Το αγιόκλημα με το μεθυστικό άρωμα-Όσα δε γνωρίζουμε για το όμορφο φυτό

 

Το γλυκό και πλούσιο άρωμα του είναι συνώνυμο του καλοκαιριού.Έχει γίνει στίχος για τραγούδια και έμπνευση για ποιητές και ρομαντικούς.

Ο Κωστής Παλαμάς είχε γράψει:

"Να ’μουν τ’ αγιόκλημα που απ’ την αυλή σου

ψηλά στον τοίχο σου σκαλώνει, ανθεί,

που με τη δρόσο σου, με την πνοή σου

πάντα δροσίζεται, και πάντα ζει.

Στο παραθύρι σου να ’ρθώ να στήσω

κλωνάρια πράσινα για ν’ ακουμπάς,

στρώμα, προσκέφαλο να σου χαρίσω,

να γέρνεις ήσυχα, να μ’ αγαπάς.

 

Ν’ ανακατώνουνται, να γίνουντ’ ένα,

να κουβεντιάζουνε αδελφικά

τα λουλουδάκια μου τα μυρωμένα

με τα μαλλάκια σου τα καστανά"

Το αγιόκλημα, για το οποίο ο λόγος, ή lonicera spp όπως είναι η επιστημονική ονομασία του, ανθίζει το Μάιο και διατηρεί τα όμορφα λουλούδια του σχεδόν όλο το καλοκαίρι.

Στην οικογένεια του ανήκουν σχεδόν 180 είδη, τα περισσότερα εκ των οποίων φύονται στην Κίνα, ενώ στην Ευρώπη είναι ζήτημα να συναντάμε καμιά 20αριά.

Οι περισσότερες ποικιλίες έχουν μία γλυκιά μυρωδιά που τις νύχτες γίνεται εντονότερη και γεμίζει το χώρο όπου το φυτό βρίσκεται.

Το ξύλο από το αγιόκλημα περιέχει μια ουσία που προσελκύει ιδιαίτερα τις γάτες γι αυτό και σε κάποιες χώρες φτιάχνουν παιγνίδια μ' αυτό για τα συμπαθή τετράποδα.

Οι γιατροί που παρελθόντος χρησιμοποιούσαν ευρέως το  ευρωπαϊκό αγιόκλημα για το άσθμα και τα προβλήματα του ουροποιητικού συστήματος.

Ο Πλίνιος, κατά την αρχαιότητα έδινε συνταγές με αγιόκλημα για τα προβλήματα της σπλήνας.

Στη λαϊκή ιατρική χρησιμοποιούσαν το αγιόκλημα για λεύκανση των δοντιών και για παθήσεις των ούλων.

Τα κλήματα από το αγιόκλημα επειδή περιέχουν τοξικές ουσίες σε κάποιες περιοχές τα έβαζαν, κατά το παρελθόν, στο ταβάνι των σπιτιών κι έτσι  τραβούσα τις μύγες που ψοφούσαν μετά.

Ως βότανο χρησιμοποιείται εδώ και αιώνες και στην κινέζικη ιατρική.