Ρούμα, που με τα νερά του ύδρευε την Αργυρούπολη.

Έλεγαν λοιπόν πως κάποτε εμφανίστηκαν ενώπιον της βασιλοπούλας που υπήρχε σ' εκείνα τα μέρη δυο υποψήφιοι γαμπροί. Ο ένας από τα Μυριοκέφαλα κι ο άλλος από της Καμάρας το Ρούμα. Πάνω στη διεκδίκηση της νύφης οι δυο άνδρες ένωσαν λέει τα νερά από τα μέρη που προέρχονταν και έτσι έγινε μια λίμνη όπου η βασιλοπούλα αντί να επιλέξει άντρα έπεσε και πνίγηκε.

Η περιοχή αυτή φαίνεται να ήταν, ειδικά στο παρελθόν, πολύ πλούσια σε νερά. Μάλιστα μέσα στο δάσος, στο σημείο που συναντάμε το μικρό εκκλησάκι-εικονοστάσι και ονομάζεται του Μπάλιαρη έσκαψαν χρόνια πριν  για να κάνουν έργα και να αντλήσουν νερό που θα ύδρευε το χωριό Μούντρος κι άλλους κοντινούς οικισμούς.

Η διάσχιση του δάσους, ανάλογα με το ρυθμό που ακολουθεί κανείς μπορεί να διαρκέσει περίπου δυο ώρες και κατάληξη του είναι ένας αγροτικός δρόμος που οδηγεί σε άσφαλτο ανάμεσα στο Βελονάδο και το Βιλανδρέδο.

Δείτε επίσης:

Το εκκλησάκι του Οσίου Ονουφρίου στις Αλώνες Ρεθύμνου και η ιστορία του

Βενετσιάνικες και τουρκικές επιρροές στο χωριό Μούντρος του Ρεθύμνου