Το όμορφο, καταπράσινο φαράγγι του Αλμυρού-Ανάσα δροσιάς πολύ κοντά στο Ηράκλειο

Μια ανάσα από το Ηράκλειο βρίσκεται το Φαράγγι του Αλμυρού, την κατάληξη του οποίου συναντάμε στην παραλία των Ελληνοπεράμάτων ή Λινοπεράματων.

Ανοίγεται μεταξύ του δάσους της Κέρης και του λόφου της Καστροκεφάλας, με τον αρχαίο οικισμό.

Πρόκειται για ένα όμορφο, κατάφυτο φαράγγι κι αρκετά δροσερό, καθώς ελάχιστα τμήματα του είναι εκτεθειμένα στον ήλιο, κατά συνέπεια μια καλή επιλογή για περπάτημα σε ημέρες ζέστης. Δεν είναι ωστόσο φαράγγι που προτείνουμε για βροχερές ημέρες και δύσκολους χειμώνες, καθώς κατεβάζει αρκετό νερό και μπορεί να καταστεί επικίνδυνο.

Μεγάλα πλατάνια, χαρουπιές, πρίνοι, αγριελιές και πάρα πολλές σφάκες συνθέτουν τη βλάστηση του ενώ ανατολικά του βλέπουμε το μεγαλύτερο δάσος από λιόπρινα στην Κρήτη.

Με αφετηρία τα Λινοπεράματα, μπαίνοντας στο φαράγγι από αγροτικό δρόμο και ξεκινώντας το περπάτημα στο εσωτερικό του, συναντάμε το εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας.

Παλιός ναός της Αγίας Παρασκευής που μετονομάστηκε έτσι τη δεκαετία του 1970 μετά από ανακαίνιση που υπέστη. Λέγεται πως ήταν νεκροταφειακός ναός του διαλυμένου σήμερα μοναστηριού του Αγίου Ιωάννου του Φαραγγίτη που βρίσκεται λίγα μέτρα πιο πάνω.

Ωστόσο κι εδώ, όπως διαπιστώνει κανείς, ναός του Αγίου Ιωάννου δεν υπάρχει αφού μετά που έπαψε να λειτουργεί ως μοναστήρι και ανακαινίστηκε αφιερώθηκε το τοιχογραφημένο καθολικό του στην Αγία Παρασκευή και τον Άγιο Αντώνιο. Ο τελευταίος λατρευόταν σε κάποιο από τα σπήλαια του βλέπουμε στα τοιχώματα του φαραγγιού και μετακινήθηκε εκεί.

Προχωρώντας παραπάνω βλέπουμε ένα μικρό εικονοστάσι που αφιερώθηκε στον Άγιο Γεώργιο και λίγο πριν την έξοδο από το φαράγγι το νεότερο ναό που αφιέρωσαν στο Χριστό.

Το φαράγγι όπως φαίνεται από ψηλά

Η ύπαρξη των τριών πρώτων εκκλησιών έδωσε στο συγκεκριμένο φαράγγι και την ονομασία Φαράγγι των Τριών Εκκλησιών ενώ μπορεί ακόμα να το ακούσει κανείς και με άλλα ονόματα, όπως Φαράγγι της Κέρης, από το παρακείμενο δάσος, Φαράγγι του Στρούμπουλα, τον οποίο θαυμάζουμε να δεσπόζει με το χαρακτηριστικό σχήμα του προσεγγίζοντας το τελευταίο κομμάτι λίγο πριν την έξοδο, Φαράγγι του Αλμυρού, λόγω του γνωστού ποταμού της περιοχής, Φαράγγι των Ελληνοπεραμάτων αλλά και Ποροφάραγγο. Επίσης μια ακόμα ονομασία, όχι η πιο διαδεδομένη το ήθελε ως Φαράγγι των Φαντασμάτων.

Καμία μέριμνα

Η πεζοπορία μέσα στο φαράγγι δεν παρουσιάζει κάποιο ιδιαίτερο βαθμό δυσκολίας και είναι πολύ ευχάριστη. Ωστόσο είναι εμφανές το ότι ο Δήμος Μαλεβιζίου, στον οποίο ανήκει, δεν έχει μεριμνήσει στο ελάχιστο για την αξιοποίηση του ώστε να μπορούν να το απολαμβάνουν περισσότεροι περιπατητές και με μεγαλύτερη ασφάλεια. Μπορεί να το έχει εντάξει στη σελίδα τουριστικής προβολής που δημιούργησε για το Μαλεβίζι αλλά μέχρι εκεί.

Πουθενά δεν θα δει κανείς σηματοδότηση και υπάρχουν κομμάτια του όπου πραγματικά είναι αναγκαία γιατί ο περιπατητής δεν ξέρει που να πάει. Επίσης σε άλλα τμήματα του θα βοηθούσαν μικρές παρεμβάσεις για ευκολότερη πρόσβαση. Το ότι το μεγαλύτερο κομμάτι του είναι βοσκοτόπι με περιφράξεις στο πλάι, το αφήνουμε ασχολίαστο.