Σε ένα ανηφορικό σημείο στην άκρη του οικισμού Λαγός, κοντά
στο Καστέλι Πεδιάδος, είναι κτισμένος ο ναός του Αγίου Γεωργίου.
Πρόκειται για ένα βυζαντινό εκκλησάκι σ' ένα χωριό που μπορεί
να μην έχει μόνιμους κατοίκους αλλά έχει πάντα ζωή και φιλοδοξεί σύντομα να
κατοικηθεί και πάλι σε μόνιμη βάση αφού το νέο αεροδρόμιο στο Καστέλι θα
εκτοπίσει ανθρώπους που θα αναζητήσουν ένα ήσυχο τόπο να φτιάξουν τη ζωή τους ξανά.
Ο Άγιος Γεώργιος στο Λαγό είναι ένα μονόχωρος, μικρού
μεγέθους, και καμαροσκεπής ναός με ένα εντυπωσιακό και χαρακτηριστικό της βυζαντινής
περιόδου θύρωμα.
Στο εσωτερικό του ξεχωρίζει το λιτό ξύλινο τέμπλο, το επάνω
τμήμα του οποίου, με το δωδεκάορτο, τους δράκοντες και τα λυπηρά, είναι κομμάτι παλιότερου ξυλόγλυπτου τέμπλου που υπήρχε στο ναό φιλοτεχνημένο το 1865.
Παρά το μικρό του μέγεθος το τέμπλο φιλοξενεί τις δεσποτικές
εικόνες του τιμώμενου Αγίου Γεωργίου, του Παντοκράτορα, της Βρεφοκρατούσας
Παναγίας και του Αγίου Χαραλάμπου, Αγίου διώκτη της Πανούκλας που σίγουρα έκανε
την εμφάνιση της και σ' αυτή την περιοχή, πράγμα που εξηγεί και την παρουσία της εικόνας
σε περίοπτη θέση.
Στους τοίχους του ναού δε βλέπουμε τοιχογραφίες χωρίς να
αποκλείεται βέβαια η ύπαρξη τους κάτω από το παχύ στρώμα ασβέστη που τους καλύπτει.
Έξω από το εκκλησάκι και στην επάνω πλευρά του αύλειου χώρου του
υπάρχει το νεκροταφείο του οικισμού.
Η καμπάνα του Αγίου Γεωργίου είναι φτιαγμένη από μικρή οβίδα του
Β Παγκοσμίου Πολέμου. Πρόκειται για μια πρακτική επανάχρησης ενός αντικειμένου που κάποτε σκότωνε
και μετατροπής του σε καμπάνα την οποία συναντάμε σε πολλές εκκλησίες της Κρήτης.
Για το μικρό αυτό εκκλησάκι στο περιοδικό "Λαγουδιανά", που
εκδίδει ο Πολιτιστικός Σύλλογος Λαγού, υπάρχει καταγεγραμμένη μια προφορική
παράδοση που αναφέρει τα εξής:
Κάποτε έφυγε από το κοπάδι ενός κτηνοτρόφου της ευρύτερης περιοχής, ανήμερα του Αγίου Γεωργίου, ένας μεγαλόσωμος κριός. Αφού περιπλανήθηκε στο χωριό κι ενώ κανείς δεν τολμούσε να τον πλησιάσει και να τον δέσει, έφτασε στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου.
Ο ιερέας λειτουργούσε και οι πιστοί είχαν μπει άλλοι μέσα στο εκκλησάκι κι άλλοι στην αυλή του. Βλέποντας τον κριό, όλοι τους πάγωσαν. Ένας απ' αυτούς είπε να μην κουνηθεί κανείς και να αφήσουν τον κριό να δούν τι θα κάνει, όπως κι έγινε.
Ο
μεγαλόσωμος κριός έφτασε μέχρι το πεζούλι της πόρτας του ναού κι εκεί στάθηκε
ακίνητος και ήρεμος. Δεν αντέδρασε όταν κάποιοι από το εκκλησίασμα τον
πλησίασαν και τον έπιασαν. Στη συνέχεια αφού τον έδεσαν τον παρέδωσαν στον
ιδιοκτήτη του.