Σέλλες: Το όμορφο χωριό στο Μεραμπέλο με την απεριόριστη θέα προς τη θάλασσα

 

Θα μπορούσε να είναι ένα χωριό με μεγάλη ανάπτυξη εξαιτίας της θέσης του πολύ κοντά στη θάλασσα, πάνω από την κοσμοπολίτικη Ελούντα, και σε σημείο που νιώθεις πραγματικά ελεύθερος να αναπνεύσεις αφού δεν υπάρχει γύρω του κάτι που να σε περιορίζει και να σου κόβει τη θέα προς πάσα κατεύθυνση.

Κι όμως οι Σέλλες, για τις οποίες ο λόγος, βρίσκονται σε εντελώς αντίθετη τροχιά. Χρόνο με το χρόνο φθίνουν και οι κάτοικοι τους λιγοστεύουν αφού κανείς νέος δεν επιλέγει αυτόν τον τόπο για μόνιμη εγκατάσταση κι ας τον έχει προικίσει η φύση με θάλασσα.

Ουσιαστικά ο οικισμός χωρίζεται σε δυο κομμάτια, τις Πάνω Σέλλες, όπου βλέπουμε και τα περισσότερα σπίτια και τις Κάτω Σέλλες, δίπλα στη θάλασσα όπου βρίσκονται λίγα μόνο μετόχια.

Μάλιστα οι Κάτω Σέλλες έχουν συνδέσει την ύπαρξη τους με τους Καλύμνιους σφουγγαράδες που κάποτε άραζαν εκεί τα σκάφη τους και περνούσαν καιρό αναζητώντας σφουγγάρια στην περιοχή. Γι αυτό και η σπηλαιώδης εκκλησία του Αγίου Αντωνίου, που συναντάμε εκεί, έχει το προσωνύμιο "Σφουγγαράς".

Για το παρελθόν αυτού του τόπου δε γνωρίζουμε πολλά. Ο Στέργιος Σπανάκης σημειώνει πως πρώτη γραπτή αναφορά του βλέπουμε στην απογραφή του 1881. Στα συμβόλαια της Μονής Αρετίου αναφέρονται τα κοντινά χωριά Βρουχάς και Λούμα καθώς κι άλλα μετόχια της περιοχής αλλά όχι οι Σέλλες που φαίνεται να μην είχαν κατοικηθεί στις αρχές του 17^ου αιώνα.

Την ονομασία τους πάντως την πήραν εξαιτίας της θέσης τους, ανάμεσα σε κοντινά υψώματα, με τον οικισμό να μοιάζει ανάμεσα τους σαν σέλα αλόγου.

Οι λίγοι άνθρωποι που ζουν σήμερα στις Σέλλες είναι συνταξιούχοι στην πλειοψηφία τους. Παλιότερα ήταν αγρότες και κτηνοτρόφοι. Το χωριό δεν έχει πολύ νερό, όπως οι περισσότεροι οικισμοί του Μεραμπέλου, γι αυτό και η παρουσία στερνών ήταν αναγκαία, πριν φθάσει εκεί το δίκτυο του νερού.

 

Πάνω  Σέλλες

Κάτω Σέλλες