Στην Κρήτη δεν έχουμε συνηθίσει εικόνες με πυκνούς και
ψηλούς καλαμιώνες μπαμπού.
Έτσι η εικόνα που είδαμε σε ένα μικρό μετόχι στις όχθες του
ποταμού Πετρέ, κοντά στον Καλονύκτη, η αλήθεια είναι πως μας εντυπωσίασε.
Τα μπαμπού στο σημείο εκείνο βρήκαν πρόσφορο έδαφος να
αναπτυχθούν και ξεπέρασαν σε ύψος ακόμα και τα ψηλά δέντρα δίπλα στο ποτάμι.
Τα στελέχη τους, με μεγάλη διάμετρο και ύψος τέτοιο ώστε να
λυγίζουν από το βάρος, κάνουν το τοπίο στο σημείο εκείνο να μοιάζει τροπικό και σίγουρα
όχι κρητικό.
Τα μπαμπού για την ιστορία ν' αναφέρουμε πως αναπτύσσονται,
όταν βρουν τις κατάλληλες εδαφοκλιματικές συνθήκες εξαιρετικά γρήγορα.
Έχει ορθή τάση ανάπτυξης ενώ μπορεί να φτάσούν σε ύψος τα 40 μέτρα. Είναι ιδιαίτερα επεκτατικά και δύσκολα να αφαιρεθούν από το σημείο όπου φυτεύονται, όπως συμβαίνει και με τα κοινά καλάμια.
Το μπαμπού περιλαμβάνει γύρω στα 200 είδη που ευδοκιμούν κυρίως στην Ασία, στην Αμερική και στην Αφρική.
Χρησιμοποιείται σήμερα κυρίως για την κατασκευή πλοίων, ως
οικοδομική ξυλεία και για έπιπλα.
Χρειάζεται γόνιμα εδάφη με καλή αποστράγγιση και καθόλου ψυχρούς ανέμους ενώ
κάποια είδη του ζουν πάνω από αιώνα.
Το μπαμπού ήταν γνωστό από την αρχαιότητα. Ο Θεόφραστος το
αναφέρει ως «ινδικό κάλαμο» και ο Ηρόδοτος γράφει ότι με αυτό κατασκεύαζαν βέλη
και καλαμένια μονόξυλα στην Ινδία.