Η Βλυχιά είναι ο μικρός οικισμός που συναντάμε αμέσως μετά
το ανάκτορο της Κνωσού και λίγο πριν φθάσουμε στην υδατογέφυρα στα Σπήλια.
Πρώτη φορά συναντάται, σύμφωνα με το Στέργιο Σπανάκη, στην
απογραφή του 1928 ως κομμάτι του δήμου Ηρακλείου με 6 κατοίκους.
Ωστόσο φαίνεται πως η ιστορία του δεν ξεκινά τότε καθώς στα
όρια του συναντάμε ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της περιοχής, το Βασιλικό
Τάφο και το Ιερό, που επικοινωνούσαν με την Οικία του Aρχιερέα, λίγο πιο κάτω, με πλακόστρωτο
δρόμο.
Στο Βασιλικό Τάφο φαίνεται να
είχε ταφεί κάποιος από τους τελευταίους βασιλιάδες της Kνωσού (17ος-14ος αι.
π.X.).
Η Βλυχιά πήρε το όνομα της από το ρέμα της Βλυχιάς ή
Διακονιάρη, όπως το αποκαλούν οι Κνωσανοί. Το ρέμα αυτό ξεκινάει από το
Μαραθίτη, περνάει τους Γυψάδες κι έρχεται ανατολικά όπου συναντάει τον ποταμό
Καίρατο, κάτω από το λόφο του Ανακτόρου της Κνωσού.
Η Βλυχιά ως πηγή νερού απαντάται από τη μινωική περίοδο ενώ
φέρεται να στέρεψε τη σύγχρονη εποχή όταν ανοίχθηκε γεώτρηση κοντά στους Γυψάδες,
όπως περιγράφει ο Αντώνης Βασιλάκης σε εργασία του για τα τοπωνύμια της Κνωσού.
Σύμφωνα με τον ίδιο η πηγή αυτή είχε δώσει το όνομα της στο
μετόχι Βλυχιά που βρισκόταν εκεί όπου σήμερα είναι το σπίτι της προσφυγικής
οικογένειας Δόξα, απομεινάρι από το κονάκι του Σαμή Μπέη. Σε αυτό το ωραίο κτίσμα είχε
εγκαταστήσει ο Evans το πρώτο στρατηγείο του κατά την ανασκαφή της Κνωσού.
Δείτε επίσης:
Ο Βασιλικός Τάφος και το Ιερό της Κνωσού, νότια του μεγάλου ανακτόρου