Η παλιά γέφυρα ή Καμάρα στο Ροδάκινο-Έργο της Κρητικής Πολιτείας αθάνατο στο πέρασμα του χρόνου

 

Η παλιά γέφυρα στο Ροδάκινο, στο νότια του Ρεθύμνου, κατασκευάστηκε γύρω στο 1905, επί Κρητικής Πολιτείας, και παρά τα χρόνια που έχουν περάσει στέκει αγέρωχη κλέβοντας την παράσταση από τη νεώτερη και άχαρη τσιμεντένια γέφυρα που φτιάχτηκε στην περιοχή, λίγα μέτρα πιο πάνω.

Η παλιά γέφυρα ενώνει το Άνω με το Κάτω Ροδάκινο και οι ντόπιοι την αποκαλούν «Καμάρα».

Την περίοδο της Κρητικής Πολιτείας, που έχει ως αφετηρία το 1897, οπότε η Κρήτη διανύει ένα διάστημα αυτονομίας χωρίς τους Οθωμανούς αλλά με τις προστάτιδες δυνάμεις, το νησί υποδέχεται πολλά και σημαντικά έργα.

Στο βιβλίο των Αριστόδημου Λ. Χατζηδάκη και Ζωής Ι. Εύδου με τίτλο «ΤΑ ΛΙΘΙΝΑ ΓΕΦΥΡΙΑ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΡΕΘΥΜΝΟΥ» αναφέρεται ότι η γέφυρα στο Ροδάκινο είναι έργο εκείνης της περιόδου.

Χαρακτηριστικό της μάλιστα, πέρα από την πέτρα που αποτελούσε βασικό υλικό, ήταν η προσθήκη καταστρώματος καθ’ ύψος.

Την εποχή μάλιστα που κτίστηκε η γέφυρα οι Ρώσοι ( μια από τις προστάτιδες χώρες) έκαναν διάφορα έργα στο νομό Ρεθύμνου με δικά τους χρήματα.

Μέχρι σήμερα δεν έχει ξεκαθαριστεί ποιος ήταν ο μάστορας-μηχανικός που έφτιαξε την γέφυρα του Ροδακίνου.

Το 1892 είχε φθάσει στην Κρήτη ο Μιχάλης Σαββάκης με καταγωγή ή από το Ροδάκινο ή από τα Σελλιά. Είχε σπουδάσει στο Βέλγιο Πολιτικός Μηχανικός και Μηχανολόγος Μηχανικός και είχε προσληφθεί από τη Γενική Διοίκηση κατασκευάζοντας αρκετά έργα στην Κρήτη.Δε γνωρίζουμε όμως αν σχετίστηκε με την κατασκευή της γέφυρας.

Μαρτυρίες που διασώθηκαν από στόμα σε στόμα αναφέρουν πως το γεφύρι έφτιαξε ή συμμετείχε στην κατασκευή του ο ονομαστός «Νταρατσιανός», ο οποίος είχε κατασκευάσει διάφορα δύσκολα, για την εποχή, έργα και ήταν παππούς του Μανούσου Παύλου Κοτσίφη από το Άνω Ροδάκινο.

Λεγόταν δε «Νταρατσιανός», επειδή καταγόταν από το Δαράτσο Χανίων.Φέρεται να ήταν πρακτικός μηχανικός και μεταξύ άλλων, λέγεται, ότι κατασκεύασε τον φάρο της Γαύδου.

Η παλιά γέφυρα στο Ροδάκινο υπήρξε και παραμένει σημείο αναφοράς για την περιοχή. Έγινε για να ενώσει και το κατάφερε με το παραπάνω, για περισσότερο από έναν αιώνα, τα δύο χωριά του και παράλληλα το Νότιο Ρέθυμνο με την επαρχία Σφακίων.

Υπήρξε πέρασμα για αντάρτες, ανθρώπους κυνηγημένους, για τους Γερμανούς κατακτητές αλλά και για τόσους και τόσους άλλους γράφοντας τη δική της ιστορία.

Η εικόνα της παραμένει άκρως εντυπωσιακή και μοιάζει λες και δεν πέρασε ούτε μια μέρα από τότε που ορθώθηκε στο σημείο για να γεφυρώσει τα χωριά και να κάνει προσπελάσιμο το φαράγγι.

Ειδικά κοιτάζοντας την μέσα από το φαράγγι με το επιβλητικό ύψος της και την εξαιρετική κατασκευή της δεν μπορείς παρά να θαυμάσεις το έργο των μαστόρων εκείνης της εποχής που χωρίς πολλά μέσα έφτιαχναν μικρά θαύματα, αθάνατα στο πέρασμα του χρόνου.

(Αντλήθηκαν πληροφορίες από την σελίδα του Πολιτιστικού Συλλόγου Ροδακίνου)

Έργο αθάνατο και τεχνικά άρτιο

Η νέα γέφυρα άρχισε να κατασκευάζεται γύρω στο 2010