Η κρήνη με τα έντονα στοιχεία αραβικής αρχιτεκτονικής κοντά στη Μονή Παναγίας Σπηλιώτισσας

 

Λίγο πριν φθάσουμε στη Σιναϊτική Μονή της Παναγίας Σπυλιώτισσας, στον Άγιο Βασίλειο της πρώην επαρχίας Πεδιάδος, βλέπουμε μια όμορφη και επιμελημένη κρήνη να καλωσορίζει τον επισκέπτη.

Πρόκειται για ένα κομψό δημιούργημα, σε ένα χώρο παραδεισένιο, με ψηλά δέντρα και άφθονα τρεχούμενα νερά, με την ίδια την κρήνη να τροφοδοτείται με νερό από παρακείμενη πηγή.

Την κρήνη χαρακτηρίζει τόσο η επιμελημένη δόμηση από πωρόλιθο όσο και τα διακοσμητικά της στοιχεία που, σύμφωνα με την περιγραφή της αείμνηστης αρχιτέκτονος Χρυσούλας Τζομπανάκη στο βιβλίο της «Η Αρχιτεκτονική στην Κρήτη-Περίδος των Νεώτερων Χρόνων», αποτελούν έντονες επιδράσεις της αραβικής αρχιτεκτονικής.

Στη σύνθεση της πρόσοψης ξεχωρίζει ένα αραβόσχημο οξυκόρυφο τόξο, το οποίο εδράζεται σε παραστάδες που στέφονται με επίκρανα ενώ οι βάσεις τους σχηματίζονται με τη διεύρυνση τους κατά πλάτος.

Το τόξο και οι παραστάδες προεξέχουν ομοιόμορφα γύρω από το τύμπανο που σχηματίζεται και δημιουργούν ένα είδος κορνίζας.

Στο μέσο του τυμπάνου διαμορφώνονται δυο κόγχες που αποτελούν αβαθή τυφλά διακοσμητικά κοιλώματα. Η μια βρίσκεται κάτω από την άλλη. Σε επαφή με την κατώτερη βρίσκεται ο λαξευτός κρουνός εκροής του νερού και ακριβώς κάτω απ αυτόν, στη βάση της κρήνης, η γούρνα.

Όλη η σύνθεση στέφεται με κυματοειδές γείσο που δυστυχώς δεν διασώθηκε ολόκληρο ως τις μέρες μας.