Πως μπορεί ένα χωριό να γίνει "παράδεισος"-Το παράδειγμα των Πασαλιτών στο Μυλοπόταμο

 

Ένα ωραίο παράδειγμα για το πώς θα έπρεπε να είναι κάθε χωριό μας δίνουν οι Πασαλίτες, στο Μυλοπόταμο Ρεθύμνου.

Μικρός οικισμός με λιγοστούς μόνιμους κατοίκους αλλά με διάθεση να είναι πάντα καθαρό και φροντισμένο.

Εκεί δεν περίμεναν ούτε το Δήμο, ούτε καμιά άλλη τοπική Αρχή ή πολιτιστικό σύλλογο να φροντίσει την εικόνα του χωριού τους, το έκανε μόνη της μια χούφτα ανθρώπων.

Η Χρυσή Σχοιναράκη Κωνσταντινίδη ήταν εκείνη που το ξεκίνησε και στη συνέχεια την προσπάθεια της ενίσχυσαν 3-4 γείτονες της που είδαν πως το αποτέλεσμα άξιζε.

Παλιά ξύλινα βαρέλια που σάπιζαν στις αποθήκες των σπιτιών, αλλά και πήλινα, που πλέον δεν είχαν χρήση, αξιοποιήθηκαν ως γλάστρες, βάφτηκαν ομοιόμορφα, φυτεύθηκαν, αρκετά και ανθεκτικά στην πλειοψηφία τους φυτά, κι έτσι όλη η πλατεία γύρω από την εκκλησία της Μεταμορφώσεως του Χριστού αλλά και τα πλακόστρωτα έξω από τα σπίτια, λουλούδιασαν.

Κι επειδή το φύτεμα είναι μόνο ένα κομμάτι της όλης προσπάθειας, στη συνέχεια ανέλαβαν, εκ περιτροπής, να φροντίζουν τα φυτά να είναι υγιή, να ποτίζονται και φυσικά να καθαρίζονται τα σημεία όπου βρίσκονται.

Με αυτό τον τρόπο ομόρφυναν το χωριό τους και χαίρονται τόσο οι ίδιοι όσο και οι ξένοι που το επισκέπτονται τις εικόνες που βλέπετε στις φωτογραφίες μας.

Να επισημάνουμε πως οι άνθρωποι που βρίσκονται πίσω απ' αυτή την ενέργεια δεν είναι καν μόνιμοι κάτοικοι Πασαλιτών. Αγαπούν όμως το χωριό τους και βρίσκονται εκεί διαρκώς, κι επειδή δεν θέλουν να αποκοπούν από τις ρίζες τους, κι επειδή διατηρούν εκεί την περιουσία τους και πλέον έχουν κι ένα παραπάνω λόγο, για να φροντίσουν τα λουλούδια τους!

Δυστυχώς στα χωριά της Κρήτης κάτι ανάλογο δεν γίνεται κι όχι μόνο αυτό αλλά τα πιο άσχημα και αφρόντιστα, γεμάτα σκουπίδια σημεία τους είναι οι είσοδοι τους. Εκεί παρατούν από εγκαταλελειμμένα αυτοκίνητα και ηλεκτρικές συσκευές, μέχρι ότι παλιοσίδερα και σαβούρα υπάρχει στα σπίτια. 

Εικόνες που προδιαθέτουν άσχημα και φανερώνουν μια κουλτούρα αδιαφορίας, που στις μέρες μας δεν θα έπρεπε να έχει θέση στις ζωές μας, γιατί τα σπίτια και ο τόπος που ζούμε είναι τα καταφύγια μας σε μια καθημερινότητα γεμάτη άγχος, είναι η αντανάκλαση της προσωπικότητας και της ψυχοσύνθεσης μας, που αν θέλουμε να αλλάξει υπάρχει τρόπος...