Στις ανατολικές παρυφές του οικισμού του Μαρουλά συναντάμε
τη Βρύση του.
Πρόκειται για μια φυσική πηγή νερού που λειτούργησε από τα
χρόνια της Ενετοκρατίας και για αιώνες ως ο κινητήριος μοχλός της ζωής των
κατοίκων.
Εσωτερικά της βρύσης που βλέπουμε έχουν κτιστεί μεγάλες στέρνες που
λειτουργούν ως δεξαμενές αποθήκευσης του νερού, του οποίου η προέλευση ακόμα
και σήμερα παραμένει άγνωστη.
Τις στέρνες μπορεί να διακρίνει κανείς από το μικρό παράθυρο
που υπάρχει στη Βρύση απ' όπου γινόταν παλιά και ο καθαρισμός τους.
Στην πρόσοψη με το μικρό παράθυρο μπορεί κάποιος να
κατέβει από σκαλοπάτια ενώ ευδιάκριτοι είναι οι δυο πέτρινοι πάγκοι που
φτιάχτηκαν για να μπορούν οι γυναίκες να ακουμπούν τις στάμνες τους.
Ένας καταπότης, μέσω υπόγειου τούνελ, οδηγεί το νερό που
περισσεύει με παρακείμενο ρυάκι.
Η Βρύση του Μαρουλά μαζί με τις πολυάριθμες στέρνες που συναντάμε
σε όλο τον οικισμό κάλυπταν τις ανάγκες των κατοίκων και των ζώων τους αλλά και
περαστικών όμως το καλοκαίρι υπήρχε θέμα γιατί το νερό δεν έφτανε για όλους.
Τότε οι Μαρουλιανοί κάνανε νομπέτι. Περίμεναν δηλαδή
υπομονετικά στη σειρά του ο καθένας για να εφοδιαστούν σταγόνα σταγόνα λίγο
νερό για τις πλέον βασικές ανάγκες τους.
Δίπλα στη Βρύση και αριστερά της βρίσκεται ένας τεράστιος
πλάτανος με περίμετρο βάσης που ξεπερνά τα 3 μέτρα, ενώ όλο το σημείο είναι καταπράσινο και όμορφο.
Το νερό του Μαρουλά ήταν γνωστό για τις χωνευτικές του ιδιότητες
γι αυτό προσέτρεχαν στο χωριό να το προμηθευτούν άνθρωποι κι από κοντινούς
οικισμούς.
Δυστυχώς όταν άρχισε η εναπόθεση σκουπιδιών στη Μαρουλιανή
Χαλέπτα οι βροχές στράγγισαν βλαβερές ουσίες από τα απορρίμματα και τις μετέφεραν
στον υδροφόρο ορίζοντα με αποτέλεσμα να μολυνθεί και το νερό της Βρύσης που
πλέον κατέστη μη πόσιμο, όπως ενημερώνει και σχετική πινακίδα. Τα τελευταία χρόνια βέβαια μετά από αναλύσεις που έγιναν φάνηκε πως το πρόβλημα της ρύπανσης του νερού περιορίστηκε όμως πια κανείς δεν τολμά να αντλήσει από κει και να χρησιμοποιήσει ως πόσιμο το νερό.
Αξίζει να επισημάνουμε πως αναφορά στη Βρύση του Μαρουλά γίνεται και σε παλιό ριζίτικο τραγούδι που ξεκινά ως εξής:
"Για δες χωριό του Μαρουλά, για δες κοπέλες τσ' έχει
μ' αλήθεια τα κρυγιά νερά δράκος τα κουμαντάρει...."
(Οι πληροφορίες αντλήθηκαν από το βιβλίο
"Μαρουλάς Ρεθύμνου-Αναψηλάφηση μιας μακραίωνης πορείας στον χρόνο",
του Ηλία Ν. Κοπανάκη, Ρέθυμνο 2011)