H ενετική έπαυλη Σενεγκιάνα στο Ροδωπού Χανίων (φωτογραφίες)

 

Η ενετική έπαυλη Σενεγκιάνα  (Senekjana) στο Ροδωπού Χανίων δεν έχει ξεφύγει από τη μοίρα των περισσότερων τέτοιων κτισμάτων στην Κρήτη.

Παρότι έχει χαρακτηριστεί ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο, με  Υπουργική Απόφαση από το 1982, παραμένει ερειπωμένη και αναξιοποίητη αφού μέχρι σήμερα δεν έχουν εξασφαλιστεί χρηματοδοτήσεις, παρά τις πιέσεις που ασκεί ο Δήμος Πλατανιά, για την αναστύλωση και ανάδειξη της.

Επακριβώς δε γνωρίζουμε ποιος ήταν ο αρχικός ιδιοκτήτης της έπαυλης ενώ ως πιθανότερη χρονολογία κτίσης της αναφέρεται 1575, χρονολογία που είδε στο θύρωμα της ο Gerola, οταν επισκέφθηκε το Ροδωπού.

Ο Ιταλός αρχαιολόγος-ιστορικός Giuseppe Gerola, ο οποίος έφτασε στην Κρήτη στις αρχές του 1900, κατάφερε να καταγράψει να φωτογραφίσει και να μελετήσει ό,τι βενετσιάνικο είχε απομείνει όρθιο από τους Οθωμανούς. Στην περίπτωση της έπαυλης του Ροδωπού, δεν ανέφερε όμως ιδιοκτήτες προφανώς εξαιτίας της καταστροφής του θυρεού της, που δεν επέτρεπε αναγνώριση.

Βέβαια από προικοσύμφωνα της περιοχής, την περίοδο που η έπαυλη ήταν στις δόξες της βλέπουμε πως  δύο οικογένειες, η οικογένεια Μεγκάνο και η οικογένεια Πολλάνι, είχαν ιδιοκτησίες στην περιοχή και μάλιστα  είχαν συμπεθεριάσει. Δεν αποκλείεται λοιπόν σε κάποια εκ των δυο να ανήκε και η βίλα.

Το σίγουρο είναι πως για πολλά χρόνια  χρησιμοποιούνταν ως κατοικία. Στο ισόγειο υπήρχαν αποθηκευτικοί κι άλλοι βοηθητικοί χώροι και στον όροφο η κατοικία. Χρήση είχε ως τέτοια και επί Τουρκοκρατίας και μάλιστα με αρκετές παρεμβάσεις στο κτίσμα.

Όταν πλέον εγκαταλείφθηκε και το κτίριο της άρχισε να παρουσιάζει προβλήματα, μετατράπηκε σε αποθήκη με γεωργική και κτηνοτροφική χρήση. Τη δεκαετία του 1990 και συγκεκριμένα το 1991 έγινε υποχρεωτική απαλλοτρίωση του και πέρασε στα χέρια του Δημόσιου.

Μέσα στην ίδια δεκαετία έγινε μια πρώτη  αποκατάσταση του φέροντος οργανισμού του κτιρίου με εργασίες αρμολογημάτων και ενεμάτων με κατάλληλα υλικά, υπό την επίβλεψη της 13ης Ε.Β.Α. Χανίων.

Όμως δυστυχώς οι εργασίες δεν ολοκληρώθηκαν αποδίδοντας ξανά το μνημείο σε καλή κατάσταση παρότι υπήρχαν όλες οι απαραίτητες μελέτες καθώς τα ποσά που απαιτούνταν ήταν μεγάλα.

Έτσι το κτίριο παραμένει φάντασμα στο κέντρο του οικισμού αναζητώντας προστασία και διεκδικώντας κάτι από την παλιά αίγλη του.

(Ευχαριστίες στο Χρήστο Οικονομάκη για το φωτογραφικό υλικό που μας διέθεσε)