Το παρεξηγημένο βούρλο και η ξεχωριστή χρήση του στη λαϊκή ιατρική

 

Το βούρλο, η λατινική ονομασία του οποίου είναι Juncus, ανήκει στην οικογένεια Juncaceae που περιλαμβάνει πάνω από 400 είδη.

Τα περισσότερα είδη τα συναντάμε αποκλειστικά σε υγροτόπους.

Το βούρλο είναι στην πραγματικότητα ζιζάνιο που αναπτύσσεται πολύ γρήγορα  και συχνά χρησιμοποιείται  για σταθεροποίηση σε όχθες κι εκβολές ποταμών. Σε κάποιες περιοχές με τα κλαδιά του πλέκουν καλάθια ενώ στην μακρινή Αυστραλία οι ιθαγενείς του χρησιμοποιούσαν ως πετονιά και κορδόνι ενώ με αυτό έφτιαχναν και χαλιά.

Δεν ξέρουμε γιατί επικράτησε κάποια στιγμή, μεταφορικά, να χαρακτηρίζεται βούρλο κάποιος που είναι ανόητος όμως εκείνο που γνωρίζουμε σίγουρα είναι πως το συγκεκριμένο φυτό έχει και φαρμακευτική χρήση.

Το βούρλο του είδους Juncus alpinus-alpinus διαθέτει αντιφλεγμονώδεις, διουρητικές, αντιπυρετικές, μαλακτικές και ηρεμιστικές ιδιότητες.

Κάποιοι, ακολουθώντας πατροπαράδοτες συνταγές της λαϊκής ιατρικής, το χρησιμοποιούν ως τσάι για την αντιμετώπιση της χρόνιας δυσκοιλιότητας, του πονόλαιμου, του ίκτερου, του οιδήματος και των λοιμώξεων του ουροποιητικού συστήματος, αν και καλό είναι πριν καταναλώσει κανείς κάτι τέτοιο να πάρει και τη συμβουλή ενός γιατρού.

Ηλικιωμένος άντρας που συναντήσαμε σε χωριό κοντά στη Χερσόνησο μας είπε πως κόβει το καλοκαίρι τους καφέ καρπούς του βούρλου από το κτήμα του, τους αποξηραίνει, όπως όλα τα βότανα, και στη συνέχεια τους χρησιμοποιεί σε περίπτωση που παρουσιάσει ουρολοίμωξη.