Το σπηλαιώδες ξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής στη θέση Τζιτζιφές στον Καλονύκτη Ρεθύμνου

 

Σε μια περιοχή μοναδικής ομορφιάς με νερά και δέντρα, όπου οι μοναδικοί ήχοι που μπορεί να ακούσει κανείς είναι αυτοί των πουλιών και των αμφίβιων, στα διοικητικά όρια του Καλονύκτη Ρεθύμνου, συναντάμε το ξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής.

Είναι κτισμένο σε βραχοσκεπή, στη θέση Τζιτζιφές, δεξιά όπως κατεβαίνει το ποτάμι του Πετρέ.

Η ιστορία της ξεκινά κατά τη Βενετοκρατία οπότε στο σημείο εκείνο υπήρχε ένα μικρό εκκλησάκι, όχι μεγαλύτερο από 3-4 τετραγωνικά μέτρα, όπως μας διηγήθηκε ο κτήτορας και ιδιοκτήτης του νεότερου ναού Σήφης Γαλερός.

Δυστυχώς αυτό το εκκλησάκι το κατέστρεψαν οι Οθωμανοί και ήταν διακαής πόθος του πατέρα και της γιαγιάς του κ. Γαλερού να το δουν κάποια στιγμή αναστυλωμένο. Εκείνοι δεν μπόρεσαν, όμως ο Σήφης Γαλερός τα κατάφερε το 2010 κι έτσι η Αγία Παρασκευή τιμάται και πάλι στο "σπίτι" της, κάθε χρόνο στις 26 Ιουλίου.

Στο σημείο εκείνο, κάτω ακριβώς από την Αγία Παρασκευή, βλέπουμε κι ένα ερειπωμένο νερόμυλο με την αυλή του μικρού ξωκλησιού να μοιάζει με ανοικτή δεξαμενή απ' όπου το νερό διοχετευόταν στο μύλο και του έδινε ενέργεια.

Σύμφωνα με τον κ. Γαλερό, πολύ παλιότερα ο τόπος αυτός ήταν γεμάτος περβόλια που για να ποτιστούν οι άνθρωποι είχαν κατασκευάσει ένα πέτρινο καταπότη μήκους 400-500 μέτρων. Εκεί έτρεχε το νερό του ποταμού και κατεβαίνοντας από το δέτη, όσοι είχαν κατά μήκος του καναλιού αυτού ιδιοκτησία, «έκοβαν» το νερό, πότιζαν και το υπόλοιπο κατέληγε στη δεξαμενή και από εκεί στο νερόμυλο.

Βέβαια ο νερόμυλος κατασκευάστηκε αφού γκρεμίστηκε το εκκλησάκι γι αυτό και όλη η αυλή του είχε χρήση δεξαμενής.

Το νεότερο ξωκλήσι, που έκτισε ο κ. Γαλερός, είναι κάπως μεγαλύτερο από το πρώτο, φτιαγμένο όλο από πέτρα με θέα το ποτάμι και το παραδεισένιο σκηνικό που δημιουργεί στο σημείο εκείνο.

Ήταν παράδεισος ο τόπος αυτός, γεμάτος μυρωδιές από ανθισμένα οπωροφόρα δέντρα, με ξερολιθιές να τα περιβάλλουν μας λέει. Δυστυχώς σήμερα έχουν εγκαταλειφθεί αν και σποραδικά στις όχθες του ποταμού μπορεί να δει κανείς ακόμα διάσπαρτες λεμονιές και πορτοκαλιές.